Saladi Beach Hotel: Transformations of the ruin | Thesis by Gelali Th. & Stathatou D.

The diploma design dissertation of  Gelali Theodora & Stathatou Denia entitled “Saladi Beach Hotel: Transformations of the ruin” was presented in November 2018 at the School of Architecture of University of Patras and was supervised by Professor Panos Dragonas. –text by the authors

The acquired morphological characteristics of the ruin are different depending on the structural system of the building. The visualization of time can be seen through the signs of decay on the surface.

“The decay of the structure is the reclassification of the architectural members. The decay of structure differentiates the architectural ruin from others. It leads to the formation of new spaces, which didn’t exist in the original project. The perceptual qualities of structure, scale, movement, internal-external relations change radically. The ruin is a new architectural work as it causes the body and the spirit to move through its space. “

We leave the signs and the effect of time evident in the building as part of its character, in our effort to continue the process of decay. We experiment with the surface and structure of the building as an object to attribute this new condition to which man is called to re-inhabit. Nature causes decay to a building with patience, in the long run, “eating” small parts of the material where it encounters greater weakness.

Conversely, human causes of disaster usually create total and sudden changes. So we, violently and instantly, cut large pieces of the building, removing material with a synthetic logic that highlights an intense plasticity. We remove sculptural pieces from the facades of the building, letting the light, shade, weather and nature penetrate and heckle the architectural conditions.

Having now given the ruin we try to create a sheltered space with micro-shells that fit in it.

The new additions create a space with suitable habitation conditions, while the rest of the spaces due to the old openings and the sections leave the process of natural decay to continue.

The outer shell of the ruin now works like a perforated shell that comes to accommodate the new additions of the hotel. All of the hotel’s facilities are differentiated from the ruin. A new floor is placed over the existing one and determines the basic movement between rooms and floors. Public programs are housed in the semi-open areas of the ruin and allow free movement on the existing floor.

Each room has its own threshold on the elevated shared hallway.Parts of the new construction frame the worn elements of the building as part of the roof, of the beams and the walls. The new construction does not touch the building’s facade, so the interior with the openings now works like a frame of view, exposing at the same time the wall of the ruin, its worn wall and signs of decay.

The sections degrade the ortho-canon on the facade of the modern building and expose different parts of the interior on each floor. For the outside observer, the cuts break the boundary of the building’s privacy and create new “cracks” for them to look inside.

Gordon Matta Clark said that “there is a complexity in getting a completely conventional, anonymous building and redefining it by translating it into repeated and multiple readings of the present and the past”.

With time as a basic factor, we are revitalizing Saladi Beach Hotel.

Facts 
Project title  Saladi Beach Hotel: Transformations of the ruin
Team Gelali Theodora, Stathatou Denia
Date November 2018
Course  Diploma thesis
Supervisor Dragonas Panos
Institution  School of Architecture, University of Patras 

–

Η διπλωματική εργασία των Γελαλή Θεοδώρα & Σταθάτου Ντένια με τίτλο «Saladi Beach Hotel : Μετασχηματισμοί στο ερείπιο» παρουσιάστηκε το Νοέμβριο του 2018 στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών με επιβλέποντα καθηγητή τον Πάνο Δραγώνα.  -κείμενο των δημιουργών

Τα επίκτητα μορφολογικά χαρακτηριστικά του ερειπίου είναι διαφορετικά ανάλογα με το σύστημα δομής της κατασκευής. Η οπτικοποίηση του χρόνου γίνεται μέσα από την φθορά της επιφάνειας.

“Η φθορά της δομής είναι η ανακατάταξη των αρχιτεκτονικών μελών. Η φθορά της δομής είναι αυτή που διαφοροποιεί το αρχιτεκτονικό ερείπιο. Οδηγεί στη διαμόρφωση νέων χωρικών σχέσεων, οι οποίες δεν υπήρχαν στο αρχικό έργο. Αλλάζουν ριζικά οι αντιληπτικές ποιότητες της δομής, της κλίμακας, της κίνησης, της σχέσης εσωτερικού-εξωτερικού. Το ερείπιο είναι ένα νέο αρχιτεκτονικό έργο, καθώς προκαλεί το σώμα και το πνεύμα να κινηθούν διαμέσου του χώρου του.”

Αφήνουμε τα σημάδια και την επίδραση του χρόνου εμφανή στο κτίριο ως κομμάτι του χαρακτήρα του, επιχειρώντας να συνεχίσουμε τη διαδικασία της ερείπωσης. Πειραματιζόμαστε με την επιφάνεια και τη δομή του αντικειμένου για να αποδώσουμε αυτή την καινούρια συνθήκη στην οποία ο άνθρωπος καλείται να επανακατοικήσει. H φύση ερειπώνει ένα κτίριο με υπομονή,  σε βάθος χρόνου, τρώγοντας μικρά μέρη του υλικού εκεί που συναντά μεγαλύτερη αδυναμία.

Αντίθετα, οι ανθρώπινες αιτίες καταστροφής δημιουργούν συνήθως ολικές και απότομες αλλαγές. Έτσι και εμείς, βίαια και ακαριαία κόβουμε μεγάλα κομμάτια του κτιρίου, αφαιρώντας υλικό με μια συνθετική λογική που αναδεικνύει μια έντονη πλαστικότητα. Αφαιρούμε γλυπτικά κομμάτια από τις όψεις του κτιρίου αφήνοντας να εισχωρήσουν μέσα το φως, η σκιά, τα καιρικά φαινόμενα και η φύση και να παρενοχλήσουν τις αρχιτεκτονικές συνθήκες.

Έχοντας πλέον δεδομένο το ερείπιο προσπαθούμε να δημιουργήσουμε ένα προστατευμένο χώρο με μικροκελύφη που εγγράφονται σε αυτό.

Οι νέες προσθήκες δημιουργούν ένα χώρο με κατάλληλες συνθήκες κατοίκησης, ενώ οι υπόλοιποι χώροι λόγω των παλιών ανοιγμάτων και των τομών αφήνουν τη διαδικασία της φυσικής ερείπωσης να συνεχιστεί.

Το εξωτερικό περίβλημα του ερειπίου λειτουργεί πλέον σαν ένα διάτρητο κέλυφος που έρχεται να στεγάσεις τις νέες προσθήκες του ξενοδοχείου. Όλες οι υποδομές του ξενοδοχείου διαφοροποιούνται από το ερείπιο. Ένα νέο πάτωμα τοποθετείται πάνω στο υπάρχον και καθορίζει την βασική κίνηση ανάμεσα στα δωμάτια και τους ορόφους. Τα δημόσια προγράμματα στεγάζονται στους ημιυπαίθριους χώρους του ερειπίου και έχουν πιο ελεύθερη κίνηση πάνω στο υπάρχον δάπεδο.

To κάθε δωμάτιο έχει το δικό του κατώφλι στον υπερυψωμένο κοινόχρηστο διάδρομο. Τμήματα της νέας κατασκευής καδράρουν τα φθαρμένα στοιχεία του κτιρίου, όπως τμήμα της οροφής Του φέροντα οργανισμού και των τοίχων. Η νέα κατασκευή δεν εφάπτεται στην όψη του κτιρίου και έτσι η εσωτερική όψη με τα ανοίγματα λειτουργεί πλέον σαν κάδρο της θέας, εκθέτοντας την ίδια στιγμή και τον τοίχο του ερειπίου με τις φθορές και τα σημάδια του.

Οι τομές σπάνε τον ορθοκανονικό κάναβο της όψης του μοντέρνου κτιρίου και εκθέτουν διαφορετικά σημεία του εσωτερικού χώρου σε κάθε όροφο. Για τον εξωτερικό παρατηρητή, οι τομές αποδομούν το όριο της ιδιωτικότητας του κτιρίου και δημιουργούν νέες ‘’χαραμάδες’’ για να κοιτάξεις στο εσωτερικό.

Ο Gordon Matta Clark έλεγε ότι “υπάρχει  μια πολυπλοκότητα στο να παίρνεις ένα τελείως συμβατικό, ανώνυμο κτίριο και να το επαναπροσδιορίζεις μεταφράζοντάς το σε αλλεπάλληλες και πολλαπλές αναγνώσεις του παρόντος και του παρελθόντος”.

Με βασική συνισταμένη το χρόνο, δίνουμε ξανά ζωή στο ξενοδοχείο Saladi Beach.

Στοιχεία
Τίτλος εργασίας  Saladi Beach Hotel : Μετασχηματισμοί στο ερείπιο
Ομάδα Γελαλή Θεοδώρα, Σταθάτου Ντένια
Ημερομηνία  Νοέμβριος 2018
Μάθημα   Διπλωματική εργασία
Επιβλέπων  Δραγώνας Πάνος
Σχολή  Πανεπιστήμιο Πατρών Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών

__________________________________________________________________
browse through student projects on Archisearch here! 
–
δείτε περισσότερες εργασίες φοιτητών εδώ!