Το NonLin/Lin Pavilion είναι ένα πρότυπο, μέρος μιας σειράς αρχιτεκτονικών πειραματισμών και έρευνας από τον αρχιτέκτονα Marc Fornes κάτω από την επωνυμία THEVERYMANY , του γραφείου του στην Νέα Υόρκη. Το «περίπτερο» αποτελεί τμήμα της μόνιμης συλλογής της έκθεσης του κέντρου FRAC στην Ορλεάνη της Γαλλίας. Εκτός από την οπτική αίσθηση των γλυπτικών και μορφολογικών ποιοτήτων, το συγκεκριμένο πρότυπο είναι ιδιαίτερο καθώς έχει σχεδιαστεί με την βοήθεια ειδικών αλγοριθμικών πρωτοκόλλων. Παράλληλα, ο ερευνητικός στόχος της συγκεκριμένης αλγοριθμικής μεθοδολογίας είναι η μετάφραση από την «κατάσταση δικτύων στην κατάσταση επιφανείας» όπως και το πέρασμα «από την μη γραμμική μορφολογία στην περιγραφική γεωμετρική αναζήτηση με γραμμικά στοιχεία». Το NonLin/Lin Pavilion εκτείνεται περίπου 10 μέτρα σε μήκος, 6 μέτρα σε πλάτος και 4 μέτρα σε ύψος με συνολική επιφάνεια στοιχείων που ξεπερνά τα 174 τετραγωνικά μέτρα. Για την συναρμολόγηση του η οποία διήρκεσε περίπου τέσσερις εβδομάδες σε 40 διαφορετικά προ-συναρμολογημένα μέρη, χρησιμοποιήθηκαν μεταξύ άλλων: 9325 κείμενα αρίθμησης (σκαλισμένα από CNC- Computer Numerical Control), 6367 ταινίες (κομμένα στο CNC), 570 μοναδικά τμήματα ( κομμένα στο CNC) and 75000 λευκά αλουμινένια πριτσίνια, ενώ δημιουργήθηκαν 155780 οπές.
Τα ψηφιακά μέσα και οι αλγοριθμικές διαδικασίες του σχεδιασμού βασίζονται σε τεχνικές όπως η εύρεση μορφής μέσω «χαλάρωσης επιφανείας» (dynamic relaxation), περιγραφή της μορφής μέσω γραμμικών στοιχείων, σχεδιασμός πληροφοριών (αναδόμηση των δεδομένων), ιεραρχικός σχεδιασμός και ψηφιακή παραγωγή (οργάνωση της συναρμολόγησης). Σύμφωνα με τους THEVERYMANY , το έργο αναφέρεται στην ίδια κλίμακα. Δεν θεωρείται ένα μοντέλο μιας μεγαλύτερης κατασκευής ή ενός κτιρίου, ούτε θεωρείται μια εγκατάσταση τέχνης. Η δομική του ακεραιότητα δεν εξαρτάται από καμουφλαρισμένα δομικά στοιχεία. Είναι ελαφρύ αλλά ταυτόχρονα πολύ ικανό να φέρει στατικά φορτία. Παράλληλα, θεωρείται αυτοφερόμενη κατασκευή, ενώ ενστερνίζεται τις βασικές έννοιες του περιορισμού, του φιλτραρίσματος και του χωρικού βάθους. Η κατασκευή σχηματίζει ένα εκκεντρικό «σύμπαν» όπου γνώριμα στοιχεία όπως τα ανοίγματα η οι αναλογίες ρυθμού ξαφνικά εμφανίζονται εκτός κλίμακας και κανονικότητας. Αυτά τα οπτικά φαινόμενα είναι ικανά για να δημιουργήσουν δυσπιστία στον θεατή η να προκαλέσουν συνειρμούς και αναλογίες (βλ. κοράλλια, λουλούδια). Παρόλα αυτά το NonLin/Lin Pavilion είναι ένας συγκεκριμένος πειραματισμός προς την κατασκευή στα πλαίσια ενός καθορισμένου οικονομικού και πολιτισμικού περιβάλλοντος.
Η συνεκτική μορφολογία της κατασκευής προέρχεται από ένα τρι-ακτινικό μοντέλο (Υ shape) το οποίο αναφέρεται ως βασική αναπαράσταση και ως το κατώτερο επίπεδο πολύ-διεύθυνσης (multi-directionality), ενώ παράλληλα θεωρείται ως μια διερεύνηση από μεταμορφώσεις μεταξύ καταστάσεων. Τα μελή του δομικού συστήματος επεκτείνονται και ανασυνδέονται μεταξύ τους σε μεγαλύτερες ενότητες, ενώ η σύνθεση τους δημιουργεί μια κατάσταση γεωμετρικής επιφάνειας. Τα μελή αυτά αφού σχεδιαστούν από τον αλγόριθμο ξεδιπλώνονται και κόβονται σε επίπεδα φύλλα υλικού. Η στρατηγική σχεδιασμού επίσης περιλαμβάνει επαναλαμβανόμενη διαφοροποίηση και ανάμεικτες αναλογίες στο σύνολο της επιφανείας. Μια ακριβής περιγραφή μια τέτοιας πρωτότυπης κατασκευής απαιτεί ένα μεγάλο σύνολο από στοιχεία, τα οποία δεν είναι όλα όμοια μεταξύ τους αλλά πολλές φόρες και μορφολογικά αντιδιαμετρικά αντίθετα.
NonLin/Lin Pavilion is a prototype that engages in a series of architectural experimentations and research conducted by the architect Marc Fornes under the name of his New York based label, THEVERYMANY. The pavilion is part of the permanent collection of the FRAC Centre in Orleans, France. Beyond its visual perception of sculptural and formal qualities, this prototype is designed through custom computational protocols. Furthermore, the research objective of this methodology is the translation of the “from network to surface condition” and the passageway “from non-linear morphology to descriptive geometrical search into linear elements”. The pavilion extends to 10 m in length, 6 m in width and about 4 m in height, with a total surface area of 174 square meters. For its assembly which lasted approximately 4 weeks in 40 different pre-assembled modules, were used: 9325 texts (CNC engraved), 6367 stripes (CNC cut), 570 single components (CNC cut) and 75000 white aluminum rivets, while 155780 holes were CNC drilled.
The computational protocols of the design are based on form finding (surface relaxation), form description (composition of developable linear elements), information modeling (re-assembly data), generational hierarchy (distributed networks), and digital fabrication (logistic of production).According to the THEVERYMANY, the project refers to its own scale. It is not considered a model of a larger structure or a building, neither is it an art installation. Its structural integrity does not rely on any camouflaged cables. It is light yet very strong. It is a prototypical architecture. It is considered to be self-supporting and to affect its participants, while engaging basic notions of limitation, filtration, and spatial depth. The structure is forming an eccentric universe where familiar elements such as openings or dimensional measurements turn out of model or scale. This visual phenomenon is allowing spectators to suspend disbelief while assigning cultural references or analogies from nature (corals, flowers) – yet nonLin/Lin Pavilion is only a very precise experiment toward constructability within a precise economical and cultural context.
The cohesive morphology of the pavilion originates from a “Y” model referred to as the basic representation and lowest level of multi-directionality. This prototypical structure is an investigation into transformations from one state to the other. Members within the structural network are opening up and recombining themselves into larger apertures while their reverse side is creating a surface condition. These members are described by custom computational protocols as a set of linear developable elements which can afterwards be unrolled and cut out of flat sheets of material. The process is redirecting from the current avant-garde strategy of applications populating discreet components onto an overall surface. This strategy also includes introducing iteratively varying and blending proportions across the range of surface domain .A precise description of such a prototypical structure requires massive number of elements, not only all unique but also morphologically extremely different.
Photos by Francois Lauginie
Renderings by TVMNY
NONLIN/LIN PAVILION – RENDERING
NONLIN/LIN PAVILION – ΨΗΦΙΑΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ ΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΑ 570 ΔΙΑΦΟΡΕΤΙΚΑ ΤΜΗΜΑΤΑ
NONLIN/LIN PAVILION – ΣΤΟ ΚΕΝΤΡΟ FRAC
NONLIN/LIN PAVILION – ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΠΡΟΤΥΠΟΥ
NONLIN/LIN PAVILION – ΠΡΟ-ΣΥΝΑΡΜΟΛΟΓΗΜΕΝΑ ΤΜΗΜΑΤΑ
NONLIN/LIN PAVILION – ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΑ
NONLIN/LIN PAVILION – RENDERING
NONLIN/LIN PAVILION – ΣΥΝΟΛΙΚΗ ΑΠΟΨΗ ΤΟΥ ΠΡΟΤΥΠΟΥREAD ALSO: MINIMAL COMPLEXITY- ΠΡΩΤΟ ΒΡΑΒΕΙΟ ΣΤΟΝ ΔΙΑΓΩΝΙΣΜΟ REPEAT / VLAD TENU