In this residence in Amorgos, Mykonos Architects weave the functions into a flow that is morphologically reflected in the structure, while in the subterranean part through a series of labyrinths and a space for contemplation and spirituality they attempt to bridge the earthly with the heavenly element.
Τhe Beginning
Larry and Steve have spent years threading their lives through places—Miami’s Fischer Island, Mykonos, and now, improbably, Amorgos, the most easterly of the Cyclades islands in Greece.
For over a decade, these two men had known Mykonos intimately. A “chorio” in the local dialect — a modest agrarian dwelling — was their first purchase, carefully restored by Aude Mazelin and her team, Mykonos Architects. Later came a cycladic folk style house in the heart of the Mykonian Chora. Small and unassuming, it defied the ideals of high architecture but embraced something deeper — a sense of home, as warm and welcoming as the touch of a grandmother’s hand.
Having obtained their dream homes in Mykonos – which is also happening to have transformed by extensive development – and sharing a trusted bond with their architects, Larry and Steve were now searching for a more serene place, where they could build a new, a conceptual house. Their search brought them to Amorgos, an island with wild nature and long history. Its coastline is extremely rocky with huge cliffs overlooking the sea and its landscape characterized by rough mountains and very fertile valleys that extend between the mountain ranges.
They wanted a house in communion with the earth, the sea and the sky.
Ever the restless soul, Larry dreamed of a home that felt like a chapel—a sacred space where the untamed found refuge in the curves of stone and the aegean light. “Impressive,” they told their architects, “but not modern. Not sleek, not angular”.
Τhe Research
Steve and Larry initially wanted a completely underground home. However, a careful study of the site, driven by thoughtful planning and scientific precision, transformed the design.
Building in the Cyclades demands responsibility to create a home that is both enjoyable and respectful of its surroundings.
Mykonos Architects began their work by studying the island of Amorgos, with its wild nature, rugged cliffs, mountains, and small yet generous plains. Historically, Amorgos was rural and isolated, leading to modest architectural styles. Traditional stone constructions include farmhouses (zevgospita), combined with underground cisterns, windmills, and small churches. Homes often featured a fireplace (parastia), an elevated bed (apokrevato), and were connected to wood-burning ovens. Examples of these structures can be found in Kato Meria, Apano Meria, and settlements like Tholaria and Stroumbos.
In the settlements, a network of “labyrinths” formed by arcades and narrow alleys connects the buildings and provides protection from the winds.
The architects then studied the access points and the geometry of the plot. Particular attention was given to the wind patterns. The plot’s northwest orientation made it unsuitable for a fully underground house, as there would be no sheltered areas in the outdoor spaces. The study of the wind proved to be a decisive factor in shaping the overall design. – A white house emerged from the earth at the northernmost part of the plot, shielding the underground section of the residence from the winds.
The study of sunlight and the sun’s trajectory followed. Where do the first sunrays of summer come from? Which spot offers the better view of the summer sunset? This information was combined with the residents’ way of living. What do you do at sunset? What do you do in the morning? This analysis determined the orientation of the spaces. The white house was designed with a kitchen bathed in the first morning light, while the sunset is primarily focused on the spiritual area of the home and the outdoor dinning area.
The architects then studied the views from different points of the plot—where do you feel drawn to look? According to the architects, “You need to feel the plot. The concept of a view isn’t always straightforward. Let’s not forget that there are also things you don’t want to see or even smell, like a neighboring stable, for example.”
For these studies, the architects visited the site numerous times, at different times of the day and under various weather conditions. Finally, the morphology of the land itself was examined.
The beautiful rocks, which you wouldn’t want to disrupt, could instead be incorporated into the design as a playful feature.
“A beautiful composition without both mathematical and emotional architectural research is very selfish,” the architects note. Ultimately, the research significantly altered the initial brief. The slope of the plot allows us to build a cave house, increasing the allowed square meters to double. By following the ground lines exactly as it is to create the cave house portion, it showed us where to place the different parts of the building and orientate them in the more convenient way regarding the views and the winds. This then created the shape of the cavehouse winding through the landscape like a snake and offering different experiences of the site. In the western part, the slope of the plot allows us to follow the ground lines almost parallelly and turn the building in a west orientation, towards the island of Keros . By facing west, the building will be as more possible protected from the northern winds. In the middle of the plot, by following the slope of the land, the building will be orientated northwest, towards Nikouria, and be more exposed.
In the northern part, the slope of the plot is orientated north. By placing a cave house in this part of the plot, the building will be facing north and there will be no way to be protected by the winds. We proposed to place a standard building in this side, to protect the middle portion of the cave house from the wind. This part of the building will offer 180 degrees views of the sea. By placing a water element in front of the entire composition, following the ground lines and overlooking the surroundings, we will also block the view towards the stable”, concluded the architects.
Τhe Spiritual Element
One of the most distinctive aspects of the brief remains the need to create a sacred space—a church, or as it ultimately evolved in the design, a spiritual area. For its design, the architects drew inspiration from both the ancient and modern Orthodox traditions of the island.
On Amorgos, the sacred emerges from the depths of the earth. In the ancient Cyclades, the chthonic—the underworldly—was not a symbol of darkness but a source of life and renewal. Worship began in caves and springs, where the earth’s embrace met water’s flow, opening towards the light and air above. These practices were dialogues with the natural elements that shaped existence. Centuries later, the Monastery of Panagia Hozoviotissa echoes this primal connection. Built into a cliff face 300 meters above the sea, it bridges the chthonic and the celestial.
Τhe House
The house consists of two distinct parts: a subterranean section that follows the land’s natural contours and a white structure inspired by the simplicity of Cycladic monasteries.
The subterranean part of the house unfolds like a serpent – a symbol of regeneration, wisdom, and the connection between earth and life – tracing the natural contours of the land with precision and care. The serpent’s sinuous path becomes a design principle, weaving the functions of the home into a flow. Each turn is purposeful and every curve a response to the terrain. At one end of this path lies the guest apartment, positioned at a respectful distance, with its own access to water elements, living room, and bedroom serving as a retreat within a retreat. At the heart of the composition is The Eye, a spiritual space born from Steve and Larry’s initial request for a chapel.
Instead of walls and icons, this sanctuary embraces the natural elements: water flows in and out, cascading into an infinity edge, a quiet meditation on movement and stillness.
Nearby, three additional bedrooms connect to the main house through an underground tunnel, a nod to the ancient chthonic traditions of shelter and introspection. The living spaces culminate in a luminous white structure, a volume that rises above the earth. Its form draws inspiration from the simplicity and grace of a Cycladic monastery. High-ceilinged and open, the upper level houses the kitchen, dining, and living areas as a single, flowing space. At its center, a long, monastic table stands as both a functional anchor and a symbolic gesture—a place where meals are shared, ideas exchanged, and moments of stillness embraced. The flooring will be made of hand-carved stone slabs, sourced directly from the site itself. Geologically, the land’s surface consists of schist, a material ideal for paving, allowing the house to remain deeply connected to its natural surroundings.
On the lower level, two bedrooms and a foyer are arranged in a way that balances intimacy and openness. The bedrooms are humble, low-ceilinged spaces, designed with inspiration from the monastic cells of Hozoviotissa, offering a retreat-like experience. Positioned to face the sea, they create a setting where nothing stands between you, the sky, and the horizon. Functionally, however, the inclusion of the foyer transforms the space into a master quarter, subtly enhancing its sense of seclusion and unity.
The northern façade follows Cycladic tradition, featuring small openings that control light and maintain a sense of enclosure. In contrast, the southern façade opens generously, dissolving boundaries between interior and exterior. Here, the living spaces and kitchen extend outward, merging with the outdoor dining area—the starting point of the cavehouse composition. This transition serves as the architectural bridge between the two primary volumes, creating a seamless interplay between shelter and landscape.
The architecture plays with the dualities of descent and ascent, shadow and light.
Moving through the house is a journey—subterranean passages evoke introspection, while open terraces and flowing water draw the gaze outward to the sea and the small island across the way. Even the water flow systems abandon strict geometry, curving gently, embracing the landscape with tenderness. As they flow across two levels, forming a small “waterfall” near the spiritual space, the sound of water greatly enhances the holistic experience created by nature, light, and architecture.
As for the gardens, the architects aimed to preserve the natural environment of Amorgos without any intervention. “We don’t want to touch the rocks and wild herbs during excavation and construction, and for the underground structure, we will restore the same landscape, as if human presence had never interfered,” they explain.
Facts & Credits
Project title Τhe Εye – A spiritual home on the slopes of Amorgos Island
Typology Residential
Location Amorgos
Architecture Mykonos Architects
Text provided by the architects
Οι Mykonos Architects σε αυτή την κατοικία στην Αμοργό, πλέκουν τις λειτουργίες σε μια ροή που αποτυπώνεται μορφολογικά στη δομή της, ενώ στο υπόσκαφο τμήμα της μέσω μιας σειράς λαβυρίνθων και ενός χώρου περισυλλογής και πνευματικότητας επιχειρούν να γεφυρώσουν το χθόνιο με το ουράνιο στοιχείο.
Η Αρχή
Ο Larry και ο Steve πέρασαν χρόνια υφαίνοντας τη ζωή τους μέσα από τόπους—από το Fischer Island στο Μαϊάμι, στη Μύκονο, και τώρα, σχεδόν απρόσμενα, στην Αμοργό, το ανατολικότερο νησί των Κυκλάδων. Για πάνω από μια δεκαετία, οι δυο τους γνώριζαν τη Μύκονο σε βάθος. Ένα “χωριό”, όπως το αποκαλεί η εντόπια διάλεκτος—ένα ταπεινό αγροτικό κατάλυμα—ήταν η πρώτη τους αγορά, την οποία αποκατέστησαν με προσοχή η Aude Mazelin και η ομάδα της, Mykonos Architects. Αργότερα, απέκτησαν ένα λαϊκό κυκλαδίτικο σπίτι στην καρδιά της Χώρας. Μικρό, απέριττο, απείχε από τις επιταγές της υψηλής αρχιτεκτονικής, όμως ενσωμάτωνε κάτι βαθύτερο—τη ζεστασιά και την οικειότητα του πραγματικού “σπιτιού”, σαν το άγγιγμα ενός αγαπημένου προσώπου.
Αφού απέκτησαν τις κατοικίες που ονειρεύονταν στη Μύκονο—ένα νησί που, παράλληλα, άλλαζε ριζικά μέσω εκτεταμένης ανάπτυξης—και έχοντας χτίσει μια ακλόνητη σχέση εμπιστοσύνης με τους αρχιτέκτονές τους, ο Larry και ο Steve αναζητούσαν πλέον έναν τόπο πιο ήρεμο, όπου θα μπορούσαν να δημιουργήσουν κάτι νέο: μια εννοιολογική κατοικία. Η αναζήτησή τους τους οδήγησε στην Αμοργό, ένα νησί άγριας φύσης και αρχαίας ιστορίας. Οι ακτές της χαρακτηρίζονται από απόκρημνους βράχους που βυθίζονται στη θάλασσα, ενώ η ενδοχώρα της διαγράφεται από τραχείς ορεινούς όγκους και εύφορες κοιλάδες που εκτείνονται ανάμεσά τους.
Ήθελαν ένα σπίτι σε βαθιά σύνδεση με τη γη, τη θάλασσα και τον ουρανό.
Αεικίνητος στο πνεύμα, ο Larry ονειρευόταν έναν χώρο σαν εκκλησία—ένα ιερό καταφύγιο όπου το άγριο θα έβρισκε γαλήνη στις καμπύλες της πέτρας και στο φως του Αιγαίου. “Εντυπωσιακό”, είπαν στους αρχιτέκτονες, “αλλά όχι μοντέρνο. Όχι λείο, όχι αιχμηρό”.
Η έρευνα
Ο Steve και ο Larry οραματίστηκαν αρχικά μια εξ ολοκλήρου υπόσκαφη κατοικία. Ωστόσο, μια προσεκτική ανάλυση του τόπου, βασισμένη σε λεπτομερή σχεδιασμό και επιστημονική ακρίβεια, διαμόρφωσε αλλιώς τον σχεδιασμό. Το να χτίζεις στις Κυκλάδες δεν είναι απλώς μια αρχιτεκτονική πρόκληση—είναι ευθύνη. Το σπίτι έπρεπε να είναι όχι μόνο απολαυστικό, αλλά και βαθιά σεβαστικό απέναντι στο τοπίο που το φιλοξενεί.
Οι Mykonos Architects ξεκίνησαν μελετώντας την ίδια την Αμοργό—ένα νησί όπου η φύση είναι άγρια, οι γκρεμοί απότομοι, τα βουνά σκληρά, μα οι πεδιάδες, όσο μικρές κι αν είναι, γενναιόδωρες. Ιστορικά, η Αμοργός ήταν αγροτική και απομονωμένη, γεγονός που διαμόρφωσε μια αρχιτεκτονική αυστηρή, απέριττη, προσαρμοσμένη στην ανάγκη και τον τόπο.
Τα παραδοσιακά πέτρινα κτίσματα—αγροικίες (ζευγόσπιτα), υπόσκαφες στέρνες, ανεμόμυλοι και μικρές εκκλησίες—συγκροτούν το παλίμψηστο της αρχιτεκτονικής του νησιού.
Τα σπίτια, διαμορφωμένα για προστασία και αυτάρκεια, περιλάμβαναν την εστία (παραστιά), το υπερυψωμένο κρεβάτι (αποκρέβατο), και ήταν συνδεδεμένα με παραδοσιακούς ξυλόφουρνους. Στους παλιούς οικισμούς της Κάτω και Άνω Μεριάς, των Θολαρίων και του Στρούμπου, ένα λαβυρινθώδες δίκτυο από στενά σοκάκια και καμάρες συνδέει τα κτίσματα και τα προστατεύει από τον ανελέητο άνεμο.
Η ανάλυση του οικοπέδου ξεκίνησε με τα σημεία πρόσβασης και τη γεωμετρία του χώρου. Ιδιαίτερη έμφαση δόθηκε στους ανέμους—η βορειοδυτική έκθεση του οικοπέδου το καθιστούσε ακατάλληλο για μια πλήρως υπόσκαφη κατοικία, καθώς οι εξωτερικοί χώροι θα έμεναν εκτεθειμένοι χωρίς φυσικό καταφύγιο. Η μελέτη των ανέμων αποδείχθηκε καθοριστική. Στο βορειότερο σημείο του οικοπέδου, ένα λευκό κτίσμα αναδύεται από τη γη, λειτουργώντας ως ανεμοφράκτης για το υπόσκαφο τμήμα της κατοικίας.
Ακολούθησε η ανάλυση του φωτός και της πορείας του ήλιου. Από ποιο σημείο έρχονται οι πρώτες καλοκαιρινές ηλιαχτίδες; Ποιο μέρος προσφέρει την πιο συγκλονιστική θέα στο ηλιοβασίλεμα; Αυτές οι πληροφορίες διασταυρώθηκαν με τον τρόπο ζωής των κατοίκων—Τι κάνεις όταν δύει ο ήλιος; Πώς ξυπνάς το πρωί; Η ανάλυση αυτή καθόρισε τον προσανατολισμό των χώρων. Η κουζίνα σχεδιάστηκε έτσι ώστε να λούζεται στο πρωινό φως, ενώ το ηλιοβασίλεμα επικεντρώνεται στον πνευματικό χώρο και την υπαίθρια τραπεζαρία.
Οι αρχιτέκτονες μελέτησαν, επίσης, τη θέα από διαφορετικά σημεία του οικοπέδου. Πού σε τραβάει να κοιτάξεις; «Πρέπει να αισθανθείς το οικόπεδο,» εξήγησαν. «Η έννοια της θέας δεν είναι πάντα αυτονόητη. Υπάρχουν πράγματα που δεν θες να βλέπεις ή ακόμα και να μυρίζεις—όπως, για παράδειγμα, έναν στάβλο δίπλα σου.» Για τις μελέτες αυτές, οι αρχιτέκτονες επισκέφθηκαν τον χώρο ξανά και ξανά, σε διάφορες ώρες της ημέρας και κάτω από διαφορετικές καιρικές συνθήκες. Τέλος, εξέτασαν τη μορφολογία του εδάφους.
Οι φυσικοί βράχοι, που δεν έπρεπε να διαταραχθούν, μπορούσαν αντ’ αυτού να ενταχθούν στο σχέδιο ως αρχιτεκτονικά στοιχεία, παιχνίδια της ίδιας της φύσης.
«Μια όμορφη σύνθεση χωρίς αρχιτεκτονική έρευνα—τόσο μαθηματική όσο και συναισθηματική—είναι απλώς εγωιστική», σημείωσαν οι αρχιτέκτονες. Η έρευνα ανέτρεψε σημαντικά την αρχική πρόταση. Η κλίση του οικοπέδου κατέστησε εφικτή την κατασκευή ενός υπόσκαφου σπιτιού, διπλασιάζοντας τον επιτρεπόμενο δομήσιμο χώρο. Ακολουθώντας με ακρίβεια τις φυσικές γραμμές του εδάφους, η υπόσκαφη μορφή αποκάλυψε πού να τοποθετηθούν οι διαφορετικοί όγκοι και πώς να προσανατολιστούν, ώστε να αξιοποιήσουν τη θέα και να προστατευθούν από τους ανέμους.
Το σχήμα της υπόσκαφης κατοικίας ξεδιπλώνεται σαν φίδι μέσα στο τοπίο, δημιουργώντας πολλαπλές εμπειρίες του χώρου. Στο δυτικό τμήμα, η φυσική κλίση επέτρεψε τη σχεδόν παράλληλη τοποθέτηση του κτίσματος με το έδαφος, στραμμένο δυτικά προς την Κέρο. Ο δυτικός προσανατολισμός προσφέρει μεγαλύτερη προστασία από τους βόρειους ανέμους. Στο μέσο του οικοπέδου, το κτίσμα ακολουθεί το ανάγλυφο του εδάφους και προσανατολίζεται βορειοδυτικά προς τη Νικουριά, μένοντας πιο εκτεθειμένο στα στοιχεία της φύσης. Στο βόρειο άκρο, η κλίση του εδάφους είναι προς τον βορρά. Αν τοποθετούσαν εκεί την υπόσκαφη κατοικία, θα έμενε πλήρως εκτεθειμένη στον αέρα. Αντί αυτού, πρότειναν τη δημιουργία ενός τυπικού κτίσματος, που θα λειτουργούσε ως φυσικός ανεμοφράκτης για το υπόσκαφο τμήμα. Από εδώ, το σπίτι θα απολαμβάνει πανοραμική θέα 180 μοιρών προς τη θάλασσα.
Μπροστά από τη σύνθεση, οι Mykonos Architects πρότειναν ένα υδάτινο στοιχείο που ακολουθεί τις φυσικές γραμμές του εδάφους. Το νερό όχι μόνο ενισχύει την αίσθηση σύνδεσης με το τοπίο, αλλά και αποκλείει οπτικά τον στάβλο, ολοκληρώνοντας τη σύνθεση.
Το στοιχείο της πνευματικότητας
Ένα όμως από τα πιο ιδιαίτερα σημεία του brief, παραμένει η ανάγκη για τη δημιουργία ενός ιερού, μίας εκκλησίας, ή όπως εξελίχθηκε τελικά στη σύνθεση, ενός spiritual χώρου. Για τον σχεδιασμό του, οι αρχιτέκτονες ερμήνευσαν την αρχαία αλλά και τη νεότερη ορθόδοξη παράδοση του νησιού. Στην Αμοργό, το ιερό αναδύεται από τα βάθη της γης.
Στις αρχαίες Κυκλάδες, το χθόνιο—ο κόσμος κάτω από την επιφάνεια της γης—δεν ήταν σύμβολο σκοταδιού, αλλά πηγή ζωής και ανανέωσης.
Η λατρεία ξεκίνησε σε σπηλιές και πηγές, όπου η αγκαλιά της γης συναντούσε τη ροή του νερού, ανοίγοντας προς το φως και τον αέρα από πάνω. Αυτές οι πρακτικές αποτελούσαν διαλόγους με τα φυσικά στοιχεία που διαμόρφωναν την ύπαρξη. Αιώνες αργότερα, το Μοναστήρι της Παναγίας Χοζοβιώτισσας αντανακλά αυτήν την πρωταρχική σύνδεση. Χτισμένο σε έναν βράχο 300 μέτρα πάνω από τη θάλασσα, γεφυρώνει το χθόνιο με το ουράνιο.
Η κατοικία
Το σπίτι αποτελείται από δύο διακριτά μέρη: ένα υπόσκαφο τμήμα που ακολουθεί τις φυσικές καμπύλες του εδάφους και μια διώροφη λευκή κατασκευή εμπνευσμένη από την απλότητα των Κυκλαδίτικων μοναστηριών.
Το υπόσκαφο τμήμα του σπιτιού ξεδιπλώνεται σαν ένα φίδι – σύμβολο αναγέννησης, σοφίας και της σύνδεσης μεταξύ γης και ζωής – ακολουθώντας με ακρίβεια και φροντίδα τις φυσικές καμπύλες του εδάφους. Η ελικοειδής διαδρομή του φιδιού γίνεται αρχή σχεδιασμού, πλέκοντας τις λειτουργίες του σπιτιού σε μια ροή. Κάθε στροφή είναι μελετημένη, κάθε καμπύλη μια απάντηση στο ανάγλυφο του εδάφους. Στο ένα άκρο αυτής της διαδρομής βρίσκεται το διαμέρισμα φιλοξενίας, τοποθετημένο σε απόσταση που αποπνέει σεβασμό στην ιδιωτικότητα, με τη δική του πρόσβαση στα υδάτινα στοιχεία, καθιστικό και υπνοδωμάτιο, λειτουργώντας ως καταφύγιο μέσα στο καταφύγιο.
Στην καρδιά της σύνθεσης βρίσκεται το The Eye, ένας πνευματικός χώρος που γεννήθηκε από την αρχική επιθυμία του Steve και του Larry για ένα παρεκκλήσι.
Αντί για τοίχους και εικόνες, αυτό το καταφύγιο αγκαλιάζει τα στοιχεία της φύσης: το νερό εισέρχεται και εξέρχεται, προσφέροντας μια ήσυχη διαλογιστική εμπειρία πάνω στην κίνηση και την ακινησία.
Κοντά του, τρία επιπλέον υπνοδωμάτια συνδέονται με το κεντρικό σπίτι μέσω μίας υπόγειας στοάς, ως αναφορά στις αρχαίες χθόνιες παραδόσεις λατρείας και ενδοσκόπησης.
Οι κύριοι χώροι διαβίωσης κορυφώνονται σε μια φωτεινή λευκή κατασκευή, έναν κτιριακό όγκο που αναδύεται πάνω από τη γη. Η μορφή του αντλεί έμπνευση από την απλότητα και τη χάρη ενός Κυκλαδίτικου μοναστηριού. Με ψηλά ταβάνια και ανοιχτή διαρρύθμιση, ο επάνω όροφος στεγάζει την κουζίνα, την τραπεζαρία και το καθιστικό σε έναν ενιαίο, ρέοντα χώρο. Στο κέντρο του, ένα μακρύ, μοναστηριακό τραπέζι λειτουργεί ως τραπεζαρία αλλά και ως συμβολική χειρονομία—ένας τόπος όπου μοιράζονται γεύματα, ανταλλάσσονται ιδέες και εκτυλίσσονται στιγμές ηρεμίας.
Η αρχιτεκτονική «παίζει» με τις αντιθέσεις της καθόδου και της ανόδου, της σκιάς και του φωτός.
Η περιήγηση στο σπίτι γίνεται ένα ταξίδι—οι υπόγειες διαδρομές προκαλούν ενδοσκόπηση, ενώ οι ανοιχτές βεράντες και το νερό στρέφουν το βλέμμα προς τη θάλασσα και το μικρό νησί απέναντι. Ακόμα και τα συστήματα ροής του νερού εγκαταλείπουν την αυστηρή γεωμετρία, κυρτώνοντας απαλά και αγκαλιάζοντας το τοπίο. Καθώς το νερό κυλά σε δύο επίπεδα, σχηματίζοντας έναν μικρό “καταρράκτη” κοντά στον πνευματικό χώρο, ο ήχος του ενισχύει την ολιστική εμπειρία που δημιουργείται από τη φύση, το φως και την αρχιτεκτονική.
Όσον αφορά τους κήπους, η πρόθεση των Mykonos Architects ήταν να διατηρήσουν το φυσικό περιβάλλον της Αμοργού ανέπαφο. «Δεν θέλουμε να αγγίξουμε τα βράχια και τα άγρια βότανα κατά τη διάρκεια των εκσκαφών και της κατασκευής, ενώ στην υπόσκαφη κατασκευή θα επαναφέρουμε τα ίδια βράχια, σαν να μην παρενέβη ποτέ ο άνθρωπος», εξηγούν.
Facts & Credits / Στοιχεία έργου
Τίτλος έργου Τhe Εye – Ένα πνευματικό καταφύγιο στις πλαγιές της Αμοργού
Τυπολογία Κατοικία
Τοποθεσία Αμοργός
Αρχιτεκτονική μελέτη Mykonos Architects
Kείμενο από τους δημιουργούς
READ ALSO: Διαφυλάσοντας την μνήμη - Αποκατάσταση και επέκταση παραδοσιακής κατοικίας στη Ρόδο | από την Παρασκευή Παπακωνσταντίνου