TYRSETHECAL SM RESIDENTIAL DUPLEX by ARISTOTHEKE EUTECTONICS [Æ]

As sister to our former “Tyrsethecal Exhibition Lounges” also sited in Tinos island, this steeply diverting project studies the paranoiac coexistence of two overlapping – though separate – worlds that never really intersect. Within a uniform shell, this is a schizoid residential duplex of two entirely independent houses visually sharing a single interior universe.

 

Triggered by the fantastical impossibility of Piranesian interiors involving endless stairs, this is a surrealist attempt to rework the Palladian conceptual legacy of 9-square patterns into a dual domain of habitation. The totemic and seemingly monocoque ensemble explores masonry volumetrics in the form of three intertwined ‘Siamese’ towers superimposed upon one another and interlocked. The planar diagram explores three identical and interlinked 9-square-grid units, extruded vertically into individual towers and carved internally into flowing voids emerging out of interstitial mass. The 9-square pattern of Palladian aura is thus read in the geometries of void spaces, on the subdivision of floor-plates and textures as well as in the organization of pillars of the structural core.

 

In plan, each tower inherits oblique cut-outs, extruded into vertical bevels that are then discontinued at the top, defining thus an apex and a shifting body for the final sculpted form. This visual ‘kink’ is further decomposed by an anaglyphic façade pattern that subdivides and push-pulls the segmented exterior surfaces, effectively absorbing the planar grid. Thin glazed strips develop horizontally and turn upright interrupting the solidity of mass, slicing them into uncanny bands. These strip-windows merge with the overall façade texture of dislocated prisms ultimately dissolving into a vertical mosaic of animated puzzle pieces. Structural steel tubular posts reconstitute the structural continuity above/below these elongated strip windows.

 

Reflecting the steep topography of the Cycladic island, the upper unit is entered at mid-height and the lower house laterally at the building’s bottom part. A single stair exists within the structure and is private for the one house – up to the first terrace – and then serves the upper house. The L-shaped stair thus separates functions yet visually links the two independent entities. The hill is left almost intact as a move indicating emphasis on the uniqueness of the natural landscape in antithesis to the introversion the solidity and verticality of the built mass.

 

Credits: Aristotheke Eutectonics – Office of Architecture, Research and Design. Design, texts, renderings: Aristotelis Dimitrakopoulos (A.Ph.D). Associate: Froso Vetta, Petra Kanatova. Drawings: Marina Antolovic, Angela Giannakopoulou, Nicol Karampela. Axonometrics: Giacomo Bernardi. Collaging: Maria Roussaki, Aristotelis Dimitrakopoulos. Archisearch formatting: Athina Moroglou.

 

Στο γυμνό και ανεπεξέργαστο φυσικό τοπίο, το “τοτεμικό” αυτό έργο μελετά τη σχεδόν παρανοϊκή συνύπαρξη δύο αλληλο-επικαθήμενων αλλά διαχωρισμένων κόσμων που ποτέ δε συνδέονται πραγματικά. Σε ένα ενιαίο συνολικό κέλυφος αναπτύσσονται ως σχιζοειδές σύμπλεγμα δύο πλήρως ανεξάρτητες κατοικίες που οπτικά μοιράζονται ένα κοινό εσωτερικό «σύμπαν».

 

Επηρεασμένο από το πλασματικό ‘άτοπο’ εσωτερικών απεικονίσεων του Piranesi, πρόκειται για μια υπερρεαλιστική προσπάθεια να αναμοχλευθεί η Παλλαδιανή κληρονομιά του μοτίβου των εννέα τετραγώνων σε ένα διττό πεδίο κατοίκησης. Tο κτίριο συντίθεται πρώτιστα από τρείς πυργοειδείς όγκους που αλληλο-επικαλύπτονται μερικώς, διεισδύοντας ο ένας στον άλλο. Ο ρυθμός του μοτίβου Παλλαδιανής αύρας δύναται να αναγνωσθεί στις γεωμετρίες των εσωτερικών κενών, στην υποδιαίρεση των πλακών ανά όροφο και στις υφές επιφανειών, αλλά και στην οργάνωση των φερόντων δομικών στοιχείων περί των εσωτερικών αιθρίων.

 

Εκάστη κάτοψη υποδιαιρείται σε ένα κάνναβο «εννέα τετραγώνων», μια αυστηρή και κανονική μορφολογική βάση που διαβάζεται στην οργάνωση των όψεων και των στατικών στοιχείων, καθώς και στα περιγράμματα επιμέρους ημιωρόφων ή στη διάνοιξη εσωτερικών οπών. Η τομή ακολουθεί μια σύνθετη εκδοχή συστήματος ημι-πατωμάτων δημιουργώντας πολλαπλά εσωτερικά επίπεδα που οπτικά ενοποιούνται μέσω ενός παράλληλου δικτύου κενών που, ρέοντα κατακoρύφως, γεννούν ενιαία αίθρια. Εξωτερικά οι τρείς πύργοι παρουσιάζουν λοξές (διαγώνιες) αποτμήσεις καθ’ ύψος, οι οποίες ψηλότερα αποκαθίστανται ορίζοντας μια λογική κορμού και επίστεψης.

 

Σε συνδυασμό με την υποδιαίρεση των όψεων σε πρισματικές μονάδες που μετακινούνται εγκάρσια στο επίπεδό τους, αλλά και με τις επιμήκεις λωρίδες υαλοστασίων που αναπτύσσονται οριζόντια και γυρνούν κατακόρυφα σχίζοντας τους κύριους όγκους, αποδομείται η μονολιθικότητα της ογκομετρίας γεννώντας την εικόνα ενός μετα-κινούμενου κατακόρυφου ψηφιδωτού. Σειρές από γυμνά κυλινδρικά υποστυλώματα αποκαθιστούν τη συνέχεια των φερόντων στοιχείων κατά μήκος των ευθύγραμμων μακρών ανοιγμάτων – σχισιμάτων του συμπαγούς κτιριακού κελύφους.

 

Αντανακλώντας την έντονη κλίση του φυσικού αναγλύφου, η άνω κατοικία διαμορφώνει είσοδο στη μέση του κτιρίου καθ’ ύψος, απευθείας από τη μικρή οδό-μονοπάτι που βρίσκεται σε επαφή όπισθεν του κτιρίου. Η κάτω κατοικία παρουσιάζει είσοδο πλαγίως στη βάση του κτιρίου χαμηλά στην τοπογραφία. Ο περιβάλλων χώρος αφήνεται σχεδόν ανεπεξέργαστος, ως κίνηση υπέρτατης έμφασης στη μοναδικότητα του φυσικού τοπίου και σε αντίθεση με τη στοιβαρότητα και την εσωστρέφεια του κτιρίου.

 

Υφίσταται μια μόνη εσωτερική κλίμακα η οποία κατορθώνει να παρεμείνει ιδιωτική καθ’ όλο το μήκος της εξυπηρετώντας και τις δύο διαχωρισμένες ενότητες, καταλήγοντας στο επισκέψιμο δώμα για την κάτω ανεξάρτητη κατοικία ενώ η νοητή της συνέχεια εξυπηρετεί την άνω οικιστική μονάδα. Η ανοιχτή αυτή κλίμακα σχήματος Γ διαχωρίζει λειτουργικά τις κατοικίες ενώ οπτικά συνεχίζει να ενώνει.

 

Αριστοθήκη Ευτεκτονικής – Γραφείο Αρχιτεκτονικής + Σχεδιασμού. Μελέτη, κείμενα, τρισδιάστατες απεικονίσεις: Αριστοτέλης Δημητρακόπουλος (ΑΦΔ). Συνεργάτης: Φρόσω Βέττα, Petra Kanatova. Σχεδιαστές: Marina Antolovic, Άντζελα Γιαννακοπούλου, Νικόλ Καράμπελα. Διαγράμματα – αξονομετρικά: Giacomo Bernardi. Φωτογραφικά Κολάζ: Μαρία Ρουσσάκη, Αριστοτέλης Δημητρακόπουλος. Επιμέλεια παρουσίασης Archisearch: Αθηνά Μόρογλου.