Penelope Kouyianou, Giannis Fragkakis, Eleni Emmanoulopoulou and their team won the 5th prize at the “Architectural Ideas Competition for The Urban Regeneration Of 640 Acres of The Former Port-Industrial Area Of Drapetsona” organized by the Attica Region Authority.

The former port-industrial area of ‘Lipasmata’, Drapetsona is one of the last remaining potential free spaces in the southwestern coastal zone of the Attica basin. At present, it is an inaccessible area balancing between its notorious industrial past and its uncertain urban future.

The proposal seeks to regenerate the region by fusing it into a large coastal network of green areas starting from the port of Piraeus and ending at the area of Keratsini.

The trail of this proposed network splits the intervention area into two distinct parts, the area adjacent to the urban fabric and the maritime front, which are treated quite differently in terms of design strategies and extent of intervention.

The area directly adjacent and accessed from the urban fabric is planned out to receive new buildings amidst tall green areas that feature an unhindered view of the sea.

Contrastingly, the maritime front is deliberately left less intensely set out: an urban meadow populated with cultural and leisure-time spots yet fully dominated by the barren landscape with its serenity only interrupted by the rusting shells of the industrial era of the region.

Lightweight platforms running along the seashore introduce a different way of looking at the city backdrop while leaving the rocky landscape untouched. Likewise, a so-called museum of Experience proposes an underground route featuring the experience of the soil, along with the processes and the products made from it.

Very close to the museum, on the tip of the western bay, a tourist boat terminal allows for guided sails to the industrial and shipbuilding area of Perama and the gulf of Elefsina.

In all, treating such a highly charged area as Drapetsona was for us a challenge of abiding to the dynamics of the landscape yet our intervention trails being clearly discernible and bold.

Everything exists as a natural fold of the ground; the very shapes of the buildings, made from concrete and glass, resemble rocky formations born from the earth and pointing towards the sea.

Facts & Credits:
Project name: Panhellenic Architectural Ideas Competition for The Urban Regeneration Of 640 Acres of The Former Port-Industrial Area Of Drapetsona, Athens, Greece.
Location: Drapetsona, Athens, Greece
Year: 2017
Status: Competition
Client: Municipality of Keratsini – Drapetsona / Attica Region Authority

DESIGN TEAM
Penelope Kouyianou, Architect Engineer
Giannis Fragkakis, Architect Engineer
Eleni Emmanoulopoulou, Architect Engineer
Lambrini Lyrou, Student of Architecture, National Technical University of Athens
Panagiotis Chondros, Student of Architecture, National Technical University of Athens

3D & VISUALIZATION SUPPORT TEAM
Kwnstantina Dimitrakaki, Student of Architecture, National Technical University of Athens
Kelly Neopoulou, Student of Architecture, National Technical University of Athens

Η πρώην βιομηχανική ζώνη Λιπασμάτων Δραπετσώνας αποτελεί έναν από τους ελάχιστους εν δυνάμει ελεύθερους χώρους της βορειοδυτικής παράκτιας ζώνης της Αττικής.
Στην παρούσα φάση αποτελεί έναν απρόσιτο τόπο σε ‘εκκρεμότητα’, μετέωρο ανάμεσα στο βιομηχανικό παρελθόν και σ’ ένα ασαφές αστικό μέλλον.

Στην πρόταση, οι αρχιτέκτονες  επιζητούν η περιοχή των Λιπασμάτων να αναδειχθεί ως ο κομβικός χώρος ενός εν δυνάμει παράκτιου τόξου διαδρομών πρασίνου και ενεργών ελεύθερων χώρων αναψυχής μητροπολιτικού χαρακτήρα, με αφετηρία το λιμάνι του Πειραιά και κατάληξη στην περιοχή της ΔΕΗ στο Κερατσίνι.

Στην ίδια την περιοχή των Λιπασμάτων, το ίχνος του παράκτιου τόξου γίνεται ορατό ως μια τεθλασμένη διαδρομη που αποτελεί τη ραχοκοκαλιά των διαμορφώσεων και εντάσσεται στην πρόταση μας στο σχήμα Οίκος – Eξώστης – Λιβάδι, σύμφωνα με την επιχειρούμενη μεταφορά της κλίμακας της κατοικίας στην κλίμακα της πόλης.

Η έννοια Οίκος αναφέρεται εδώ στις περιοχές άμεσης γειτνίασης με τον αστικό ιστό, στις οποίες χωροθετούνται χρήσεις και νέα κτίρια με άμεση πρόσβαση από τις ζώνες αυτές, καθώς και εκτεταμένες επιφάνειες υψηλού πρασίνου που αφήνουν ανοιχτό τον ορίζοντα προς τη θάλασσα.

Αντίθετα, το τμήμα της περιοχής από τον εξώστη και μέχρι την ακρογραμμή παραμένει ηθελημένα «λιγότερο σχεδιασμένο»: ένα ‘αστικό λιβάδι΄ με πολιτιστικές χρήσεις και χρήσεις αναψυχής στο οποίο κυριαρχεί η γη, το κενό, η γραμμή του ορίζοντα, την οποία διακόπτουν μόνο τα διατηρητέα κελύφη της βιομηχανικής ιστορίας της περιοχής.

Για την αξιοποίηση των διατηρητέων κτίριων βιομηχανικής αρχαιολογίας και του περιβάλλοντος χώρου τους προτείνεται η δημιουργία ενός καλλιτεχνικού πάρκου βασικά στοιχεία του οποίου είναι το μεγάλο υπαίθριο αμφιθέατρο ενταγμένο στο φυσικό ανάγλυφο, και η αποκατάσταση και χρήση του υαλουργείου σαν χώρος θεατρικών παραστάσεων και studio κινηματογράφου, μεταξύ άλλων.

Στην παραλιακή ζώνη προτείνονται ήπιες διαμορφώσεις με χυτά υλικά και ελαφρές, ξυλινες πλατφόρμες ενώ σε μεγάλο μήκος της διαδρομής είναι εμφανές το ίχνος της φυσικής ακτογραμμής και τα βράχια διατηρώντας αυτούσια την ισχυρή μνήμη του τοπίου.

Εδώ προτείνεται και η κατασκευή ενός Μουσείου Εμπειρίας, μιας υπόσκαφης διαδρομής που ξεκινά από τα διατηρητέα κτίρια του νότιου όρμου έχοντας σαν κύρια εκθέματα την εμπειρία της γης, των μεταβολών και των υλικών που παρήχθησαν από αυτή.

Στα νότια της περιοχής επέμβασης προτείνεται η κατασκευή ενός συνεδριακού κέντρου κατάλληλου για τη διοργάνωση συνεδρίων και ενός terminal τουριστικών σκαφών για την περιήγηση στα μνημεία βιομηχανικής αρχαιολογίας της ευρύτερης δυτικής ακτογραμμής αλλά και για την πραγματοποίηση περιηγήσεων εν πλώ σε ολόκληρη τη βιομηχανική και ναυπηγοεπισκευαστική ζώνη του Περάματος και του κόλπου της Ελευσίνας.

Τέλος, αντιμετωπίζοντας την απουσία σύνδεσης της πόλης με την παραλιακή ζώνη στα βορειοανατολικά, προτείνεται ένα κτίριο-γέφυρα που διασχίζει τον αυτοκινητόδρομο και τροφοδοτεί την περιοχή συνεχώς με κίνηση και ζωή.

Κεντρική επιδίωξη της πρότασης ήταν η ελαχιστοποίηση των υλικών, ώστε να μην ανταγωνίζονται τη δυναμική του τοπίου, αλλά να δίνεται η εντύπωση ότι οι διαμορφώσεις υπαρχουν ως φυσική συνέχεια της γης ή ως θραύσματα της.

Οι ίδιες οι μορφές των κτιρίων μοιάζουν να γεννιούνται από τις πτυχώσεις του εδάφους: με κύρια υλικά το σκυρόδεμα και το γυαλί μοιάζουν με βράχους που αναδύονται από τη γή και στρέφονται στη θάλασσα.

Στοιχεία πρότασης:
Πανελλήνιος Αρχιτεκτονικός διαγωνισμός για την Ανάπλαση 640 στρεμμάτων της πρώην Λιμενο-Βιομηχανικής περιοχής Λιπασμάτων Δραπετσώνας.
ΔΙΑΚΡΙΣΗ: Ε’ Βραβείο
ΔΙΟΡΓΑΝΩΣΗ: Δήμος Κερατσινίου – Δραπετσώνας / Περιφέρεια Αττικής
ΤΟΠΟΘΕΣΙΑ: Δραπετσώνα, Αττική
ΕΤΟΣ: 2017

ΟΜΑΔΑ ΜΕΛΕΤΗΣ
Πηνελόπη Κουγιανού, Αρχιτέκτων Μηχανικός
Γιάννης Φραγκάκης, Αρχιτέκτων Μηχανικός
Ελένη Εμμανουλοπούλου, Αρχιτέκτων Μηχανικός
Λαμπρίνα Λύρου, Φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής Ε.Μ.Π.
Παναγιώτης Χόνδρος, Φοιτητής Αρχιτεκτονικής Ε.Μ.Π.

ΣΧΕΔΙΑΣΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ – ΦΩΤΟΡΕΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΕΙΣ
Κωνσταντίνα Δημητρακάκη, Φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής Ε.Μ.Π.
Κέλλυ Νεοπούλου, Φοιτήτρια Αρχιτεκτονικής Ε.Μ.Π.

Have a look at 1st Prize Winning Proposal for the Former Port Industrial Area Of Drapetsona by Io Carydi Architects here!