Η πρόταση ανάπλασης της παράκτιας ζώνης και ανασχεδιασμού του Silo και του περιβάλλοντος χώρου του σε Μουσείο Ενάλιων Αρχαιοτήτων στοχεύει στη δημιουργία ενός σύνθετου χώρου πολιτισμού και αναψυχής. Το σύγχρονο Μουσείο διεκδικεί την πανάρχαια Ηετιώνεια άκρα και αποτελεί μοναδική ευκαιρία αποκατάστασης της σχέση της με τη θάλασσα. H νοτιοανατολική της πλευρά, η διεύθυνση εισόδου στο λιμάνι, η διεύθυνση της οδού Πειραιώς, είναι η διεύθυνση που συνδέει την Αθήνα με το επίνειό της: η διεύθυνση προς το κέντρο της πόλης, η γραμμή των μακρών τειχών, η σύνδεση με το βράχο της Ακρόπολης. Αυτή η φυσική διαγώνιος, αιώνες παρούσα στη γη, όσο και στη θάλασσα, γεννά την ανάπλαση της ακτής, την αποκατάσταση της σχέσης της με το νερό, τη γλυπτική και λειτουργική της επανένταξη στο πειραϊκό τοπίο. Παράλληλα με αυτή τη διεύθυνση, η ακτή διαμορφώνεται από μια αλληλουχία σκληρών και μαλακών επιφανειών, που όσο πλησιάζουν προς τη θάλασσα κλιμακώνονται φυσικά προς αυτήν. Το σκληρό όριο που η λειτουργία του λιμένα της έχει επιβάλλει, διαβρώνεται, μαλακώνει, κλιμακώνεται επίσης. Η προβάλλουσα, γήινη Ηετιώνεια εξέδρα πλησιάζει και πάλι στη θάλασσα, η δυναμική της αναδιαμόρφωση γεννιέται από την πορεία ανθρώπων και πλοίων, η διαγώνια ανάπλασή της ακολουθεί τη πραγματική και συμβολική αυτή ροή. Η ανάπτυξη των ενάλιων αρχαιοτήτων του νέου μουσείου γίνεται μόνο μέσα στον κυρίως κορμό του Silo, τις κυψέλες. Οι κυψέλες αποκαλύπτονται σε ύψος 27 μέτρων, η εγγενής κατακορυφότητα του κτιρίου γίνεται ορατή. Η αρχιτεκτονική του κτιρίου είναι ήδη παρούσα, ο ανασχεδιασμός του σε μουσείο δε μπορεί να εφεύρει κάποια άλλη αρχιτεκτονική, αλλά να αποκαλύψει την υπάρχουσα. Ξεκινώντας από την αφαιρετική επέμβαση στο εσωτερικό του Silo με στόχο τη δημιουργία ενός Μουσείου όπου βιομηχανικός χαρακτήρας και ενάλιες αρχαιότητες συν-τίθενται με προγραμματική απλότητα, η ανάπλαση της ακτής προσδοκά την ανάπτυξη δραστηριοτήτων πάνω σε έναν δεκτικό καμβά: πλατεία εκδηλώσεων, ένας κεντρικός πεζόδρομος, δίκτυο ποδηλάτου, άλση, παιδικές χαρές, ένα υπαίθριο κολυμβητήριο, αναψυκτήρια, εστιατόριο, ένας χώρος συναυλιών και μία «νήσος»-θέατρο, belvedere προς το λιμάνι. Η λεπταίσθητη κλιμάκωση των βαθμίδων, οι στενές ρωγμές πρασίνου, οι διαφορές των λίθινων επιπέδων, οι θεατρικές κερκίδες της «νήσου», οι επιμήκεις υδάτινες εγκοπές επιχειρούν την αναμόρφωση της προηγούμενης σκληρής, λιμενικής χρήσης και την αβίαστη δημιουργία ενός παράκτιου τοπίου. Η πρόταση ανάπλασης της Ηετώνειας ακτής αντιμετωπίζει τη χερσόνησο ως εγχάρακτη φυσική προεξοχή, μία βαθμιδωτή, γήινη εξέδρα. Η θάλασσα εισχωρεί κατά τόπους, η γη την πλησιάζει, η ακτή ανασαίνει.
Ομάδα Μελέτης: Τηλέμαχος Ανδριανόπουλος, Κώστας Μαύρος, Θάνος Μπαμπανέλος, Τζίνα Σωτηροπούλου / Συνεργάτες: Πέννυ Λουκάκου, Πέτρος Πετροζέλης / Σύμβουλοι: Αθανάσιος Κοντιζάς-Πολ.Μηχανικός, Σπύρος Αρβανίτης-Ηλ.Μηχανικός, Andrew Michael Clements-Φυτοτέχνης.
READ ALSO:
L-I*-THEKE / ARCHITECTS : ARISTOΤHEKE EUTECTONICS