ΚΧ: Ο ρόλος του ecomuseum στο GDF2 ήταν τριπλός. Όπως και στο προηγούμενο φεστιβάλ, ήταν το κέντρο, ο πυρήνας όλων τον παράλληλων δράσεων. Από εκεί ξεκινούσαν και κατέληγαν όλες οι ενέργειες.
Ο δεύτερος ρόλος ήταν να στεγάσει μια σειρά εκθέσεων που θα παρουσίαζαν το Design σε συνδυασμό με το περιβάλλoν και την ΄πράσινη΄ κουλτούρα.
Τέλος δεν ήθελα να είναι ένα προσωρινό αρχιτεκτόνημα που θα κάλυπτε μόνο μια σειρά σημαντικών αναγκών, όπως αμφιθέατρο/σκηνή συναυλιών, ενημερωτικούς χώρους κλπ. Ήθελα να είναι από μόνο του να ένα πρωτότυπο έκθεμα που θα παρουσίαζε με την μορφή και το concept του μια καινούργια πρόταση για τους δημόσιους χώρους στην πόλη. Στόχος μου ήταν να μετατρέψει τον χώρο που θα το φιλοξενούσε σε ένα μοναδικό περιβάλλον που θα έφερνε στο κέντρο της πόλης την δροσιά του πράσινου, την οικειότητα της φύσης, την ασφάλεια του ανοιχτού ορίζοντα και την ανάπαυση του πάρκου.Στα αρχικά σχέδια το μουσείο ήταν ένα ¨ πράσινο δέρμα ¨ που περίκλειε την ενέργεια και τις ιδέες των συντελεστών του φεστιβάλ. Λόγω κόστους και τεχνικών παραμέτρων, το δέρμα περιορίστηκε στο στέγαστρο που κάλυπτε τις εισόδους. Για το υπόλοιπο μουσείο δούλεψα με βάση το αρχέτυπο υλικό, την κλασική ξύλινη σανίδα οικοδομής. Έτσι το concept εξελίχθηκε σε μια κιβωτό ιδεών. Πολύ σημαντικό για εμένα ήταν η διαφάνεια. Δύσκολο να επιτευχθεί με συμπαγή υλικά αλλά πιστεύω πως το καταφέραμε με τις αποστάσεις ανάμεσα στις σανίδες.
Αισθητικά και μορφολογικά πιστεύω πως το Ecomuseum έδινε την αίσθηση πως η θετική δύναμη της φύσης ξεπρόβαλε μέσα από το αστικό τοπίο, ξανακερδίζοντας το έδαφος που πλακοστρώσαμε. Ήθελα, το μουσείο, να μην μοιάζει σχεδιασμένο αλλά πως υπήρχε στο σημείο από πάντα και ο επισκέπτης ανακάλυπτε νέες χρήσεις, νέες περιοχές αυτού του φυσικού περιβάλλοντος, περνώντας το μήνυμα που η σχεδίαση του μουσείου μετέφερε: το πράσινο μπορεί να επιστρέψει στην πόλη και να συνυπάρξει με τις ανάγκες της κοινότητας. Το σκληρό και αυστηρό δημόσιο αστικό τοπίο μπορεί να μεταμορφωθεί στον κήπο τις γειτονιάς μας.
Α: Βλέπουμε πως τα έργα σου έχουν πολύ μεγάλο εύρος. Από μικρό-αρχιτεκτονική, προϊόντα μαζικής παραγωγής έως conceptual έργα.
Στην συνέχεια δούλεψε για γνωστά γραφεία στο Λονδίνο και την Νέα Υόρκη όπου και συνεργάστηκε για δυο χρόνια με τον Karim Rashid. Απο το 2001 διευθύνει το προσωπικό του δημιουργικό στούντιο στην Αθήνα. Το 2007 εγκαταστάθηκε στην Γενεύη απ όπου και δραστηριοποιητε έκτοτε.
READ ALSO: O βιομηχανικός σχεδιαστής Θανάσης Μπάμπαλης μας μιλά για την γοητεία της συσκευασίας και την λογική της επανάχρησης