Αυτό που χωρίζει τη Ζωή από τον Θάνατο είναι ο Μόχθος του Ανθρώπου πάνω στη Γη. Σε αυτό το πλαίσιο η περιοχή επέμβασης διαιρείται από βορά προς νότο σε τρία πεδία και δύο επίπεδα τόσο εννοιολογικά όσο και προγραμματικά: Το άνω επίπεδο – Ζωή /πολιτισμός με το Πολιτιστικό Κέντρο και την πλατεία εκδηλώσεων, και το κάτω επίπεδο – Θάνατος/γαλήνη με το μεσογειακό κήπο και υπαίθριους χώρους αναψυχής και ηρεμίας. Μεταξύ αυτών ως προέκταση της Ζωής, συνδετήριο αλλά και διαχωριστικό στοιχείο μεταξύ Ζωής και Θανάτου σχηματίζεται ο Μόχθος στη Γη/ Αγροτική κληρονομία – το Μουσείο με τον «Αγρό».
Ο Κύκλος της Ζωής ο συνεχής θάνατος και αναγέννηση της φύσης, η αρμονική μετάβαση από τη μία κατάσταση σε μια νέα, η εξέλιξη, εκφράζονται από τη διαλεκτική σχέση νέων και υφιστάμενων κατασκευών, και την ομαλή μετάβαση και διάχυση μεταξύ χρήσεων, περιοχών και υλικών. Η έντονη γραμμικότητα από βορρά προς νότο αποτελεί τον βασικό κανόνα οργάνωσης των διαμορφώσεων παραπέμποντας στην γραμμικότητα και τακτικότητα της οργωμένης γης. Η εναλλαγή σκληρών και μαλακών επιφανειών γίνεται σταδιακά με τρόπο ενοποιητικό με στόχο τη δημιουργία ενός ενιαίου πεδίου δραστηριοτήτων με φυσικά διαπερατά όρια. Τα κτίσματα εντάσσονται στο τοπίο, φιλοξενούνται από τη γη και ξεπροβάλλουν από το έδαφος θολώνοντας τα όρια μεταξύ κτιστού και φυσικού χωρίς αρχή και τέλος.
Κύριο μέλημα μας είναι η δημιουργία ενός ευρύχωρου πολυλειτουργικού κοινόχρηστου χώρου που να αποτελεί έναν τόπο προορισμού για την ευρύτερη περιοχή. Η υψομετρική διαφορά μεταξύ των οικοπέδων, η μορφολογία και η χωροθέτηση του νέου Μουσείου αποτελούν τα βασικά συνθετικά εργαλεία της προτεινόμενης διαμόρφωσης με σκοπό τη δημιουργία δύο προγραμματικά διαχωρισμένων επίπεδων, επίπεδο Πολιτιστικού Κέντρου και επίπεδο Μουσείου, με διαφορετικού χαρακτήρα υλικά και ένταση δραστηριοτήτων που όμως «κυλούν» το ένα στο άλλο λειτουργώντας σαν ενιαίο σύνολο
Η επιλογή αρωματικών θάμνων, πολυετών ποωδών της μεσογειακής χλωρίδας, καθώς και αγρωστωδών, που με τις εναλλαγές των εποχών, αλλάζουν χρώματα, προσδίδουν ενδιαφέρον στον χώρο ώστε να εισέλθουν οι επισκέπτες μέσα σε αυτόν και να τον βιώσουν, όπως βιώνει ένας περιπατητής το φυσικό αγροτικό τοπίο της περιοχής. Στις «σχισμές» που δημιουργούνται ενδιάμεσα από το σκληρό δάπεδο, προτείνεται η επιλογή ενός φυτικού είδους, σαν φυσικό χορταράκι, με μέγιστο ύψος 10-20 εκ., που να αντέχει στη χρήση (στο πάτημα), χωρίς να απαιτεί εντατική συντήρηση και μεγάλες ποσότητες νερού άρδευσης.
READ ALSO: ZVE FRAUNHOFER INSTITUTE INFO Stuttgart, Germany, 2006-2012