ΠΑΡΚΟ ΑΝΑΨΥΧΗΣ ΚΑΙ ΜΟΥΣΕΙΑΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΚΛΗΡΟΝΟΜΙΑΣ / ΕΠΤΑΓΩΝΙΑ, ΚΥΠΡΟΣ / Σ.ΒΑΜΒΑΚΙΔΗΣ, Α.ΤΖΩΡΤΖΗΣ, Φ.ΖΑΠΑΝΤΙΩΤΗΣ /ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΟΣ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟΣ / ΕΥΦΗΜΟΣ ΜΝΕΙΑ

Ως μια συμβολική χειρονομία, ο περιμετρικός αυτός τοίχος διασπάται σε μικρότερα θραύσματα τα οποία ολισθαίνουν μέσα στον χώρο. Τα θραύσματα αυτά γίνονται πέτρινοι τοίχοι και πεζούλες – μια αναφορά στις παραδοσιακές ξερολιθιές – ενώ ταυτόχρονα συγκρατούν το χώμα και οργανώνουν τον υπο μελέτη χώρο. Έτσι δημιουργούνται επιμέρους περάσματα και πλατώματα σε μια προσπάθεια πλασίματος μιας σύνθεσης κοντά στην ανθρώπινη κλίμακα και μορφολογία της περιοχής.

Οι επιμέρους προγραμματικές ενότητες όπως το μουσείο, η ταβέρνα ή η κατοικία του ιερέα εκφράζονται ως επίπεδες επιφάνειες που έρχονται να στεγάσουν τα θραύσματα στον χώρο. Η αντιμετώπιση αυτή επιτρέπει την κατάτμιση του όγκου του μουσείου σε μικρότερες ενότητες, έτσι ώστε και τα νέα κτήρια να σεβαστούν την μικροκλίμακα του υφιστάμενου κτηριακού ιστού της Επταγώνιας.

Έτσι, οι επιμέρους όγκοι του μουσείου ακολουθούν την ελαφριά κλίση του υφιστάμενου εδάφους, δημιουργώντας μια “οργανική” σύνδεση με το τοπίο. Τελικά, και οι προγραμματικές ενότητες του μουσείου μοιάζουν με αυτόνομα θραύσματα που απαρτίζουν ένα ευρύτερο σύνολο. Οι όγκοι τους γίνονται φλύδες και επιφάνειες που “περιπλέκονται” και αγκαλιάζουν την προγραμματική ενότητα που φιλοξενούν. Έτσι δημιουργούνται αντίστοιχες χωρικές ποιότητες στο εσωτερικό του μουσείου, όπου επιτυγχάνεται σχεδόν αποκλειστικά έμμεσος φυσικός φωτισμός των χώρων.

Η κύρια είσοδος στο πάρκο χωροθετείται στο βορειοδυτικό άκρο του τεμαχίου 677,όπου θα βρίσκεται η είσοδος του μουσείου και της ταβέρνας, δημιουργώντας μια πλατεία που ενοποιείται με το πλάτωμα της εκκλησίας του Αγίου Φωτίου. Η πρόταση λαμβάνει υπόψιν την μελλοντική χάραξη του δημοτικού δρόμου στο νοτιοανατολικό άκρο του οικοπέδου όπου το πάρκο “ανοίγεται” και γίνεται διαμπερές. Ο χώρος στάθμευσης βρίσκεται στο νοτιότερο άκρο του τεμαχίου 677, ενώ το κοιμητήριο περιορίζεται στο νέο όριο δίπλα απο το τεμάχιο 93.

Αρχές λειτουργίας του κτηρίου από τις διαφορετικές ομάδες χρηστών και σχέση των διαφορετικών προγραμμάτων μεταξύ τους

Το εστιατόριο / ταβέρνα βρίσκεται σε επαφή με την πλατεία στην είσοδο του πάρκου, η οποία μπορεί να μετατραπεί σε χώρο φιλοξενίας 500 ατόμων. Η πλατεία λειτουργεί ως υποδοχέας και χώρος εκτόνωσης και για το μουσείο εξασφαλίζοντας την χρήση της καθ` όλη την διάρκεια της ημέρας. Ταυτόχρονα, η κίνηση στην υποδοχή του μουσείου και στην είσοδο του πάρκου θα δημιουργεί ένα εναλλασσόμενο σκηνικό στο οπτικό πεδίο των νεώτερων και ωριμότερων επισκεπτών της ταβέρνας. Απο την ταβέρνα μπορεί να μεταβεί κανείς και στον πύργο κατακόρυφης κυκλοφορίας που συνδέει το πάρκο με το πολιτιστικό κέντρο στον λόφο.

Το πολιτιστικό κέντρο μετατρέπεται σε πολυχώρο πολιτισμού και αναψυχής, με μικρές επεμβάσεις στον χώρο παραστάσεων και δημιουργία χώρου κουζίνας, εργαστηρίων και αίθουσας τεχνολογίας. Μια μικρή προσθήκη cafe και υπαίθριου χώρου προβολών έρχονται να συμπληρώσουν τις νέες λειτουργίες που θα κρατήσουν τους νέους στο χωριό.

Η ιδέα της βαθμιδωτής μετάβασης εφαρμόζεται στο εσωτερικό του μουσείου, όπου ο επισκέπτης κινείται απο την μια λειτουργική ενότητα στην επόμενη μέσα από αλληλοκαλυπτόμενους χώρους. Κύριο χαρακτηριστικό του μουσείου είναι το κεντρικό αίθριο με το υπαίθριο αλώνι και η στεγασμένη “πλατεία” δίπλα του, που φιλοξενεί σε ελεύθερη κάτοψη τον χώρο προβολών, την αίθουσα μάθησης με ψηφιακά μέσα, τους βιβλιοστάτες και το αναψυκτήριο. Οι μόνιμοι κάτοικοι της Επταγώνιας μπορούν να μελετήσουν τα βιβλία στην σκιά του αιθρίου ή στην δροσιά της “πλατείας”.

Τα υπαίθρια εκθέματα, το αλώνι και το αλακάτι, γίνονται τμήμα του μουσείου έτσι ώστε να περιλαμβάνουν τα αντίστοιχα παροδοσιακά εργαλεία που θα χρησιμοποιήσουν οι μαθητές σε διαδραστικά παιχνίδια, όπως το άπλωμα των σταχιών στο αλώνι ή το μάζεμα του καρπού μετά το άλεσμα.Mια αρχιτεκτονική σύνθεση – παιδική χαρά στην ανατολική είσοδο του πάρκου έρχεται να εξασφαλίσει την χρήση του χώρου και απο τις πολύ νεαρές ηλικίες.