Καρυοθραύστης απο τον Κωνσταντίνο Ρήγο.

photo © Konstantinos Rigos

Η υπογραφή του Κωνσταντίνου Ρήγου δίπλα στη χορογραφία του «Καρυοθραύστη» προϊδεάζει για μια «αιρετική» ή τουλάχιστον διαφορετική ανάγνωση του αριστουργήματος του Τσαϊκόφσκι.

Στην εκδοχή του χορογράφου της «Οκτάνας» για το γλυκό χριστουγεννιάτικο παραμύθι -για τη μικρή Κλάρα που ζωντανεύει στον ύπνο της τον καρυοθραύστη που της δώρισαν και μαζί του έναν ολόκληρο μαγικό κόσμο- κυριαρχεί μάλλον η πικρή γεύση της χαμένης ουτοπίας. Το κορίτσι είναι πλέον ενήλικο και ζει σε έναν παραληρηματικό κόσμο μεταξύ ονείρου και πραγματικότητας. Μια μοναχική ταξιδιώτις που αναμετράται με τους φόβους και τις επιθυμίες της, ενώ έχει χάσει τη μνήμη της. Πόσες παραμονές Χριστουγέννων έχουν περάσει; Πότε έπαψε να είναι παιδί; Τι απέγινε ο νεανικός της έρωτας; Ποιο ήταν το μυστικό της ευτυχίας;

Η δουλειά του Κωνσταντίνου Ρήγου -όσες κι αν είναι οι κατά καιρούς αντιρρήσεις που έχουν εκφραστεί- εξακολουθεί να κατακτά το ζωηρό μας ενδιαφέρον. Ο ίδιος δεν νιώθει την ανάγκη να δικαιολογηθεί για τίποτε. Ούτε για την επιμέλεια προγραμμάτων σε μεγάλες πίστες, ούτε για τη σκηνοθεσία βίντεο-κλιπ λαϊκοπόπ αστέρων, ούτε φυσικά για την επιλογή του να δώσει το ρόλο της Κλάρας στη Μυρτώ Κοντονή, στην πρώτη της παράσταση ως γυναίκα. Ως Παναγιώτης Κοντονής είχε υπογράψει τον «Υιό» στο Φεστιβάλ Χορού της Αθήνας.

photo © Konstantinos Rigos

*OnceuponatimetherewasayounggirlcalledClara*

photo © Konstantinos Rigos

photo © Konstantinos Rigos

Οσοι δεν γνωρίζουν τη δεκάχρονη συνεργασία σας ενδεχομένως να σας κατηγορήσουν για επικοινωνιακά τερτίπια.

«Ο καθένας μπορεί να με κατηγορήσει για ό,τι επιθυμεί. Χορογραφώντας εκτίθεμαι έτσι κι αλλιώς. Για εμένα, όμως, έχει πολύ μεγαλύτερη σημασία να συνεχίσει να δουλεύει η Μυρτώ όπως και πριν. Θα ήταν ρατσιστικό να την αποκλείσω επειδή έκανε μια προσωπική επιλογή. Αλλωστε, ο ρόλος τής ταιριάζει απόλυτα. Ασχολούμαι με τον “Καρυοθραύστη” σχεδόν εξαιτίας της».

Με τον «Καρυοθραύστη» ολοκληρώνετε μια τριλογία Τσαϊκόφσκι που ξεκίνησε με την «Ωραία κοιμωμένη» (1999) και συνεχίστηκε με τη «Μνήμη των κύκνων» (2002). Είναι και μια ευκαιρία για απολογισμό;

«Ο απολογισμός γίνεται σε κάθε βήμα. Υπάρχουν περιπτώσεις που διαπιστώνεις πως το παλιό είναι πιο καινούργιο από το καινούργιο. Η μουσική του Τσαϊκόφσκι είναι τόσο έντονη, που σε μεγάλο βαθμό σε απελευθερώνει, αλλά από την άλλη σε εγκλωβίζει. Είναι δύσκολο να φέρεις στα μέτρα που θέλεις αυτά τα έργα χωρίς να τα αναιρέσεις».

Νιώθετε πως έχετε αλλάξει και προσωπικά;

«Σίγουρα. Μέσα από το χορό έμαθα να σκέφτομαι, να έχω πολιτική βούληση, να λειτουργώ μέσα σε μια κοινωνία, να μιλάω μέσα από τη δημιουργία. Οταν ξεκίνησα, απλώς μου άρεσε να χορεύω. Τώρα δυσκολεύομαι, δεν βρίσκω καν το λόγο να το κάνω».

Αποφεύγετε τις πολιτικές ή κοινωνικές προεκτάσεις στα έργα σας και ενοχλείστε με όσους το κάνουν. Παράλληλα, σας ενδιαφέρει πολύ η εικόνα. Μήπως, τελικά, αυτή είναι και η τάση της εποχής;

«Το ότι η Κλάρα, στη δική μου εκδοχή, δεν ξυπνάει, δεν ζει τον απόλυτο έρωτα των παραμυθιών, αλλά παραμένει ολομόναχη στον κόσμο, είναι πολύ περισσότερο πολιτικό από το να βάλεις ένα στοιχείο και να νομίζεις πως κάνεις πολιτική πράξη. Από την άλλη, είναι δεδομένο πως ζούμε στην εποχή των εικόνων και είναι περίεργο να το συζητάμε πια. Είμαστε μέσα σε αυτό και δεν μπορούμε να το δούμε απ’ έξω».

Γιατί δεν ξυπνά η Κλάρα;

«Επειδή είναι πιο κοντά σε αυτό που ζούμε όλοι μας. Στην πραγματικότητα ο ξύλινος πρίγκιπας παραμένει ξύλινος. Απλώς για ένα μικρό διάστημα του δίνουμε τη ζωή και το χρώμα που επιθυμούμε να του δώσουμε».

info: Πρεμιέρα απόψε, θέατρο Θησείον (Τουρναβίτου 7, Ψυρρή. τηλ. 210-3255444). Είσοδος 20, 15 ― φοιτ. Εως 3 Ιανουαρίου

photo © Konstantinos Rigos

photo © Konstantinos Rigos

photo © Konstantinos Rigos