SPLITHEK SM [ ΑRISTOTHEKE EUTECTONICS] | ΔΙ[Α]ΘΗΚΗ ΣΜ [ΑΡΙΣΤΟΘΗΚΗ ΕΥΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ]

THE BRIEF: House – glyptotheque – gallery – workshop (650 m2 of total enclosed surface) in an isolated locus of the Pyrgos region; northern end of Tinos island, Cyclades. June 15 to July 7 2013 the project was displayed in the juried national architectural exhibition of Σ.Α.Ν.Α., the Achaian chapter of the Hellenic Architects` Association, in Patras. THE VOID [statement relating to the exhibition theme]: The volumetric parti hugs a continuous and elongated void that wraps around itself in the form of a helicoid: the uninterrupted and spiraling interior space. This synthesis intensifies the dramatic antithesis between a dark and cavernous domus and the interjected beams of natural light. Intentionally, the resident inhabits a collection of artworks that almost conquers the private realm. THE PROPOSAL: The gradually ascending movement vector, at times potentially intersected by diverting `shortcuts` as secondary trajectories, is paced by sporadically alternating speeds and rhythms of kinesis and ascension; by juxtaposing stairs, plateaus and wide landings in varied densities and proximities. SYNOPSIS: Splitheke SM endeavors an investigation, in architectural terms, of the renowned Tinian traditions of marble-carving and sculpture, while respectively exploring – or rather, creatively challenging – the incredibly conservative building codes of the Aegean. Simplified plasticity, aligned to the intricate climatics of the region – its harsh sun exposure and restless winds – allows for the `geologic` physis of the topography to infiltrate the interior – conceptually – and re-appear through interstitial voids – literally. A visually dominant succession of heavy masonry walls emerges independently from the horizontal tectonic elements, thus generating interstices that offer directed exterior views, perspectively re-composing the landscape almost in its entirety. In plan, this series of parallel yet progressively receding walls develops in contrast to the opposite long elevation that remains opaque yet punctured in its perimeter by systematically arranged openings. Interior levels closely follow and accentuate the sectional profile of the natural terrain. The spiraling circulation scheme succeeds in unifying the living quarters; prioritizes a flowing spatial continuum and yet defines a progression of individual programmatic entities. This string of functions sequences differentiations of the building width, animated by a corresponding variance of sun-lighting patterns. As uses are not separated conventionally by doors, but solely by way of distances and courses, a singular interior landscape of deep and imposing perspectives emerges. This linear interior void spills into the context through singular `gaps` between its tectonic elements – walls and slabs – reworked as openings of varied type, size and geometrical organization, revealing outwardly notions of soft domesticity and yet, in contrast, of austere solidity. A twin, large-scale iteration of this very outset has been developed as a museum, titled “Splitheke XL.” 

Aristotheke Eutectonics ® Office of Architecture, Research and Design. Architectural Designer + Project Director: Aristotelis Dimitrakopoulos. Photographic Editing: Pilar Gonzalez Burgos, Jose Antonio Medina, Maria Roussaki. Drafting: Vaso Gkioka, Maria Sotiriou. Project Duration: 2008-2010, 2012. Project Status: Unbuilt. Exhibition Photos: Aggeliki Drakonaki.  

 

ΕΡΓΟ + ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ: Νέα μονοκατοικία – γλυπτοθήκη – εργαστήριο (επιφάνειας κλειστών χώρων 650 τ.μ.) σε απομονωμένη τοποθεσία της επαρχίας Πύργου της νήσου Τήνου στις Κυκλάδες. 15 Ιουνίου – 7 Ιουλίου 2013 το έργο παρουσιάστηκε, μετά από επιλογή, στην Πανελλήνια Έκθεση Αρχιτεκτονικού Έργου του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Νομού Αχαϊας Σ.Α.Ν.Α.ΤΟ ΚΕΝΟ [δήλωση σε σχέση με τον τίτλο της αρχιτεκτονικής έκθεσης Σ.Α.Ν.Α.]: Η ογκομετρική διάρθρωση αγκαλιάζει ένα διαρκές, ενιαίο ελικοειδές κενό – τον αδιάκοπο και περιελισσόμενο γραμμικό εσωτερικό χώρο. Το κενό διαχέεται στο τοπίο μέσω επιμέρους «διακοπών» μεταξύ των τεκτονικών στοιχείων – τοίχων και πλακών – μέσω ανοιγμάτων διαφορετικών τύπων, μεγεθών και γεωμετρικής διάρθρωσης. ΠΡΟΤΑΣΗ: Μια σειρά παράλληλων τοιχίων οπισθοχωρεί σταδιακά, αφήνοντας κενά τα οποία προοπτικά επανασυνθέτουν το πλήρες περιβάλλον. Αυτή η γραμμική συστοιχία τοίχων αντιτίθεται στην απέναντι συμπαγή παρειά του κτηρίου, η οποία σημειοδοτείται από επαναληπτικά κενά, συστηματοποιημένα τρυπήματα στον περιμετρικό τοίχο. ΣΥΝΟΨΗ: Το έργο “Δι[α]-θήκη Σμ” ψιλαφεί με αρχιτεκτονικούς όρους την Τηνιακή παράδοση στη μαρμαροτεχνία και τη γλυπτική. Ο απλός χειρισμός της ογκοπλαστικής, προσαρμοσμένος στις κλιματικές απαιτήσεις του σκληρού άμεσου ηλιασμού και των ισχυρών ανέμων, επιτρέπει στο γεωλογικό τοπίο να διεισδύσει στον εσωτερικό χώρο και να επαναποκαλυφθεί μέσω ενδιάμεσων κενών. Με παράλληλο εργαλείο τις διαδοχικές διαφοροποιήσεις του κτιριακού πλάτους και των συνθηκών φυσικού φωτισμού, το ελικοειδές μοτίβο εσωτερικής κίνησης επιτρέπει τη συνένωση και διαδοχή των χώρων διημέρευσης, διατηρεί τη «ρέουσα» χωρική συνέχεια, ενώ ορίζει επιμέρους λειτουργικές ενότητες. Η σπειροειδής και σταδιακά ανοδική πορεία χαρακτηρίζεται από εναλλασσόμενες ταχύτητες κίνησης και ρυθμού ανάβασης προς το υψηλότερο σημείο/επίπεδο του δώματος, αντιπαραβάλλοντας κλίμακες με πλατώματα σε διαφορετικές πυκνότητες και εγγύτητες. Τα εσωτερικά επίπεδα ακολουθούν και τονίζουν με ακρίβεια τις υψομετρικές διαφοροποιήσεις της κτιριακής τομής. Η οπτικά ισχυρή αλληλουχία γραμμικών λιθόκτιστων τοίχων εμφανίζεται μορφολογικά ανεξάρτητη από τις οριζόντιες πλάκες αφήνοντας κατακόρυφα κενά που αναδεικνύονται ως ανοίγματα εστιασμένα σε εσωτερικές και εξωτερικές φυγές, ενώ αποκαλύπτουν το οικιακό εσωτερικό, χωρίς να αναιρούν το «συμπαγές» του κτηρίου. Η σύνθεση εντείνει τη δραματική αντίθεση μεταξύ ενός σκοτεινού και σπηλαιώδους δόμου και του ενιόμενου ηλιακού φωτός – τις δέσμες αυτού που διασχίζουν το εσωτερικό. Ο ένοικος, βιώνοντας τα έργα του, διαμένει εμπρόθετα στην έκθεση η οποία σχεδόν καταλαμβάνει τους χώρους διημέρευσης. Καθώς δεν διαχωρίζονται οι χρήσεις με συμβατικό τρόπο αφού δε χρησιμοποιούνται εσωτερικές θύρες αλλά αποστάσεις κι εσωτερικές πορείες, οι διαβαθμίσεις του φωτός καθώς και η προοπτική πρωτοστατούν και κυριεύουν στο μέγιστο τους συνεχείς και ελεύθερους χώρους γεννώντας ένα δραματικό ενιαίο εσωτερικό τοπίο από αντιθετικά μοτίβα φωτός. Ο χειρισμός των ανοιγμάτων προεκτείνει προβληματισμούς για το κενό έναντι του πλήρους, στους οποίους εντοπίζονται άλλωστε – με ιδιαίτερα συμβιβαστικούς όρους – και οι οικοδομικοί κανονισμοί των Κυκλάδων ευρύτερα. Δίδυμο έργο του παρόντος είναι το “Δι[α]-θήκη ΧL” που αναπτύσσει την ίδια σχεδιαστική αφετηρία ως πολλαπλάσιας κλίμακας συγκρότημα αμοιγώς εκθεσιακών χώρων. 

Αριστοθήκη Ευτεκτονικής ® Γραφείο Αρχιτεκτονικής + Σχεδιασμού. Αρχιτέκτων μελετητής + Υπεύθυνος Έργου: Αριστοτέλης Δημητρακόπουλος. Επιμέλεια εικόνας: Pilar Gonzalez Burgos, Jose Antonio Medina, Μαρία Ρουσσάκη. Σχεδιάστριες: Βάσω Γκιόκα, Μαρία Σωτηρίου. Περίοδος Μελέτης: 2008-2010, 2012. Φωτογραφίες Έκθεσης: Αγγελική Δρακωνάκη.