NAKA RESTAURANT: AN INTROVERT SPATIAL SCENARIO BY BARAULT ARCHITECTS

 

This new asian tapas bar is situated on the ground floor of a typical 90’s mixed-use building in downtown Athens. The design aims to reflect and interpret into space, diverse elements and components of three important South – East Asian cultures. Namely, Thai , Chinese and Japanese. However, the cornerstone of the design process was the latter. Privacy, Introversion, Mystery and Secrecy are keywords for the desired ambience of the project consolidating the true essence of the name of the restaurant. “Naka” means “inside” in Japanese.

 

The experience of visting this restaurant draws on a scenario consisting of three key scenes .The first focuses on the exterior. Six folding steel panels  filter both the natural light as well as the views from the outside, thus protecting the interior space and rendering it more private. 

 

The second scene takes place in the entrance hallway leading to the depths of the precious interior, a delibarately designed route towards the heart of the restaurant. A dramatic and at the same time, serene spatial prelude. In this obscure space the only light comes from the hidden reflective brass elements in the ceiling. The golden reflection triggers connections to Thai traditional costumes. As one walks to enter the tables area, he merely gets glimpses through the CNC cuttings on the steel plate wall. Their shape draws on a deconstructed Japanese pattern. These apertures cast an interesting set of shadows to the facing basalt wall. This rough material is constant reminder of the volcanic nature of Japan. 

 

Entering the dining area, one gets overwhelmed by looking up. The curved burnt wood element becomes the protagonist of the third scene, unifying the vertical wall with the horizontal ceiling and capturing the eye. It consists of 1.537 boards of various lengths between 40 to 70 centimeters. The dramatic and intense effect pays tribute to the traditional Japanese method of processing wood. The majority of vertical and horizontal surfaces are microcement coated.  Centrally placed, a seven meter long, concrete, communal table separates the two seating rows of more “private” dining, highlighting the collective nature of South East Asia. The only visible lighting fixtures hang above the tables.

 

 

 

 

Tο νέο asian tapas bar βρίσκεται στο ισόγειο μιας τυπικής αστικής πολυκατοικίας του ’90, στο κέντρο της Αθήνας. Ο σχεδιασμός στοχεύει στη χωρική μετάφραση και απεικόνιση ετερόκλητων και ποικίλων στοιχείων τριών σημαντικών νοτιοανατολικών ασιατικών πολιτισμών, συνενώνοντας Ταϊλάνδη, Κίνα και Ιαπωνία. Ο ιαπωνικός πολιτισμός αποτελεί τον ακρογωνιαίο λίθο της συνολικής σχεδιαστικής διαδικασίας. Iδιωτικότητα, εσωστρέφεια, μυσταγωγία, είναι λέξεις-κλειδιά της επιθυμητής ατμόσφαιρας, εδραιώνοντας τη βαθύτερη ουσία της ονομασίας του εστιατορίου. “Naka” , δηλαδή “μέσα” στα ιαπωνικά.

 

Η εμπειρία της επίσκεψης του χώρου αρθρώνεται σε ένα σενάριο που ξεδιπλώνεται σε τρεις κυρίαρχες σκηνές. Η πρώτη σκηνή εστιάζει στο εξωτερικό. Έξι αναδιπλούμενα μεταλλικά πανέλα τοποθετούνται μπροστά από τα υαλοστάσια. Αυτά φιλτράρουν το φυσικό φως και ταυτόχρονα τα βλέμματα από το εξωτερικό, προστατεύοντας τον εσωτερικό χώρο και διασφαλίζοντας την ιδιωτικότητα.

 

Η δεύτερη σκηνή λαμβάνει χώρα στο διάδρομο της εισόδου, ο οποίος στο βάθος οδηγεί στην καρδιά του εστιατορίου. Ο επιμήκης διάδρομος συνιστά δραματικό και συνάμα γαλήνιο χωρικό πρελούδιο της αισθητικής προσέγγισης. Επικρατεί ημίφως, με μοναδική φωτιστική πηγή την αντανάκλαση του κρυφού στοιχείου μπρούτζου, στην οροφή. Οι χρυσίζουσες αποχρώσεις σε διάφορα σημεία του εστιατορίου αποτελούν αναφορά στην ταϊλανδική παράδοση. Περπατώντας κατά μήκος του, βλέπει κανείς αποσπασματικές εικόνες του χώρου, διαμέσου των οπών στην επιφάνεια του μεταλλικού πετάσματος. Η διάτρηση από CNC στα φύλλα του μετάλλου απεικονίζει αποδομημένα ιαπωνικά μοτίβα, την ίδια στιγμή που τα γεωμετρικά αυτά διαφράγματα παράγουν ποικιλία φωτοσκιών στον τοίχο από βασάλτη.

 

Η υλικότητα του βασάλτη συνιστά διαρκή ενθύμηση της ηφαιστειογενούς φύσης της χώρας της Ιαπωνίας. Στρέφοντας εισέρχεται κανείς στο βασικό χώρο, όπου δεσπόζει το επιβλητικό καμπύλο στοιχείο από κομμάτια καμένου ξύλου.  Αυτό συνιστά τον πρωταγωνιστή της τρίτης σκηνής το οποίο ενοποιεί τον κατακόρυφο τοίχο με την οριζόντια οροφή αιχμαλωτίζοντας το βλέμμα. Συναρμολογείται από 1537 τμήματα ξύλου, μήκους μεταξύ 40 και 70 εκατοστών. Το δραματικό και έντονο οπτικό αποτέλεσμα που προκύπτει, αποτίει φόρο τιμής στην ιαπωνική διαδικασία επεξεργασίας και συντήρησης ξύλου. Οι περισσότερες κάθετες και οριζόντιες επιφανειες φέρουν επεξεργασία πατητής τσιμεντοκονίας,  ενώ παράλληλα, κεντρικά τοποθετημένο στο χώρο δεσπόζει το τραπέζι μήκους 7 μέτρων από σκυρόδεμα.

 

Η αίσθηση του συλλογικού όταν κάθεται κανείς σε αυτό έρχεται σε αντιδιαστολή με τις δύο εκατέρωθεν πιο ιδιωτικές ζώνες, αναδεικνύοντας την κοινωνική διάσταση της διαδικασίας εστίασης της νοτιοανατολικής Ασίας. Τα μόνα εμφανή στοιχεία φωτισμού, φωτίζουν αυστηρά τη ζώνη πάνω από τα τραπέζια.