Architects Magdalini Gavriiloglou, Georgia Kotsari & Chrysanthi Skotara wοn 3rd prize in the Open Architectural Competition for the Cremation Center of Patras, addressing with their proposal the crucial relationship between the Crematory and the industrial area within which the building is to be integrated.
-text by the authors
The proposal addresses the relationship (and the boundary) between the Crematory and the industrial area within which the building is to be integrated. Therefore, two frames are proposed that reaffirm the existing topology. Following the program outlined in the brief, these two frames form an enclosed garden; a paradise on earth designed to soothe the intense emotions of the mourning.
Minimal and monolithic, the external frame-boundary offers a sense of protection, as it closes off the surrounding environment. In this absolute introversion, the external boundary also becomes monumental. Formally, it is consistent with the large, and similarly inward-looking, monolithic buildings of the industrial area.
The internal frame-boundary surrounds the enclosed garden through the light and fluid form of the building. Situated at its perimeter, the necessary functional spaces are enveloped behind large glazed windows and a wooden “skin”. Mainly serving as a shelter, this “skin” occasionally transforms into vertical beams (remembrance timber). These either offer a partial view to the outside, or act as simple coating.
The layout of the exterior and interior spaces is shaped by the visitor’s movement, which is treated as a ritual passage. The important points on this path are the entrance square, the threshold, the arcade-passage, the reception area and the linear path or the enclosed garden.
The proposed “entrance square” functions as a venue for understanding the concept of “passage” in parallel with the path of the dead body. The two adjacent external squares are integrated with the proposed entrance square thus creating a dynamic entrance in the Crematorium.
The “threshold” is defined via a path leading the visitor deep into the earth. An intermediate space is created along the margin of the two realms, where the visitor is guided by the “river”. Water has a significant meaning in the composition, leading the visitor to the heart of Crematorium.
The “arcade-passage” is a landscaping merge of the inner and outer boundaries, the square and the garden. This space invites, distributes and at the same time constitutes a separate entity with different qualities and an intense symbolic dimension.
Natural elements appear with intensity in the enclosed garden. The boundary softens towards the interior, is gradually diluted and filled with planting. When the absence of religious symbols is necessary, nature is called upon to assume this role.
The presence of natural elements, wood, earth, water, planting with a variety of colors and odors, communicate a type of serenity, attempting to address different religions and cultural beliefs.
Finally, the visitor’s initiation path continues inside the building, starting from the reception area and continuing on the “linear path” which forms the ritual passage, transfers the visitor to the public spaces and is treated as a design criterion of forming this revealing experience. The endpoint of the route is the burner area, which is visible from the runway creating the last symbolic space, the end of the journey.
Facts & Credits
Competition Open Architectural Competition for the Cremation Center of Patras, Greece
Team Magdalini Gavriiloglou, Georgia Kotsari & Chrysanthi Skotara
Award 3rd prize
Οι αρχιτέκτονες Μαγδαληνή Γαβριήλογλου, Γεωργία Κότσαρη και Χρυσάνθη Σκοταρά κέρδισαν το 3οβραβείο στον Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό Ιδεών για το Κέντρο Αποτέφρωσης Νεκρών (ΚΑΝ) και Αποτέφρωσης Οστών στην Πάτρα, θέτοντας ως βασική προβληματική της πρότασής τους την κρίσιμη σχέση ανάμεσα στο κτήριο του ΚΑΝ και το ανοίκειο περιβάλλον της βιομηχανικής περιοχής όπου προβλέπεται να τοποθετηθεί.
-κείμενο από τις δημιουργούς
Η βασική προβληματική της πρότασης είναι η σχέση και το όριο μεταξύ του ΚΑΝ και της περιοχής μελέτης, μιας βιομηχανικής περιοχής που διαμορφώνει ένα ανοίκειο περιβάλλον για την ομαλή ένταξη του ζητούμενου κτηρίου. Ο βασικός χειρισμός που επιλέγεται είναι η δημιουργία δυο πλαισίων που δίνουν την δυνατότητα μιας χωρικής επαναδιατύπωσης της υπάρχουσας τοπολογίας. Τα δυο πλαίσια, που μορφώνονται από το κτηριολογικό πρόγραμμα του διαγωνισμού, σχηματίζουν έναν περίκλειστο κήπο, έναν γήινο παράδεισο που στόχο έχει να απαλύνει την συναισθηματική φόρτιση των πενθούντων.
Το λιτό, μονολιθικό, εξωτερικό όριο αναλαμβάνει τον ρόλο της προστασίας και δηλώνει άρνηση προς το περιβάλλον, επιλέγοντας την απόλυτη εσωστρέφεια, ενώ ταυτόχρονα εξασφαλίζει το απαραίτητο ύφος μνημειακότητας. Τέλος, εναρμονίζεται μορφολογικά με τα μεγάλα, μονολιθικά, χωρίς ανοίγματα κτίσματα της βιομηχανικής περιοχής.
Το εσωτερικό όριο του κτηρίου εγκολπώνει τον περίκλειστο κήπο, παίρνει μια μορφή ανάλαφρη και ρευστή τείνοντας να τον ενσωματώσει. Οι απαιτούμενοι χώροι διατάσσονται περιμετρικά, πίσω από μεγάλα υαλοστάσια και μια ξύλινη επιδερμίδα που άλλοτε λειτουργεί σαν στέγαστρο, άλλοτε μετατρέπεται σε κάθετες δοκίδες (δάσος ενθύμησης) επιτρέποντας την αποσπασματική θέαση προς τα έξω, ενώ άλλοτε λειτουργεί σαν απλή επένδυση.
Η βασική λογική της διάρθρωσης τόσο του εξωτερικού όσο και του εσωτερικού χώρου είναι η κίνηση του επισκέπτη, η οποία αντιμετωπίζεται σαν μια διαβατήρια τελετουργία. Σημεία πάνω σε αυτήν είναι η πλατεία εισόδου, το κατώφλι, η στοά περασμα, ο χώρος υποδοχής, η γραμμική πορεία ή ο περίκλειστος κήπος.
Η ευμεγέθης “πλατεία εισόδου” που προτείνεται λειτουργεί σαν ένας τόπος προετοιμασίας για την κατανόηση της “μετάβασης” των πενθούντων παράλληλα με την διαδρομή του νεκρού σώματος. Οι δυο παρακείμενες εξωτερικές πλατείες ενοποιούνται με την πλατεία εισόδου και δημιουργούν μια δυναμική είσοδο του ΚΑΝ.
Το “κατώφλι” εντοπίζεται μέσα από μια πορεία που οδηγεί τον επισκέπτη βαθιά μέσα στην Γη. Έτσι, δημιουργείται ένας ενδιάμεσος χώρος στο μεταίχμιο των δυο κόσμων, που ο επισκέπτης καθοδηγείται από την παρουσία του “ποταμού”. Το νερό έχει κεντροβαρική σημασία για την σύνθεση και αναλαμβάνει το ρόλο εισαγωγής του επισκέπτη στην καρδιά του ΚΑΝ.
Η “στοά / πέρασμα” αποτελεί μια τοπιακή σύζευξη εσωτερικού και εξωτερικού ορίου, πλατείας και κήπου. Αυτός ο χώρος προσκαλεί, διανέμει και ταυτόχρονα αποτελεί μια ξεχωριστή οντότητα με διαφορετική ποιότητα και έντονη συμβολική διάσταση.
Το φυσικό στοιχείο εμφανίζεται με μεγάλη ένταση στον περίκλειστο κήπο. Το περίκλειστο όριο μαλακώνει προχωρώντας προς το εσωτερικό, αποσυντίθεται και πληρώνεται με την φύτευση. Όταν η απουσία θρησκευτικών συμβόλων είναι απαραίτητη, τότε η φύση καλείται να αναλάβει αυτό το ρόλο.
Η παρουσία του φυσικού στοιχείου, του ξύλου, του χώματος, του νερού, των φυτεύσεων με ποικιλία ειδών, χρωμάτων και οσμών, προσδίδει στον χώρο γαλήνη και αποτελεί μία προσπάθεια σύγκλισης διαφορετικών θρησκευτικών και πολιτιστικών δοξασιών.
Τέλος, η διαδρομή μύησης του επισκέπτη συνεχίζεται στο εσωτερικό του κτηρίου, ξεκινάει από τον χώρο υποδοχής και συνεχίζει στην “γραμμική πορεία” που συμμετέχει στην διαβατήρια τελετουργία, μεταφέρει τον επισκέπτη στους χώρους του κοινού και αντιμετωπίζεται ως συνθετική συνθήκη συγκρότησης της αντίληψης που αποκαλύπτει. Ο τερματικός σταθμός της πορείας, στο τέλος του διαδρόμου, είναι ο χώρος του αποτεφρωτήρα, ο οποίος είναι ορατός από τον διάδρομο δημιουργώντας έναν τελευταίο συμβολικό χώρο, το τέλος του ταξιδιού.
Στοιχεία έργου
Διαγωνισμός Αρχιτεκτονικός Διαγωνισμός Ιδεών για το Κέντρο Αποτέφρωσης Νεκρών (ΚΑΝ) και Αποτέφρωσης Οστών
Ομάδα μελέτης Μαγδαληνή Γαβριήλογλου, Γεωργία Κότσαρη, Χρυσάνθη Σκοταρά
Διάκριση Γ’ βραβείο
Check out, also, the 1st prize in the Open Architectural Competition for the Cremation Center of Patras by architects S. Andrikopoulos, K. Grivas & A. Stratou, here!
Δείτε, ακόμα, το 1ο βραβείο στον Αρχιτεκτονικό Διαγωνισμό Ιδεών για το Κέντρο Αποτέφρωσης Νεκρών (ΚΑΝ) και Αποτέφρωσης Οστών στην Πάτρα από τους αρχιτέκτονες Α. Ανδρικόπουλο, Κ. Γρίβα & Α. Στρατού, εδώ!
READ ALSO: Health resort & active exploration| Διπλωματική Εργασία από την Μαρία Κυριακή Παπαδοπούλου και την Αλεξάνδρα Σπανογιάννη