ΠΑΡΚΟ ΑΝΑΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ / ΕΠΤΑΓΩΝΙΑ, ΚΥΠΡΟΣ / Λ.ΠΑΠΑΛΟΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ LDLP /ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ / ΕΠΑΙΝΟΣ

Το θέμα προσεγγίστηκε αναλυτικά με βάση τις ακόλουθες παραμέτρους:

1. την προγραμματική ιδιαιτερότητα λόγω πολλαπλότητας και ετερότητας των υφιστάμενων και προτεινόμενων λειτουργιών εντός της περιοχής μελέτης και την ταυτόχρονη ένταξή τους σε ένα ενιαίο πολεοδομικά και αρχιτεκτονικά σύνολο.

2. Την δημιουργία ενός σημαντικού κοινωνικού χώρου που λείπει αυτή την στιγμή από την κοινότητα. Ο κοινωνικός αυτός χώρος έκτος από περιοχή πρασίνου θα πρέπει να μπορεί να αντεπεξέλθει στην ανάγκη για συνάθροιση των κατοίκων σύμφωνα με τις απαιτήσεις και το μέγεθος του οικισμού.

3. την υπερτοπική σημασία της επέμβαση σε σχέση:

α. με το προτεινόμενο πρόγραμμα και την ζώνη επιρροής του στην γύρω περιοχή (εκδηλώσεις υπερτοπικής σημασίας, όπως εκθέσεις αγροτικών και βιοτεχνικών προϊόντων, μουσικά δρώμενα- παραστάσεις- πανηγύρια)

β. την σημειολογική σαφήνεια της εικόνας του ως προβαλλόμενου συμβόλου κοινωνικής δραστηριοποίησης. 

Αναζητήθηκε ένα τυπολογικό πρότυπο (ΑΓΟΡΑ) τόσο σε πολεοδομικό όσο και σε αρχιτεκτονικό επίπεδο ικανό να απαντήσει στην προβληματική του θέματος και να αποτελέσει οδηγό για την προγραμματική και χωρική επίλυση του. Η αγορά παρουσιάζεται εννοιολογικά στο σύνολό της ως χώρος συνάθροισης ενώ παράλληλα εντοπίζονται επιμέρους τυπολογικές αναφορές όπως:

α.  η σχέση της με την ύπαιθρο (αρχαία ελληνική αγορά) που διαμορφώνεται στην συγκεκριμένη περίπτωση σαν σχέση πλατείας- πάρκου (αγορά/ πλατεία)

β. Την στεγασμένη αγορά (bazaar) που καλείται να εγγράψει το σύνολο του λειτουργικού προγράμματος, παρέχοντας ταυτόχρονα χώρους σκίασης, με μια ενιαία συνθετική χειρονομία (αγορά/ κτίριο).

Η αγορά-κτίριο αρθρώνεται πάνω σε ένα δομικό σύστημα επικλινών στεγών ικριωματικού τύπου με ξύλινο πέτσωμα (κατασκευαστική επίλυση εύκολης τοποθέτησης και χαμηλού κόστους) εδραζόμενο σε λίθινη βάση θεμελίωσης (χρησιμοποιείται ως χώρος καθιστικού). Με τον τρόπο αυτό εντάσσονται οι ετερόκλητες λειτουργίες του μουσειακού χώρου και του εστιατορίου με τοπικές διαφοροποιήσεις ανάλογα με επιμέρους ανάγκες (άνωθεν ελεγχόμενος φωτισμός μουσειακού χώρου, χώροι υποδοχής και έκθεσης κτλ).

Τα παραπάνω συνθέτουν ένα τυπολογικό υβρίδιο που αποτελεί την σημειολογική προβολή του συγκροτήματος στην ευρύτερη περιοχή ως αναγνωρίσιμου συμβόλου τοπικής και υπερτοπικής σπουδαιότητας.