Το Σάββατο 19 Οκτωβρίου, στα πλαίσια της έκθεσης Οικοδομή Expo 2019 , πραγματοποιήθηκε η ενότητα Architects Talk by Archisearch.gr με θέμα: Architecture in the era of change από το Βασίλη Μπαρτζώκα, το περιοδικό Archisearch.gr και επιμέλεια Design Ambassador. Στο πλαίσιο της εκδήλωσης αρχιτέκτονες από τα κορυφαία γραφεία της χώρας, παρουσίασαν τη δική τους οπτική πάνω στα trends και τα μοντέλα ανάπτυξης.
Η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα ημερίδα ξεκίνησε με το 1ο πάνελ υπό τον τίτλο «Οι κυρίαρχες τάσεις στο hoteling: η άνοδος των boutique hotels στην πόλη & το revival των resorts στην ύπαιθρο» με ομιλητές την Ρία Βογιατζή των ELASTIC ARCHITECTS, την Τατιάνα Κούπα των DELTA ARCHITECTS, την Στέλλα Πιερή των PIERIS ARCHITECTS, τον Πάνο Παρθένιο των PARTHENIOS ARCHITECTS και τους Kωνσταντίνο Καραμπατάκη & Γιώργο Μητρογιώργη από τους K-STUDIO.
Η Ρία Βογιατζή μίλησε για το sense of place ως αναπόσπαστο κομμάτι του σχεδιασμού της ξενοδοχειακής εμπειρίας του χρήστη με σκοπό την δημιουργία μιας μοναδικής, ολοκληρωμένης και αξιομνημόνευτης εμπειρίας διαμονής. Στην συνέχεια, αναφερόμενη στην επανάχρηση υπάρχοντων κτηρίων εντός του αστικού ιστού, επικεντρώθηκε στην πολιτική προσέγγισης των κτηριακών προσόψεων ως αναπόσπαστων στοιχείων της πόλης, ως επιμέρους τμημάτων ενός ευρύτερου, πολυπαραγοντικού συνόλου. Πιο συγκεκριμένα, περιγράφοντας την σχεδιαστική διαδικασία που ακολουθούν οι ELASTIC ARCHITECTS, μίλησε για μια μοντέρνα μετάφραση του εκάστοτε κτηρίου που πραγματώνεται μέσω προσεκτικής ανάλυσης της υφιστάμενης αρχιτεκτονικής του κτηριακού συνόλου, την συνεπακόλουθη αναίρεση περιττών στοιχείων, την ενίσχυση άλλων αλλά και την προσθήκη νέων.
Η Τατιάνα Κούπα ανέπτυξε στο κοινό του Architects Talk την βαρύνουσα σημασία της εμπειρίας άφιξης (arrival experience) και αναχώρησης (departure experience) του επισκέπτη προς και από το ξενοδοχείο, ως μια τελετουργία που πραγματοποιείται στον χώρο του lobby. Έτσι, ο σχεδιασμός του lobby ανάγεται σε ζήτημα μείζονος σημασίας για τον αρχιτέκτονα ως ο χώρος κορύφωσης της ξενοδοχειακής εμπειρίας του επισκέπτη, εκεί που παίζεται ο πρόλογος αλλά και ο επίλογος της εμπειρίας διαμονής, εκεί όπου λαμβάνει χώρα η πρώτη εντύπωση αλλά και η τελική, συνολική ανασκόπηση. Η αρχιτέκτονας χαρακτήρισε το ξενοδοχείο ως τόπο των 5 αισθήσεων, ενώ τόνισε την σημασία του value engineering για την συνεπή υλοποίηση του αρχιτεκτονικού οράματος σε κτισμένο έργο.
Η Στέλλα Πιερή, με την σειρά της, έδωσε τον δικό της ορισμό για την ιδανική ξενοδοχειακή εμπειρία η οποία εκφράζεται χωρικά μέσα από ένα περιβάλλον ασφάλειας και ποιοτικής χαλάρωσης. Αναφερόμενη στην σχεδιαστική πρακτική του γραφείου, με άξονα το ξενοδοχείο, υπερθεμάτισε την σημασία του αισθητηριακού σχεδιασμού, ως εργαλείου παραγωγής χώρων που διεγείρουν τις αισθήσεις, ενώ εισήγαγε και τον όρο της οικοσυναισθηματικής νοημοσύνης στον σχεδιασμό μέσω της οποίας η βιωματική εμπειρία και η βιωσιμότητα εμπλέκονται.
Ο Πάνος Παρθένιος σύστησε στο κοινό το έξυπνο ξενοδοχείο του μέλλοντος το οποίο χαρακτήρισε ως κτήριο-φίλο. Το εν λόγω κτήριο θα αλληλεπιδρά με τον τόπο και τις ανάγκες του επισκέπτη, ανταποκρινόμενο σε αυτές και ικανοποιώντας τες. Το κτήριο αισθάνεται τον χρήστη, εκπαιδεύεται από αυτόν και συνδιαλέγεται μαζί του με την βοήθεια διαφανών, αόρατων τεχνολογικών δομών που δρουν ανεπαίσθητα χωρίς ο χρήστης να αντιλαμβάνεται ή να εντοπίζει την ύπαρξή τους.
Κλείνοντας το πάνελ οι Kωνσταντίνος Καραμπατάκης & Γιώργος Μητρογιώργης αναφέρθηκαν στο τεράστιο θέμα της βιωσιμότητα στον αρχιτεκτονικό σχεδιασμό που, κατά την άποψή τους, ταυτίζεται με την έννοια της αρχιτεκτονικής καθαυτής. Οι αρχιτέκτονες υπερθεμάτισαν την σημασία βασικών παραμέτρων, όπως η σωστή τοποθέτηση του κτηρίου σε σχέση με τον προσανατολισμό και το ελάχιστο ενεργειακό αποτύπωμα του κτηρίου για το περιβάλλον, για την δημιουργία βιώσιμης αρχιτεκτονικής παραγωγής. Μάλιστα, ανέφεραν την περίπτωση των υπόσκαφων κτισμάτων ως ένα εξαιρετικό παράδειγμα κτηρίων αυτής της σχειδαστικής κατεύθυνσης ενώ θίγοντας την σχεδιαστική πρακτική των K-STUDIO είπαν πως σχεδιάζουν low-tech για να προκύψει τελικά ένα κτήριο high-tech.
Το 2ο πάνελ της ενότητας Architects Talk, με τίτλο «Η επόμενη μέρα στις κατοικίες: το νέο πρόσωπο της exclusive πολυτέλειας εντός κι εκτός Κυκλάδων + Low Budget Stories» είχε ως καλεσμένους ομιλητές τον Αριστείδη Ντάλα των ΑD ARCHITECTS, τον Γιώργο Ατσαλάκη των SCAPE ARCHITECTURE, τον Γιάννη Δουρίδα των R.C.TECH ARCHITECTS, τον Δημήτρη Ποτηρόπουλο από τους POTIROPOULOS + PARTNERS και τον Γιώργο Σπυρίδωνος των REACT.
Ο Αριστείδης Ντάλας υπογράμμισε την σημασία της δυναμικής σχέσης αρχιτέκτονα – εργοδότη που καθορίζει την αρχιτεκτονική παραγωγή κάθε φορά. Σε σχετική ερώτηση για την σχέση του κτηρίου με τον τόπο εγκατάστασης του, ο αρχιτέκτονας διατύπωσε την άποψη ότι τα κτήρια οφείλουν να γίνονται μέρος του τοπίου όπου εγκαθίστανται ενώ αναφέρθηκε στην σημαντική ευθύνη κάθε δημιουργού που κάθε έργο του, με την πραγμάτωση του, δημιουργεί ένα προηγούμενο για την μετέπειτα αρχιτεκτονική παραγωγή. Εντός αστικού ιστού ο αρχιτέκτονας οφείλει να συμμερίζεται τα περιβάλλονα κτήρια ενώ εκτός σχεδίου πόλης η προτεραιότητα του δημιουργού μετακινείται στον τόπο. Αναφερόμενος στις διαφορές που παρουσιάζει η κατοικία ως τυπολογία σε σχέση με άλλες χρήσεις εντόπισε την αλλαγή κλίμακας που πραγματοποιείται από χρήση σε χρήση, σε σχέση πάντα με τον άνθρωπο, ενώ είπε πως στην σχεδιαστική πρακτική του γραφείου έμφαση δίνεται στην λειτουργικότητα και την μορφή ενώ η αισθητική των έργων κάθε φορά προκύπτει. Για την σχέση φωτογραφίας-αρχιτεκτονικής παρατήρησε πως η πρώτη αναφέρεται στο σημείο ενώ η δεύτερη στον χρόνο, υπογραμμίζοντας πως η πραγματική βιώση του χώρου πραγματοποιείται μέσω όλων των αισθήσεων.
Ο Γιώργος Ατσαλάκης παρουσίασε την αρχιτεκτονική φιλοσοφία των SCAPE ARCHITECTURE ως την διαρκή αναζήτηση και παραγωγή ενός υβριδίου ανάμεσα στην αρχιτεκτονική και το τοπίο. Ερωτηθείς για την αρχιτεκτονική της πολυτελείας στον σχεδιασμό κατοικιών, ο Ατσαλάκης εισήγαγε την έννοια της αποτοξίνωσης ως βασικό εργαλείο του γραφείου πάνω στο συγκεκριμένο θέμα. Συγκεκριμένα, αφού απέρριψε την λογική των εξεζητημένων υλικών κατασκευής, μίλησε για μια αρχιτεκτονική ως μέσον προσφοράς ποιοτικού χρόνου για τον χρήστη, ώστε να ξαναβρεί τον εαυτό του και αυτούς που τον ενδιαφέρουν, για μια αρχιτεκτονική υπεύθυνη να παράξει ένα περιβάλλον αποτοξίνωσης του χρήστη από την υπερέκθεση και την όχληση της καθημερινότητας. Συνεχίζοντας, ο κύριος Ατσαλάκης διαχώρισε την τυπολογία της κατοίκησης από τις άλλες τυπολογίες χρήσης, τονίζοντας ότι υπαγορεύει συγκεκριμένα στεγανά και περιορισμούς στον αρχιτέκτονα ενώ πάνω στην σχέση φωτογραφίας και αρχιτεκτονικής ανέφερε πως η πρώτη περιγράφει, δίνει την αίσθηση ενός χώρου χωρίς όπως ποτέ να αποτυπώνει συνολικά την πραγματική εμπειρία του βιωμένου, αρχιτεκτονικού χώρου.
Ο Γιάννης Δουρίδας ανέπτυξε την δυναμική σχέση που συνδέει την αρχιτεκτονική του κοσμοθεωρία με την μνήμη, μια σχέση που εκκινεί γύρω από ερωτήματα περί του εάν ο χώρος μπορεί να δημιουργήσει αναμνήσεις στον χρήστη και εάν ναι, τότε πως. Ο Δουρίδας μίλησε για σχεδιασμό, σκηνοθεσία και συσσώρευση αναμνήσεων στην εξοχική κατοικία σε συνδυασμό με το sense of place, το τοπίο και και τις σχέσεις των ανθρώπων εντός αυτού. Σχετικά με την αρχιτεκτονική γλώσσα του γραφείου, ανέφερε πως κάθε φορά καθορίζεται με βάση το όραμα και τις ανάγκες του εκάστοτε πελάτη σε σχέση με το όραμα του αρχιτέκτονα με αποτέλεσμα σε κάθε έργο να ενορχηστρώνεται ένας καινούργιος αρχιτεκτονικός χαρακτήρας. Ζητούμενο για τον ίδιο σε κάθε δημιουργία του είναι ο χρήστης να μπορεί αισθανθεί τον εαυτό του μέσα στο έργο αλλά και ο αρχιτέκτονας να είναι ελεύθερος να σχεδιάσει με προσωπικό χρώμα. Σχετικά με την σχέση φωτογραφίας και αρχιτεκτονικής τόνισε πως τίποτα δεν μπορεί να αντικαταστήσει την πραγματική εμπειρία του χρήστη στον χώρο εφόσον το βίωμα είναι αναντικατάστατο.
Ο Δημήτρης Ποτηρόπουλος μιλώντας για την σχεδιαστική προσέγγιση της εξοχικής κατοικίας αναφέρθηκε σε μια αρχιτεκτονική της αφαίρεσης που παραπέμπει στο αρχετυπικό και όχι στο minimal ενώ γενικά για το αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο του γραφείου πρόσθεσε πως κάθε εγχείρημά τους φέρει μια αφηγηματική διάσταση που συμπληρώνεται μετέπειτα από έναν ορισμένο βαθμό πολυπλοκότητας που ανταποκρίνεται στις ανάγκες του κάθε έργου. Επιστρέφοντας στην τυπολογία του κατοικείν, δήλωσε πως κάθε κατοικία αφορά περισσότερο τους χρήστες της παρά τον αρχιτέκτονα ως σχεδιαστή-δημιουργό ενώ στις άλλες τυπολογίες χρήσης όπου ο φορέας είναι πιο απρόσωπος υπάρχει μεγαλύτερη σχεδιαστική ελευθερία, καταλήγωντας πως οι σχέσεις ανάμεσα στους εμπλεκόμενους φορείς καθορίζουν την αρχιτεκτονική παραγωγή. Πάνω στη σχέση φωτογραφίας-αρχιτεκτονικής, όρισε την πρώτη ως δυσδιάστατη απεικόνιση ενώ την δεύτερη βιωμένη εμπειρία ένα προς ένα, σε πραγματικό χώρο και χρόνο.
Ο Γιώργος Σπυρίδωνος όρισε την εξοχική κατοικία σε άμεση σύνδεση με το περιβάλλον τοπίο και έθεσε τον ρόλο του αρχιτέκτονα ως ενορχηστρωτή εμπειριών που επιτρέπουν στον κάτοικο να μπορέσει να απολαύσει την πολυτέλεια του ελληνικού τοπίου αυτή καθαυτή και τίποτα παραπάνω. Ο ίδιος θεωρεί την αρχιτεκτονική ως μια ολότητα όπου το κάθε αρχιτεκτόνημα δανείζει στοιχεία στο άλλο, θέτοντας σε δεύτερη μοίρα τις διαφορετικές τυπολογίες κτηριακών χρήσεων. Αναφορικά με την σχέση φωτογραφίας-αρχιτεκτονικής συμφώνησε με τους υπόλοιπους ομιλητές ότι η βιωμένη εμπειρία είναι πολυαισθητηριακή και δεν μπορεί να αποτυπωθεί σε μια στατική εικόνα.
Αλλάζοντας θέμα και ύφος, το τρίτο πάνελ με τίτλο «Εν αναμονή των πολυεθνικών επενδύσεων: workspaces of tomorrow» απαρτιζόταν από τον Mιχάλη Μαυρολέων των A&M ARCHITECTS, τον Tάσο Γεωργατζή των USP ARCHITECTS, τον Βαγγέλη Στυλιανίδη των 3SK ARCHITECTS και την Κατερίνα Μάνου, VP Sales & Country Manager at IWG plc.
Ο Mιχάλης Μαυρολέων εισήγαγε τον όρο resicommercial (residence + commercial) περιγράφοντας την αισθητική ποιότητα των σύγχρονων χώρων εργασίας που δημιουργούν ευεξία στους εργαζόμενους, παροτρύνοντας τους να δημιουργήσουν, μέσα από τον συνδυασμό στοιχείων χαλαρότητας, άνεσης, συνύπαρξης και επαγγελματισμού. Η αρχιτεκτονική, σε άμεση σύνδεση με το interior design, λειτουργεί ως ενορχηστρωτής και καταλύτης ταλέντων συναινώντας στην δημιουργία χωρών εργασίας που προβάλουν την ευημερία και την παραγωγικότητα των εργαζομένων.
Ο Tάσος Γεωργατζής παρουσίασε τα pop up γραφεία που ολοκλήρωσε πρόσφατα το γραφείο του, υιοθετώντας και σχεδιάζοντας μια σειρά καινοτόμων λύσεων όπως custom-made έπιπλα που αποσυναρμολογούνται και ανασυντίθενται ανάλογα με τις ανάγκες της επιχείρησης τονίζοντας πως η μεθοδολογία σχεδιασμού του εκάστοτε εργασιακού περιβάλλοντος καθορίζεται και υποκινείται από την φιλοσοφία της εταιρίας και τις ανάγκες της. Ο εργασιακός χώρος του μέλλοντος προϋποθέτει καινοτόμα κτήρια σύμφωνα με νέες, αυστηρές πιστοποιήσεις που σκοπό έχουν το well being του εργαζομένου ενώ η προστιθέμενη αξία της αρχιτεκτονικής στον χώρο εργασίας, ως υπεραξία, εισπράττεται καταρχήν από τον ίδιο τον εργαζόμενο και έπειτα μεταφράζεται στην ευημερία και την ανάπτυξη της εταιρίας.
Ο Βαγγέλης Στυλιανίδης εντοπίζει τον ρόλο της αρχιτεκτονικής, εντός του εργασιακού χώρου, στην ανάδειξη των νευραλγικών σημείων αλλά και της ευχάριστης πλευράς της κάθε επιχείρησης με χωρικά μέσα. Το κτήριο γραφείων, για τον ίδιο, λειτουργεί ως αποτέλεσμα αγαστής συνεργασίας πολλών, διαφορετικών ειδικοτήτων – αρχιτεκτόνων, μηχανολόγων, ηλεκτρολόγων – ενώ τόνισε πως η εσωτερική και εξωτερική διάσταση ενός εργασιακού χώρου συντίθενται αρμονικά με συνδετικό κρίκο τον ιδιοκτήτη εφόσον το brand είναι το σημείο πάνω στο οποίο αναπτύσσεται ο διάλογος μεταξύ αρχιτεκτονικής και εταιρίας.
Η Κατερίνα Μάνου προχώρησε σε μια συνοπτική παρουσίαση των τυπολογιών εργασιακού χώρου, επεξηγώντας ότι ο κάθε ένας από αυτούς αντικατοπτρίζει την εταιρική ταυτότητα και φιλοσοφία της επιχείρησης: τα established offices που χωρικά ακολουθούν την παραδοσιακή οδό της διαμερισματοποίησης και του διαχωρισμού των εργαζομένων μεταξύ τους, τα Co working spaces που χωρικά οργανώνονται σε ανοιχτή κάτοψη προάγοντας τις αρχές του συνεργατισμού καθώς και ένας συνδυασμός των παραπάνω, που χωρικά ενσωματώνει στοιχεία και από τους δύο τύπους, προάγοντας ως ζητούμενο την ευελιξία στην εργασιακή συνθήκη. Μέσα από σχετικές έρευνες, το μέλλον του εργασιακού περιβάλλοντος φαίνεται να αποκρυσταλλώνεται στην ουσία του Flexible working, ενός εργασιακού μοτίβου που αποτελεί ζητούμενο των εργαζομένων, θέτοντας μια σημαντική σχεδιαστική πρόκληση που μένει να απαντηθεί.
Το 4ο πάνελ ομιλητών με τίτλο «Η ψυχογραφία του εμπορικού χώρου: εμπορικά καταστήματα, bars, εστιατόρια, κοσμηματοπωλεία επενδύουν στο interior design» φιλοξένησε την Kατερίνα Αποστόλου των AK-A, την Mαρία Παπαφίγγου των OOAK ARCHITECTS, τον Kωνσταντίνο Χαδιό των CHADIOS ASSOCIATES και τον Σωτήρη Ανυφαντή των A2 ARCHITECTS.
Η Kατερίνα Αποστόλου, παρουσιάζοντας συγκεκριμένα υλοποιημένα έργα του γραφείου, τόνισε την σημασία σχεδιασμού της ατμόσφαιρας του εμπορικού χώρου μέσα από την εστίαση στην εμπειρία του χρήστη. Στη συνέχεια, αναφερόμενη στην επανάχρηση ήδη υπάρχοντων κτηρίων μίλησε για την βαρύνουσα σημασία της γειτονιάς, κατά την διαδικασία του σχεδιασμού, σε σχέση με το πώς αυτή αλληλεπιδρά με τις χρήσεις του κτηρίου. Δίνοντας τον δικό της ορισμό για το Experiential design ανέφερε πως η εμπειρία είναι μια διαδικασία που προκύπτει μέσα από την γέννηση του concept και της μετέπειτα υλοποίησης του στο εργοτάξιο.
Η Mαρία Παπαφίγγου μίλησε για το πώς η αρχιτεκτονική και το interior design ευδοκιμούν από τους περιορισμούς, από αντιθετικές δυνάμεις που δημιουργούν πρωτότυπα αρχιτεκτονικά υβρίδια που δεν μοιάζουν με κάτι άλλο ενώ υπερθεμάτισε την σημασία του branding στην σχεδιαστική διαδικασία ως εργαλείου μέσω του οποίου ο αρχιτέκτονας κατανοεί την φιλοσοφία της εταιρίας και την μεταφράζει σε χώρο. Συνεχίζοντας μίλησε για την ανάγκη εξισορρόπησης και αμφισβήτησης της τοπικής και διεθνούς αρχιτεκτονικής γλώσσας με σκοπό την δημιουργία μιας μοναδικής, «glocal», γλώσσας για το κάθε έργο ενδιάμεσα των δυο. Δίνοντας τον δικό της ορισμό για το Experiential design έθεσε την αρχιτεκτονική και το interior design ως το φόντο των ανθρώπινων εμπειριών μιλώντας για έναν σχεδιαστή ως σκηνοθέτη της ανθρώπινης εμπειρίας με ευθύνη να δημιουργεί χώρους που εξελίσσουν τους ανθρώπους.
Ο Kωνσταντίνος Χαδιώς μίλησε για χωρική εταιρική ταυτότητα του εμπορικού χώρου που επιτυγχάνεται μέσω του αρχιτεκτονικού branding, μιας διαδικασίας που αρθρώνεται μέσω της αποσύνθεσης και ανασύνθεσης του brand με αρχιτεκτονικό λεξιλόγιο ώστε να μεταφραστεί αυτή η διαδικασία σε χώρο. Δίνοντας τον δικό του ορισμό για το Experiential design όρισε τον αρχιτέκτονα ως υπεύθυνο για το συνολικό art direction ενός έργου, για την δημιουργία και διατήρηση ενός ολοκληρωμένου και συνεκτικού ύφους ή concept που θα χαρακτηρίζει τον εμπορικό χώρο.
Ο Σωτήρης Ανυφαντής όρισε το αρχιτεκτονικό branding ως την αποστολή του αρχιτέκτονα να βιώσει ο πελάτης διαφορετικά τον εμπορικό χώρο, να τον ζήσει, να μιλήσει, να διαβάσει μέσα σε αυτόν. Αναφορικά με την σχεδιαστική πρακτική για ον εμπορικό χώρο, είπε πως ο τομέας των καταστημάτων έχει εξειδικευτεί παρά πολύ και πως μέσα από διεθνή έρευνα κάποιες ενδιαφέρουσες πρακτικές από το εξωτερικό ενσωματώνονται σταδιακά στα ελληνικά, τοπικά δεδομένα. Δίνοντας τον δικό του ορισμό για το Experiential design έθεσε ως ύψιστη στόχευση την ικανοποίηση των αναγκών του επιχειρηματία ώστε να σχεδιαστεί ο εμπορικός χώρος ως μια πραγματικά πρωτότυπη χωρική ιστορία που θα φιλοξενεί την καθημερινότητα του.
Η ημερίδα έκλεισε με το 5ο πάνελ ομιλητών με τίτλο «Καινοτομία και πειραματισμοί: Crazy ideas that might actually work» και προσκεκλημένους τον Θάνο Ζακόπουλο του CTRLZAK ART & DESIGN STUDIO, την Μαριάννα Αθανασιάδου των SCHEMA ARCHITECTURE + ENGINEERING και την Αγγελική Αθανασιάδου των AVW ARCHITECTS.
Ο Θάνος Ζακόπουλος ξεκίνησε τολμηρά την τοποθέτησή του δηλώνοντας την άποψη ότι δεν υπάρχει λόγος να κατασκευάζουμε καινούργια κτήρια ή αντικείμενα εφόσον έχουμε ήδη αρκετά. Αυτή η σκέψη οδηγεί στο μανιφέστο του γραφείου που συμπυκνώνεται στο «Form follows meaning» και μεταφράζεται στο ότι κάθε καινούργια δημιουργία οφείλει να φέρει μια άλλη, νέα διάσταση, την νοηματική, που θα οδηγεί τον χρήστη σε νέα εννοιολογικά μονοπάτια. Το ιδανικό μελλοντικό project του γραφείου θα οργανωθεί μέσα από μια διεπιστημονική πρακτική που συσπειρώνει διαφορετικές και αντιφατικές ειδικότητες και προοπτικές.
Η Μαριάννα Αθανασιάδου παρουσίασε συγκεκριμένα έργα του γραφείου με έμφαση στην σύλληψη και υλοποίηση εξεζητημένων αρχιτεκτονικών κατασκευών μέσω λεπτομερούς μελέτης εφαρμογής και αυστηρού ελέγχου της διαδικασίας επίβλεψης με σκοπό την επιτυχία ενός ποιοτικού αρχιτεκτονικού έργου. Η σχεδιαστική προσέγγιση του γραφείου δομείται πάνω στη σχέση εμπιστοσύνης και σεβασμού με τον πελάτη και αφορά την δημιουργία χώρων που προκαλούν συναισθήματα, αποσκοπώντας η πρώτη εικόνα που αποκομίζει ο επισκέπτης κατά την είσοδο του στον χώρο να του καλλιεργεί έντονη αίσθηση εντυπωσιασμού. Το ιδανικό μελλοντικό project του γραφείου θα αφορούσε την ενασχόληση με την πόλη και το δημόσιο σε μια προσπάθεια μετατροπής του αστικού περιβάλλοντος σε ένα καλύτερο σπίτι για όλους μας.
Η Αγγελική Αθανασιάδου παρουσίασε μια σειρά καινοτόμων έργων του γραφείου καθώς και μια σειρά μη υλοποιημένων πειραματισμών που στόχο έχουν να επεκτείνουν τα όρια της αρχιτεκτονικής θεωρίας και πρακτικής. Στα πλαίσια αυτής της λογικής μίλησε για το υπαίθριο ξενοδοχείο, ένα μέρος που αντανακλά τον τουρισμό όχι ως κατάλυμα αλλά ως προορισμό. Το ιδανικό μελλοντικό project του γραφείου θα μπορούσε να είναι εν δυνάμει κάθε project εφόσον στόχος στην προσέγγιση κάθε καινούργιου εγχειρήματος είναι να αποκτάμε ξανά μια παιδική, πρωταρχική μάτια για τα πράγματα σύμφωνα με την οποία θα δημιουργούμε, εφευρίσκοντας έναν πρωτόγνωρο κόσμο από τα ήδη παραδεδεγμένα και γνωστά.
Επιμέλεια ARCHISEARCH.gr
Kαλλιτεχνική Διεύθυνση και Παραγωγή Design Ambassador
Συντονισμός – Παρουσίαση Δανάη Μακρή, Head of Content Design Ambassador
Stage Design Sponsors Furniture EL GRECO GALLLERY, Lighting LUCE Attaliotis
Creative Partners Branding by Cursor.design
Gift bag sponsor MOLESKINE
Φωτογραφίες Νίκος Θωμάς για την Design Ambassador & το Archisearch.gr
Video Σταύρος Συμεωνίδης για την Design Ambassador & Archisearch.gr
READ ALSO: ARCHITECTS TALK by ARCHISEARCH.gr | Videos