ART VILLAGE - ΜΟΥΣΕΙΟ ΣΥΓΧΡΟΝΗΣ ΚΑΙ ΜΟΝΤΕΡΝΑΣ ΤΕΧΝΗΣ / SO - IL Architects (Γ.Κανδυλιάρης,Η.Παπαγεωργίου,F.Idenburg)/ Αρχιτεκτονική μελέτη

 Το μουσείο αντανακλά σαν ιδέα και μορφή τα χαρακτηριστικά τόσο της συλλογής τέχνης που πρόκειται να στεγάσει, όσο και του περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκεται. Η συλλογή αποτελείται κυρίως απο αφηρημένα, γεωμετρικά και αναπαραστατικά έργα μοντέρνας και σύγχρονης τέχνης. Το κτήριο βρίσκεται στο μεταίχμιο μεταξύ δ`υο διακριτων ολλανδικών τοπίων – τους δασώδεις φυσικούς αμμόλοφους και το λιβάδι.

 

Ο συνδυασμός του κύκλου με το τετράγωνο στοχεύει στο να συλλάβει αυτές τις αντιθέσεις σε μία ενιαία μορφή. Ο όγκος που προκύπτει είναι δυναμικός – ο επισκέπτης βρίκεται διαρκώς στον πειρασμό να κατανοήσει την μετάβσαη απο το ένα γεωμετρικό σχήμα στο άλλο, απο ευθεία γραμμή σε καμπύλη.

 

Κατα την διάρκεια της περιήγησης η διάφανη όψη ομαλά καθοδηγεί τον επισκέπτη στα διαφορετικά μέρη της έκθεσης προσφέροντας παράλληλα θέες στο εξωτερικό τοπίο. Η περιήγηση στο μουσείο μοιάζει με βόλτα στο δάσος – στο κυρίως μονοπάτι παρεμβάλλονται σταυροδρόμια όπου κανείς μπορεί να αποφασίσει που θα συνεχίσει.

 

Στο κέντρο του κτηρίου υπάρχει μια αυλή, η οποία εκτός απο εξωτερικός εκθεσιακός χώρος, χρησιμεύει και ως σημείο αναφοράς. Οι διαφορετικές αναλογίες των εκθεσιακών χώρων και τα εναλασσόμενα ύψη προσφέρουν μια δυναμική εμπειρία στον επισκέπτη και πλήθος δυνατοτήτων στους επιμελητές εκθέσεων.

 

 

 

Ο Γιάννης Κανδυλιάρης είναι απόφοιτος του ΑΠΘ και του Harvard. Έχει εργαστεί για το Harvard και το μουσείο Whitney της Νέας Υόρκης. Απο το 2008 ως μέλος του γραφείου SO-IL της Νέας Υόρκης έχει διατελέσει βασικό ρόλο στον σχεδιασμό των περισσότερων έργων και στην γρήγορη αναγνώριση του γραφείου. Στις διακρίσεις περιλαμβάνονται η πρόκριση στις πέντε επικρατέστερες προτάσεις στον διαγωνισμό Up to 35 για φοιτητικές κατοικίες στην Αθήνα και το πρώτο βραβείο στον διαγωνισμό PS1 του MoMA.

 

O Ηλίας Παπαγεωργίου είναι μέλος του μέλος του γραφείου SO-IL της Νέας Υόρκης απο το 2008 και έχει συνεισφέρει καθοριστικά στην γρήγορη αναγνώριση του γραφείου, με βασικό ρόλο στον σχεδιασμό και υλοποίηση των περισσότερων έργων στο γραφείο. Απο τα πιο πρόσφατα, είναι η ολοκλήρωση του έργου Pole Dance για το πρόγραμμα / διαγωνισμό νέων αρχιτεκτόνων του MoMA και την συμμετοχή Party Wall, φιναλίστ στον διαγωνισμό Up to 35 για φοιτητικές κατοικίες στην Αθήνα. Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Αριστοτέλειο πανεπιστήμιο και στο Harvard.

 

 

 

 

 

 

ΕΝ

The proposal for this art pavilion reflects—in spirit and in shape—the characteristics of both the art it houses and the environment in which it is situated. The extensive collection predominantly consists of abstract, geometric and aesthetic works. The pavilion is located on the border between two distinct Dutch landscapes: the forested, natural dunes and the geometric, open meadows. The combination of sphere and circle seeks to capture these elements in a single form. The resulting volume is dynamic; the beholder is always tempted to look further to see how the form develops in an interplay between roofline and curve. The fully glazed façade gives the building an open and accessible character. Besides offering transparency, the clear glass reflects the natural environment as it curves. The various roof heights break the volume down into smaller parts.

 

The interior is open and comprehensible. The entrance hall houses public facilities such as an information desk, cafe, shop and auditorium. The galleries are organized into three clusters: changing exhibitions, permanent collections and permanent installations. During one’s tour of the museum, the transparent façade gently guides the visitor through the different clusters and offers views to the surrounding landscape. The center of the building contains a courtyard. This allows daylight deep into the museum. It also functions as an exterior gallery and an orientation point. The proportions of different galleries—both in height and plan—give the visitor a dynamic experience and provide the curators with an array of possibilities. All rooms have natural daylight. This not only dramatically reduces the energy load of the museum but also contributes to a sense of lightness and strengthens the relationship with the environment.