Architects Stavros Zotos & Konstantinos Xanthopoulos won Gold Mention in the architecture ideas competition Hill of the Arts by Young Architects Competitions (YAC) and Urban Up l Unipol concerning the transformation of an almost-neglected villa near Turin into a unique and luxury art hotel featuring music, painting, video-art and acting, a refuge for avant-gardists from all over the world.
-text by the authors
“The excess of energy-alive power is accumulating. The decongestion is achieved throughout the celebration, along with the arise of sumptuous monuments without utility”, Bataille (1949)
References
Dipoles: Terraced levels captured in the dense vegetation. The “Hanging Gardens of Babylon”. Pervading herbage surrounded-captured by the artificial limit. The archetype of “Hortus Conclusus”. A hybrid is suggested. A typology of encapsulation, of forming a porous boundary towards the scattered greenery, of a circular path which encircles the whole and unifies the three main levels.
Confronting performances
A built complex in contrast to the harsh topography and the intense vegetation. A place of eternal artistic production, an art condenser, in accordance to a mutative public and the temporary stay that a hotel offers. A challenge of an extended functional program to be integrated into an already plethoric architectural environment. An Architecture for the Art.
A place of luxury
Luxury as an own goal, as the “non-productive extravagance”, according to Bataille. The consumption without conditions, the Waste. The one that the conscious humanity is excluding. A place of luxury shaped not from extravagant materials and immoderate services, but from the deep notion of freedom, to waste without profit the one that could remain in the chain of the useful works. The creation and the “consumption” of Art.
Public spectrum
From the introversion and privacy of the hotel bed to the extroversion and sociality of an art park. From the curtain of the private cabin to the porous circular boundary and its fordable routes. Three –along height- levels of gradual privacy, with the upper to be exclusively oriented to the temporary residents and the lower to be totally open to public life. The projection of an invisible circle which accumulates the public flow and viewing to its periphery, while setting at its center the complex’s core, both functional and ideological.
Existing – Coexisting
From the smallest module, to the bigger design. The hotel cabin is designed as inset to the existing shell following the privacy triptych of cabin-room-common areas. The artist rooms are designed in three zones from the public to the exclusively private, with the working area in between. Underground, together with the theatre and the wellness areas, taking advantage of the linear archway facing the main plateau. The restaurant and the exhibition spaces are integrated into the southern building. The circular ring, disentangled, encloses the existing and intertwines with the existing vegetation.
Numbers
14 Guest rooms, of which the one is double. 3 Artist’s rooms with the option of their working areas’ unification. 230 sq.m. of restaurant, on two levels. 440 sq.m. of exhibition spaces. 290 sq.m. of woskshops and ateliers. 530 sq.m. of water surfaces. 145 meters of sheltered routes. The proposal takes advantage of the allowed 300 sq.m. of new interior spaces. The maximum allowed height of 5 meters above ground is reached only at a point, while most of the concrete slabs are integrated into the ground.
Unknown amount of guests, artists and visitors. Uncountable new works of art. Unprecedented “Waste.
Facts & Credits
Competition Hill of the Arts
Organization Young Architects Competition (YAC), Urban Up l Unipol
Team of architects Stavros Zotos, Konstantinos Xanthopoulos
Awards GOLD MENTION
Οι αρχιτέκτονες Σταύρος Ζώτος και Κωνσταντίνος Ξανθόπουλος απέσπασαν τη διάκριση Gold Mention στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ιδεών Hill of the Arts, σε διοργάνωση Young Architects Competitions (YAC) και Urban Up l Unipol, με θέμα την μετατροπή μιας σχεδόν εγκαταλελειμένης βίλας κοντά στο Τορίνο σε ένα πολυτελές art hotel για την μουσική, τη ζωγραφική, την video-art και την υποκριτική, ένα ιδιαίτερο καταφύγιο για πρωτοποριακούς καλλιτέχνες από όλο τον κόσμο.
«Το πλεόνασμα της ενέργειας-ζωντανής δύναμης συσσωρεύεται. Η αποσυμφόρηση επιτυγχάνεται μέσα στη γιορτή, με την οικοδόμηση θαυμαστών μνημείων χωρίς χρησιμότητα», Bataille (1949)
Αναφορές
Δίπολα: Κλιμακωτά οριζόντια επίπεδα δεσμευμένα στην πυκνή βλάστηση. Οι “Κρεμαστοί Κήποι της Βαβυλώνας”. Διαχυτικό πράσινο περικλεισμένο-δεσμευμένο από το τεχνητό όριο. Το πρότυπο του “περίκλειστου κήπου”. Προτείνεται ένα υβρίδιο. Μια τυπολογία περίκλεισης, διαμόρφωσης ενός πορώδους ορίου προς τη διάχυτη βλάστηση, κυκλικής πορείας που διατρέχει το σύνολο και ενοποιεί τα τρία κύρια επίπεδα.
Αντικρουόμενες επιτελεστικότητες
Ένα κτισμένο συγκρότημα σε αντιδιαστολή με την έντονη τοπογραφία και την ορμητική βλάστηση. Ένας τόπος ακατάπαυστης παραγωγής και πύκνωσης της τέχνης συναρτήσει ενός μεταβαλλόμενου δυναμικού και της προσωρινής διαμονής που προσφέρει ένα ξενοδοχείο. Μια πρόκληση ενός εκτεταμένου κτηριολογικού προγράμματος σε ένα ήδη πληθωρικό αρχιτεκτονικό περιβάλλον. Μία Αρχιτεκτονική για την Τέχνη.
Τόπος πολυτέλειας
Η πολυτέλεια ως αυτοσκοπός, ως η “μη παραγωγική δαπάνη”, κατά G. Bataille. Η δαπάνη χωρίς όρους, η απώλεια. Αυτή που η συνειδητή ανθρωπότητα αποκλείει. Ένας τόπος πολυτέλειας που δομείται όχι από πολυδάπανα υλικά και υπέρμετρες παροχές, αλλά από εκείνη τη βαθιά έννοια της ελευθερίας, που ουσία της είναι η ανάλωση χωρίς κέρδος, εκείνου που θα μπορούσε να μείνει στην αλυσίδα των χρήσιμων έργων. Η παραγωγή και η “ανάλωση” της Τέχνης.
Δημόσιο φάσμα
Από την εσωστρέφεια και ιδιωτικότητα της ξενοδοχειακής κλίνης στην εξωστρέφεια και την κοινωνικότητα ενός πάρκου τέχνης. Από την κουρτίνα της ιδιωτικής καμπίνας στο πορώδες κυκλικό όριο και τις βατές διαδρομές του. Τρία καθ ύψος επίπεδα κλιμακούμενης ιδιωτικότητας, με το ανώτερο να στρέφεται αποκλειστικά στους προσωρινούς κατοίκους του και το κατώτερο να παραμένει πλήρως ανοιχτό στη δημόσια ζωή. Η νοητή προβολή ενός κύκλου που συγκεντρώνει τη δημόσια κίνηση και θέαση στην περιφέρειά του, ορίζοντας στο κέντρο του τον πυρήνα του συγκροτήματος, λειτουργικό και νοηματοδοτικό ταυτοχρόνως.
Υπάρχον – Συνυπάρχον
Από τη μικρότερη μονάδα, στη μεγαλύτερη χειρονομία. Η ξενοδοχειακή καμπίνα προτείνεται ως ένθετη στο υφιστάμενο κέλυφος ακολουθώντας το τρίπτυχο ιδιωτικότητας καμπίνα-δωμάτιο-κοινόχρηστος. Τα δωμάτια των καλλιτεχνών σχεδιάζονται σε τρεις ζώνες από το απολύτως δημόσιο στο απολύτως ιδιωτικό, με τον χώρο εργασίας να παρεμβάλλεται. Υπόσκαφα, μαζί με το θέατρο και τους χώρους ευεξίας, αξιοποιώντας το γραμμικό ανοιχτό μέτωπο της τοξοστοιχίας προς το κεντρικό πλάτωμα. Το εστιατόριο και οι εκθεσιακοί χώροι ενσωματώνονται στο νοτιότερο κτίσμα. Το κυκλικό δακτυλίδι, αποστασιοποιημένο, περικλείει το υπάρχον και συμπλέκεται με την υπάρχουσα βλάστηση.
Αριθμοί
14 δωμάτια φιλοξενουμένων, εκ των οποίων το ένα διπλό. 3 δωμάτια καλλιτεχνών με δυνατότητα ενοποίησης των χώρων εργασίας τους. 230 Τμ εστιατορίου σε 2 επίπεδα. 440 Τμ εκθεσιακών χώρων. 290 Τμ χώρων εργασίας και συλλογικών δραστηριοτήτων. 530 Τμ υδάτινων επιφανειών. 145 τρέχοντα μέτρα ημι-υπαίθριας διαδρομής. Η επέμβαση αξιοποιεί το όριο των 300 τ.μ. για νέους κλειστούς χώρους στην προέκταση των υπόσκαφων και στην περίκλειση μικρής ζώνης του μπετονιένιου δακτυλιδιού στο επίπεδο -6, με υαλοστάσια. Το μέγιστο ύψος των 5 μέτρων από το επίπεδο του εδάφους υλοποιείται σημειακά, ενώ οι περισσότερες πλάκες ενσωματώνονται στο ανάγλυφο του εδάφους.
Άγνωστο πλήθος φιλοξενουμένων, καλλιτεχνών, επισκεπτών. Ανυπολόγιστα νέα έργα τέχνης. Άνευ προηγουμένου “Δαπάνη…
Στοιχεία έργου
Διαγωνισμός Hill of the Arts
Διοργάνωση Young Architects Competition (YAC), Urban Up l Unipol
Ομάδα αρχιτεκτόνων Σταύρος Ζώτος, Κωνσταντίνος Ξανθόπουλος
Βραβεία GOLD MENTION
READ ALSO: Σουζάνα Αντωνακάκη (1935 - 2020)