EXILE EUROPA - EVENTS AT THE GREEK PAVILION IN VENICE BIENNALE 2016

EN / GR 

EXILE EUROPA – Saturday 17th September

Greek Pavilion, Giardini | 14.00 – 18.00

The performance Exile Europa reflects on the notion of exile and how it is created today, as Europe closes its borders to refugees.

After the EU-Turkey agreement, signed also by Greece, many European countries -Greece included – have once more closed their borders to refugees and asylum seekers. Many people thus are now trapped in detention centers (“hotspots”), as well as throughout the country. A harsh contradiction: people who are in transit are also trapped. In these circumstances, refugees have again become invisible. The idea of a final destination is lost, the treaty accepts this entrapment.

Exile is what Greece represents now for refugees. Exile: on the borders at Idomeni, in the detention centers, the new concentration (“selection”) camps without a date of exit. At the same time, we see collective co-habitation and solidarity forming in the spaces of the borders at Idomeni, Lesvos, Calais. Co-habitation seems to be a    possibility to overcome the borders through self-organization and self determined actions.

Tools used for control, like the Internet, have also become means of mapping of solidarity during the journey, etching routes, networks and tools of resistance.

Exile today is created within and outside of Europe’s borders. Time has been restructured. After the controversial coup in Turkey, the Brexit of the UK, increasing terrorist attacks taking place throughout refugees’ journeys, everything seems to be increasingly in flux: geopolitical instability increases and complicates the barriers and borders that those on the move are forced to face. Within this context what places are considered “safe grounds”, by whom and for whom? What does “destination city” mean in this context? To where are deportations happening today? How do we react to the imprisoning and the refusal of the refugees? How do we react to the Geneva Convention being breached? Where is asylum today? Nothing is stable. Information and context are constantly changing. Τhe traces of refugees – today’s exiles – seem to quickly disappear on their passage. Vulnerable   bodies are somewhere and at the same time nowhere. The body itself becomes the border. 

The performance Exile Europa traces notions of exile through the body, song, poetry and material in spaces in Venice. Moving through spaces and moments of journeys, inhabiting uncertainty, exclusion and exile, memories of Makronisos – the island of exile and torture of fighters of the post-civil war landscape of Greece – begin to surface. In the performance, testimonies of exile of Makronisos co-exist with the histories of spaces of exile of refugees today – Idomeni, the port of Piraeus, Elaionas, Amygdaleza, Diavata, Moria–will merge with poems from various places of origin, in languages both familiar and unfamiliar.

Performance participants:

Stefanos Chandelis, Dimitris Samir, Christina Thomopoulos, Eleni Tzirtzilaki

After Saturday’s performance, a presentation will take place entitled “Lesvos Solidarity-PIKPA: The creation and the evolution of a self-managed refugee camp” by EleniAltinoglou, participant in the PIKPA initiative. After the presentation there will be a video screening and an open discussion.

The presentation and discussion aim to approach the following questions:

What is the importance and role of self-organized solidarity spaces – like Pikpa Lesvos  – in this moment? How did the space begin and how has it changed through time as needs and political context change? How can/do such spaces and initiatives of solidarity respond and react to closed borders and harshening on current border politics? What forms of co-existenceand cohabitation are created in tense border spaces, in self-organized spaces in which we live together? What contradictions do we find there? Is it an example of participatory

design? With or without architects? What is the role of art and education?

Participating in the discussion:

Biennale Urbana (Andrea Curtoni, Giulia Mazzorin), Alessandra Pomarico (Free Home University), Nation 25 (Caterina Pecchioli), Over The Fortress, The Nationless Pavillon (Sara Alberani), S.a.l.e-Docks, Stalker (Lorenzo Romito)

Wednesday 5th October  | GREECE – As part of the search, a trip by boat to Makronisos is scheduled| GREECE

Nomadic Architecture (www.nomadikiarxitektoniki.net)
With Nails and Teeth Workshop https://menychiakaimedontia.wordpress.com
In collaboration with: Sara Alberani (Nation25, The Nationless Pavilion), Alessandra Pomarico (Free Home University)

Special thanks to Yiannis and Anthonis Atsonios and the ceramist studio “Atsonios” in Sifnos (Vathi), Greece for their support in preparing this work.

Εκδηλώσεις στο Ελληνικό Περίπτερο στην 15η Μπιενάλε Αρχιτεκτονικής της Βενετίας

EXILE EUROPA – Σάββατο 17 Σεπτεμβρίου 

Ελληνικό Περίπτερο Βενετίας | 14.00 – 18.00

H performance Exile Europa σχολιάζει την έννοια της εξορίας και πώς διαμορφώνεται στην σημερινή Ευρώπη που μετατρέπεται σε τόπο εξορίας για τους πρόσφυγες όταν τα σύνορα κλείνουν.

Μετά τη συμφωνία ανάμεσα στην Ευρωπαϊκή Ένωση και την Τουρκία, που υπέγραψε και η Ελλάδα, πολλές ευρωπαϊκές χώρες, ανάμεσά τους και η Ελλάδα, έκλεισαν ξανά τα σύνορά τους εφαρμόζοντας πλέον την πολιτική των κλειστών συνόρων. Στην Ελλάδα πολλοί-ες έχουν εγκλωβιστεί, σε στρατόπεδα (“hotspots”) αλλά και ευρύτερα στην χώρα.Δημιουργείται μία ιδιαίτερα έντονη αντίφαση καθώς βρίσκονται σε μετακίνηση και παράλληλα σε εγκλωβισμό. Στις παρούσες συνθήκες οι άνθρωποι γίνονται αόρατοι. Μοιάζει ο τελικός προορισμός να είναι η παραδοχή του εγκλωβισμού.

Εξορία είναι τώρα η Ελλάδα για τους πρόσφυγες. Εξορία στα σύνορα στην Ειδομένη, στα κέντρα κράτησης-νέα στρατόπεδα που είναι χώροι εξορίας χωρίς ημερομηνία λήξης. Παράλληλα, νέες μορφες συλλογικής κατοίκισης αναπτύσσονται σε χώρους και χρόνους συνόρων όπως στην Ειδομένη ή στο Καλαί, και η αλληλεγγύη ξεπροβάλλει αναπτύσσοντας δυνατότητες συγκατοίκισης σε χώρους αυτοδιαχειριζόμενους και μη. Η χρήση του ίντερνετ και τουδορυφορικού χάρτη δεν χρησιμοποιείται μόνο ως μορφή ελέγχου, αλλά ανοίγει νέες δυνατότητες  χαρτογράφησης και αλληλεγγύης στη διάρκεια του ταξιδιού χαράσσοντας διαδρομές και δικτυώσεις.

Στην σημερινή Ευρώπη οι εξορίες δημιουργούνται εντός και εκτός των εδαφών της. Ο χρόνος μετασχηματίζεται ολέθρια.Μετά το αποτυχημένο αμφιλεγόμενο πραξικόπημα στην Τουρκία, το Brexit στη Mεγαλη Bρετανία, τις τρομοκρατικές επιθέσεις στους τόπους της διαδρομής, όλα βρίσκονται σε αυξανόμενη ρευστότητα και γεωπολιτική αστάθεια, αυξάνοντας τα εμπόδια και τα σύνορα που οι μετακινούμενοι-ες έχουν να διασχίσουν. Με τα νεα δεδομένα προς τα πού θα γίνονται οι επαναπροωθήσεις; Πού βρίσκεται το σημερινό άσυλο; Τίποτα δεν είναι σταθερό.Τα δεδομένα συνεχώς αλλάζουν. Τα ίχνη των προσφύγων – των σημερινών εξορίστων – εξαφανίζονται στο πέρασμά τους. Eυάλωτα σώματα βρίσκονται κάπου και ταυτόχρονα πουθενά. Το ίδιο το σώμα αποκτά διαστάσεις συνόρων.

Η performance Exile Europa χαρτογραφεί την έννοια της εξορίας μέσα από το σώμα, το τραγούδι, την ποίηση και την υλικότητα στη Βενετία. Στην παρούσα συνθήκη, εξερευνώντας χώρους και χρόνους εύθραυστους ταξιδιού, κατοίκισης, αποκλεισμού και εξορίας των προσφύγων, ανασύρουμε μνήμες εξορίας, και ανατρέχουμε στη μνήμη-τραύμα που αφορά τη Μακρόνησο, νησί εξορίας και βασανιστηρίων των αγωνιστών και αγωνιστριών στο μεταεμφυλιακό τοπίο της Ελλάδας. Οι μαρτυρίες απο την εξορία της Μακρόνησου συνυπάρχουν με τις ιστορίες για τους τόπους εξορίας των προσφύγων: την Ειδομένη, το λιμάνι του Πειραιά, τον Ελαιώνα, την Αμυγδαλέζα, τα Διαβατά, την Μόρια, μαζί με την ποίηση από τους τόπους προέλευσης σε γλώσσες οικείες και ανοίκειες.

Στην performance συμμετέχουν:

Χριστίνα Θωμοπούλου, Δημήτρης Σαμίρ, Ελένη Τζιρτζιλάκη, Στέφανος Χανδέλης.

Θα ακολουθήσει η εισήγηση της Ελένης Αλτίνογλου “Lesvos Solidarity-PIKPA: The creation and the evolution of a self-managed refugee camp”.

Μετά την παρουσιάση θα γίνει προβολή βίντεο και συζήτηση.

Η εισήγηση και η συζήτηση επιδιώκουν να απαντήσουν σε ερωτήματα όπως:

Τι σημασία έχει σ’ αυτή τη φάση ένας χώρος όπως το ΠΙΚΠΑ Μυτιλήνης, που έχει θεωρηθεί από πολλούς πρότυπο αυτοδιαχειριζόμενου χώρου φιλοξενίας προσφύγων; Πώς διαμορφώθηκε ο χώρος μεσα στον χρόνο; Ποιές είναι οι νεες μορφές κατοίκησης που δημιουργούνται σε χώρους έντασης συνόρων,  σε  αυτοδιαχειριζόμενους χώρους, ποιές είναι οι αντιφάσεις; Πρόκειται για συμμετοχικό σχεδιασμό; Με ή χωρίς αρχιτέκτονες; Ποιός ο ρόλος της τέχνης;

Στη συζήτηση συμμετέχουν:

Biennale Urbana (Andrea Curtoni, Giulia Mazzorin), Alessandra Pomarico (Free Home University), Nation 25 (Caterina Pecchioli), Over The Fortress, The Nationless Pavillon (Sara Alberani), S.a.l.e-Docks, Stalker (Lorenzo Romito)

Τετάρτη 5 Οκτωβρίου

Μακρόνησος | Από το Λαύριο με καραβάκι

Έμπνευση-οργάνωση δράσης:
Νομαδική Αρχιτεκτονική (www.nomadikiarxitektoniki.net)
Με Νύχια και με Δόντια https://menychiakaimedontia.wordpress.com
Mε την συνεργασία των: Sara Alberani (Nation25, The Nationless Pavilion), Alessandra Pomarico (Free Home University)