100% Hotel Design Awards 2016 - The Vasilicos Caldera Heritage Suites in Santorini / Thingk_S. Vantaraki, M. Danalis

 

The project: transformation of an art collector’s holiday home on the Santorini Caldera into a constellation of seven luxury suites. The challenge was to transition to a hotel in terms of functionality but not spirit. Association with the property’s past is strong, and the brief given was to maintain as much of the original feel and structure. The residential location, protected by the Byzantine cultural

heritage authorities, posed additional constraints.

 

The hotel is called The Vasilicos – a word play on the owner’s name (Vassilis); his beloved basil plants; the Greek for king/regal, and “basilica”, an allusion to the monastery above. The logo plays on the initials on the gate – BB – and the hyposkafa shape. Suite names draw upon the history of the property: King Cat, after King, the family cat; Vasaltis, the sister winery; Pergola, the signature pergola etc.

 

For the exterior, existing elements were re-arranged; motifs and curvatures found elsewhere re-created, eg. plunge pools were built after the property’s characteristic walls. Private terraces had to be created, and movement within the hotel re-evaluated to enhance privacyall this without carving up or compromising the unusually large terraces. Regarding the interior, the main challenge was the complete inability to increase space, so innovative solutions had to be found to accommodate the rigid requirements of a highly competitive industry. In one instance, an entire kitchen was turned into an open plan shower room. Elsewhere, the bed was brought to the front of the suite, allowing for a larger size and spectacular view, while the original bedroom in the rear was converted into a double shower.

 

Interiors were to help visitors retreat from the powerful landscape, and protect them from sensory overload. Design had to be discreet and timeless, yet appealing to discerning hotel guests. The formation of the rock meant that each room was unique, so a further challenge was how to unify the interior while addressing this uniqueness. Furniture was mostly made to order, using marble, iron, and wood. In the bathrooms, the traditional Santorini “patiti” technique was used to highlight the curvature of the caves, punctuated by bespoke forged iron fixtures, and marble and cement accessories.

 

Commissioned objects were mixed with pieces from the owners’ eclectic collection, while reclaimed vintage pieces -adapted through varnish or upholstery – were added to achieve a lived-in feel of understated sophistication. Common fabrics, such as denim, cotton, linen and canvas were used, reflecting the simplicity associated with Greek summer, while a subdued palette of earthy tones matched the signature terracotta tiles and volcanic landscape. Implementation began in mid- November, and was completed in June. Major infrastructure works – complete re-wiring and re-plumbing – were undertaken. The budget was low at around 200K euros, and the entire process often thrown off schedule because of the peculiarities of the rock and the age of the building.

 

 

 

 

 

 

Το έργο: Μετατροπή της καλοκαιρινής κατοικίας ενός συλλέκτη στην Καλντέρα της Σαντορίνης σε σύμπλεγμα επτά πολυτελών σουιτών. Σκοπός του έργου ήταν να γίνει η μετάβαση σε λειτουργικό επίπεδο, αλλά η αίσθηση του χώρου να παραμείνει ίδια. Η σύνδεση με το παρελθόν του οικήματος είναι ισχυρή: το ξενοδοχείο λέγεται The Vasilicos – ένα παιχνίδι πάνω στο όνομα του ιδιοκτήτη και τους αγαπημένους του βασιλικούς, το αξίωμα και την έννοια του βασιλιά/βασιλικού/αρχοντικού, καθώς και την ιταλική λέξη basilica, μια αναφορά στο γειτονικό Μοναστήρι.

 

Το λογότυπο αναφέρεται στα αρχικά που βρίσκονται στην παλιά σιδερένια εξώπορτα- ΒΒ – και στους θόλους των υπόσκαφων. Τα ονόματα των σουιτών επίσης βασίζονται στην ιστορία του οικήματος – King Cat, όπως ο οικογενειακός γάτος; Vasaltis, όπως το οινοποιείο; Pergola etc. Οι οδηγίες λοιπόν που δόθηκαν ήταν να διατηρηθεί όσο το δυνατόν περισσότερο ο χαρακτήρας και η αρχική δομή του κτηρίου. Ένας επιπλέον περιορισμός στην δυνατότητα παρέμβασης ήταν το γεγονός ότι το οίκημα είναι χαρακτηρισμένο παραδοσιακό, και βρίσκεται σε περιοχή προστατευόμενη από την Εφορία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων.

 

Εξωτερικά, ανάγκη και πρόκληση ήταν η δημιουργία ιδιωτικών αυλών για ενίσχυση της ιδιωτικότητας, και ο επανασχεδιασμός της κίνησης εντός του ξενοδοχείου, χωρίς να κατατμηθούν οι μεγάλες – και για αυτό το λόγο ξεχωριστές – βεράντες. Για το σκοπό αυτόν, μετατοπίστηκαν πέργκολες και σκάλες, ενώ αντιγράφηκαν ήδη υπάρχοντα στοιχεία, μοτίβα και καμπύλες: πχ για τα τοιχώματα των τζακουζι χρησιμοποιήθηκαν οι χαρακτηριστικοί τοίχοι φτιαγμένοι με μαύρη σαντορινιά πέτρα και λευκό σενάζι.

 

Για τα εσωτερικά, μεγαλύτερη πρόκληση αποτέλεσε η παντελής ανελαστικότητα του μεγέθους των χώρων. Κατά συνέπεια, χρειάστηκε να βρεθούν έξυπνες λύσεις, περισσότερο σε επίπεδο διαρρύθμισης, ώστε να εξυπηρετηθούν τα υψηλά κριτήρια που θέτει το πολύ ανταγωνιστικό επιχειρηματικό περιβάλλον της Σαντορίνης. Σε μια σουίτα, για παράδειγμα, ολόκληρη η κουζίνα μετατράπηκε σε ένα open plan μπάνιο. Αλλού, το κρεβάτι μεταφέρθηκε στο μπροστινό τμήμα της σουίτας για να επωφεληθεί του μεγαλύτερου χώρου και της εντυπωσιακής θέας, αφήνοντας στο βάθος του δωματίου χώρο για ένα ευρύχωρο showeroom.

 

Τα εσωτερικά έπρεπε να βοηθούν τον επισκέπτη να χαλαρώσει από την ένταση του τοπίου. Ο σχεδιασμός τους, για να είναι σε αρμονία με το όλο αφήγημα, έπρεπε να είναι διακριτικός και διαχρονικός, αλλά συγχρόνως υψηλής αισθητικής, αναγνωρίσιμης από τους πολυταξιδεμένους και υψηλού επιπέδου επισκέπτες του ξενοδοχείου. Επιπλέον πρόκληση αποτέλεσε η αισθητική ενοποίηση των χώρων, δεδομένης της μοναδικότητας του καθενός, χαρακτηριστικό της Σαντορινιάς (υπόσκαφης) αρχιτεκτονικής.

 

Λύση εδώ έδωσαν τα κοινά υλικά – μάρμαρο, σίδερο και ξύλο – και ο κατά παραγγελία σχεδιασμός των επίπλων. Στα μπάνια, το παραδοσιακό πατητό υπογραμμίζει τις καμπύλες του βράχου, με διάστικτες λεπτομέρειες από σίδερο, και αξεσουάρ από μάρμαρο και τσιμέντο που ενισχύουν την εικόνα του χειροποίητου. Στο υπόλοιπο ξενοδοχείο, στα ειδικά φτιαγμένα έπιπλα ήρθαν να προστεθούν κομμάτια από την προσωπική συλλογή του ιδιοκτήτη, καθώς και ευρήματα από αποθήκες ιστορικών επιπλοποιών όπως ο Συρίγος. Ο συνδυασμός δίνει ένα εκλεπτυσμένο αποτέλεσμα: τα έπιπλα μοιάζει σαν να ήταν πάντα εκεί.

 

Τα υφάσματα που χρησιμοποιήθηκαν (denim, λινά, βαμβακερά και καραβόπανα)- απλά και συνηθισμένα – αποπνέουν την ανεπιτήδευτη λιτότητα του ελληνικού καλοκαιριού. Ενώ η χρωματική παλέτα συνομιλεί με τα χειροποίητα πλακάκια και το βραχωδες τοπίο της Καλντερας, οι μουντοί τους τόνοι βρίσκονται σκόπιμα σε αντιδιαστολή με το εκτυφλωτικό φως του ήλιου.

 

Η υλοποίηση ξεκίνησε στα μέσα Νοεμβρίου 2014, και ολοκληρώθηκε τον Ιούνιο 2015. Οι ηλεκτρολογικές και υδραυλικές εγκαταστάσεις ανακαινίστηκαν πλήρως. Ο προϋπολογισμός ήταν χαμηλός στα 200Κ ευρώ, και η όλη διαδικασία συχνά συνάντησε προβλήματα λόγω της ηλικίας και ιδιαιτερότητας του κτηρίου, που οδήγησε σε καθυστερήσεις και επανασχεδιασμούς επί τόπου.