Ελληνική Αρχιτεκτονική Εταιρεία, κύκλος διαλέξεων 2018-19 «Προς μία διαλογική ΕλληνικήΑρχιτεκτονική»

Στην τελευταία εκδήλωση του ακαδημαϊκού έτους 2018-19 που εντάσσεται στην ενότητα «Αρχιτεκτονική και Φύση» ομιλητής θα είναι ο Αναπληρωτής Καθηγητής Αρχιτεκτονικού και Αστικού Σχεδιασμού, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων κος  Αριστοτέλης Δημητρακόπουλος με θέμα: Η «αποτομή» της φύσης και το «ά-τοπο» του νεοελληνικού «Μοντέρνου».

Η Ελληνική Αρχιτεκτονική Εταιρεία προκειμένου να αναπτύξει τον λόγο και την πράξη της προς την κατεύθυνση της προστασίας της εντοπιότητας, την οικολογική θεώρηση, την κοινωνική συνοχή και σε αγαστή σχέση με το περιβάλλον, αποφάσισε για το έτος 2018-19 να αναπτύξει την δραστηριότητα της σε διακριτές ενότητες-στοχεύσεις μιάς διαλογικής σχέσης της Αρχιτεκτονικής με τέσσερεις άλλες παραμέτρους:

• Αρχιτεκτονική και Τόπος (παράδοση, ιστορία, κλίμα, τρόπος ζωής κλπ.)
• Αρχιτεκτονική και Πόλη (αστική κλίμακα, κτίριο σαν κύτταρο, κλ. χώρος-ανοικτός χώρος κλπ.)
• Αρχιτεκτονική και Φύση (αστ. και περιαστ. τοπίο, εvεργ. πόροι, βιοκλιματικά κλπ.)
• Αρχιτεκτονική και συναφείς τομείς τεχνών και επιστημών (διεπιστημονικότητα, διάλογος,
  συνέργειες κλπ.)

Προς τον σκοπό αυτό έχει αποφασιστεί η οργάνωση για την περίοδο 2018-19 οκτώ συνολικά εκδηλώσεων, αφιερωμένων ανά δυο σε κάθε ένα από τα παραπάνω 4 θέματα.

Η «αποτομή» της φύσης και το «ά-τοπο» του νεοελληνικού «Μοντέρνου»
Αναγνωρίζεται στη μεταπολεμική αρχιτεκτονική της ημεδαπής η παρουσία κάποιας χίμαιρας περί «υγιούς» αρχιτεκτονικής ένταξης των οικοδομημάτων του επονομαζόμενου «νεοελληνικού Μοντέρνου» στην ελληνική φύση, στο «φυσικό» τοπίο της πατρίδας μας. Η ακολουθία αυτή σχεδιαστικής σκέψης μας καθησυχάζει, πως έχει, αδιασείστως και παραδειγματικά, επιτύχει τους ως άνω στόχους της, χωρίς συμβιβασμούς ή μισόλογα, ήδη από την πρώτη μεταπολεμική περίοδο. Έκτοτε παρατηρούμε πολλούς να μηρυκάζουν την ίδια διαλεκτική ως αγαστό πόθο επανάληψης μιας παρελθούσας δόξας που δεν επιδιώκει παρά να αναλογιστεί μόνο με τον εθελοτυφλώντα εαυτό της. Βρισκόμαστε εν πολλοίς παγιδευμένοι σε μια αενάως αναμασώμενη ρητορική περί κάποιας δυνητικής αυτοχθονίας ενός «δικού» μας Μοντέρνου, ήτοι περί τελέσφορης ενσωμάτωσης ή και αδιατάρακτης συνοχής με τον τόπο. Η αυταπάτη αυτή έχει λειτουργήσει εδώ και πολλές δεκαετίες στην εκπαίδευση των αρχιτεκτόνων κατά τρόπο αγόνως «διδακτικό», γεννώντας μια μάλλον εκτενή παρακαταθήκη ταυτολογιών καθώς δημιουργοί, αλλά και αρκετοί κριτικοί, ευλογούν αδιαλείπτως κάποια «κεκτημένα εντοπιότητας» ενός «νεοελληνικού Μοντέρνου».

Αναδιατυπώνοντας, αναγνωρίζεται εδώ μια ισχυρή εγχώρια εμμονή που εμποδίζει την ανάγνωση άλλων, μάλλον αντιθετικών γνωρισμάτων της νεωτεριστικής αρχιτεκτονικής.
Πρόκειται για εγγενή χαρακτηριστικά που εν τέλει ανάγονται στην επείσακτη κληρονομιά ενός
μοντερνισμού κάθε άλλο παρά εν-τοπιζόμενου· μιας διεθνιστικής και υπερεθνικής
αρχιτεκτονικής νομοτέλειας η οποία παραμένει εμπρόθετα ξένη και αλλότρια, εξίσου και για τον
τόπο μας.

Η ομιλία στοχεύει στην αμφισβήτηση ή και κατάρριψη μυθευμάτων που η εγχώρια βιβλιογραφία έχει στοιχειοθετήσει, μέσω της ανάδειξης μιας από δεκαετίες δριμείας κριτικής του Μοντέρνου που η δική μας αρχιτεκτονική σκηνή είτε επιμένει να αγνοεί, ή απλώς παραγκωνίζει, καθώς και στην προβολή αρχετύπων ερμηνείας καίριων σχεδιαστικών προτεραιοτήτων του Διεθνούς Στυλ.

Τίθενται παράλληλα ερωτήματα ως προς τον έκδηλο αυθορμητισμό που εκφράζεται κατά την
οικειοποίηση και αφομοίωση των διεθνιστικών προαιρέσεων ως ψευδαισθήσεις τοπικότητας.

Agenda
Τίτλος ομιλίας  Η «αποτομή» της φύσης και το «ά-τοπο» του νεοελληνικού «Μοντέρνου»
Τοποθεσία      αίθουσα εκδηλώσεων του ΤΕΕ, Νίκης 4(1ος όροφος)
Ημερομηνια    Τετάρτη 22 Μαΐου 2019 ώρα 18:30- 20:30