Στην ομιλία του με τίτλο “Χώρος, Πληροφορία και Συνύπαρξη- Σχεδιαστικές Προσεγγίσεις για έναν Υπερδιασυνδεδεμένο Κόσμο”, στο πλαίσιο της φετινής διοργάνωσης ΕΣΩ “DOWN TO EARTH”, o Δημήτρης Παπανικολάου, αρχιτέκτονας-μηχανικός, ιδρυτικός διευθυντής του Urban Synergetics Lab και Επίκουρος Καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ), ενώνοντας κριτικά τις περιοχές της αρχιτεκτονικής και της πληροφοριακής τεχνολογίας, επιχείρησε να αναπτύξει το πως η τεχνολογία της πληροφορίας και επικοινωνίας διαμορφώνει την αντίληψη, χρήση, διαχείριση και σχεδιασμό του αρχιτεκτονικού και αστικού χώρου.
Διαβάστε περισσότερα για την ημερίδα ΕΣΩ 2024, ‘Down To Earth’: ο ρόλος της αρχιτεκτονικής στο Νέο Κλιματικό Καθεστώς, εδώ!
Στην ομιλία του παρουσίασε τις σκέψεις του πάνω στην ιδέα της Αρχιτεκτονικής ενός Διασυνδεδεμένου Κόσμου, βάσει προβληματισμών και μεθοδολογικών προσεγγίσεων που μας επιτρέπουν να καταλάβουμε, να σχεδιάσουμε, και να προκαλέσουμε προσαρμοστική συμπεριφορά στην αρχιτεκτονική.
Όσο περισσότερο διασυνδεδεμένοι είμαστε, τόσο οι πράξεις του καθενός επηρεάζουν τις επιλογές των άλλων, καθιστώντας τη συλλογική χρήση του περιβάλλοντος ένα ολοένα και πιο σύνθετο πολιτικό ζήτημα που η τεχνολογία από μόνη της δεν μπορεί να επιλύσει.
Εξήγησε το πως το διεπιστημονικό ερευνητικό εργαστήριο Urban Synergetics Lab αναλύει, σχεδιάζει και αναπτύσσει συστήματα που συνδέουν ανθρώπους, αντικείμενα και τόπους και μελετάει το πώς οι άνθρωποι συνεργάζονται δια μέσου αυτών των συστημάτων μέσω αναλυτικών και εμπειρικών μεθόδων.
Ακολούθως, οργάνωσε τη συνέχεια της παρουσίασης βασιζόμενος σε δύο ερωτήματα τα οποία αρθρώνουν την έρευνα και το έργο του και αξιολογούνται ως θεμελιώδη για την αρχιτεκτονική του διασυνδεδεμένου κόσμου:
Πώς σχεδιάζουμε διασυνδεδεμένα περιβάλλοντα που επιτρέπουν την κοινή και απρόσκοπτη χρήση των πόρων;
Με αφορμή τη δουλειά της ερευνητικής ομάδας του Smart Cities group του MIT Media Lab υπό τον Bill Mitchell που ασχολούνταν με το πρόβλημα της μετακίνησης στις πόλεις μέσα από το σχεδιασμό ενός τεχνολογικά καινοτόμου συστήματος αυτόνομων οχημάτων, εξήγησε το πως ενώ μικροσκοπικά η συμπεριφορά των χρηστών είναι απρόβλεπτη, μακροσκοπικά η συμπεριφορά των συστημάτων είναι προβλέψιμη και τόνισε τη σημασία της συσχέτισης της συμπεριφοράς ενός συστήματος με τα μοτίβα μετακινήσεων στο χρόνο και στο χώρο.
Πώς σχεδιάζουμε διασυνδεδεμένα περιβάλλοντα που διαμεσολαβούν ανθρώπους, τόπους και αντικείμενα με πιο ουσιαστικούς τρόπους;
Μέσα από τη θεώρηση πως ο τρόπος με τον οποίο ο φυσικός κόσμος διαμεσολαβείται από τον ψηφιακό καθοδηγεί τη συμπεριφορά του, μοιράστηκε το ενδιαφέρον του για το πως το περιβάλλον μπορεί να διαμεσολαβήσει τις δραστηριότητες των ανθρώπων αποτυπώνοντας πάνω του τα ίχνη τους και πως αυτή η δυνατότητα μπορεί να ενισχυθεί τεχνολογικά δημιουργώντας διασυνδεδεμένα περιβάλλοντα τα οποία καταγράφουν, εκδηλώνουν και προσαρμόζουν τη συμπεριφορά τους.
Μας μίλησε για την ιδέα της εμπειρικής σύνδεσης απομακρυσμένων χώρων, μέσα από δύο παραδείγματα όπου η φυσιολογία ενός μέσου μπορεί να προτρέψει συνέργειες συνδυάζοντας τα ίχνη των χρηστών πάνω του ή την περίπτωση του Bodypods όπου οι άνθρωποι μπορούσαν να αντιληφθούν την ύπαρξη ή δραστηριότητες άλλων απομακρυσμένων ανθρώπων πάνω στην ίδια διασυνδεδεμένη καθιστική επιφάνεια.
Σε άλλες περιπτώσεις, ένα πλήθος από μέσα καταγραφής και εκδήλωσης μπορεί να συνδυαστούν σε ένα δίκτυο ανταλλάσσοντας ίχνη μεταξύ τους, όπως στη διαδικτυακή πλατφόρμα Charlotte breaths που μας παρουσίασε, όπου η δυνατότητα ενεργοποίησης διαμεσολαβητικών μέσων μνημειακής κλίμακας όπως γιγάντιες φουσκωτές κατασκευές, προτρέπει τη συντονισμένη συλλογική συμπεριφορά σε δημόσιους χώρους επηρεάζοντας την αντίληψη της τοπικότητας, του ανήκειν, και της συλλογικής ταυτότητας.
Συνοψίζοντας, εστίασε στην πρόκληση των αρχιτεκτόνων του διασυνδεδεμένου κόσμου να σχεδιάζουν χωρικά συστήματα τα οποία, ενώ είναι προσβάσιμα και χρησιμοποιήσιμα από περισσότερους ανθρώπους, προτρέπουν, χωρίς να επιβάλλουν, τη συντονισμένη συνεργατική χρήση τους και τα οποία, ενώ είναι διαμεσολαβούμενα ψηφιακά, συνδυάζουν κριτικά την υλική με την ψηφιακή τους υπόσταση.
Το πώς η ψηφιοποίηση του δομημένου περιβάλλοντος επηρεάζει τη σχέση μας με αυτό, τις κοινωνικές μας αλληλεπιδράσεις μέσω αυτού και τον τρόπο που το σχεδιάζουμε, είναι ένα επίκαιρο κεφαλαιώδες και ανοικτό ερώτημα.
Διαβάστε περισσότερα για την ημερίδα ΕΣΩ 2024, ‘Down To Earth’: ο ρόλος της αρχιτεκτονικής στο Νέο Κλιματικό Καθεστώς, εδώ!
Ο Δημήτρης Παπανικολάου, DDes, είναι αρχιτέκτων-μηχανικός με ερευνητικό αντικείμενο την επίδραση της τεχνολογίας της πληροφορίας και επικοινωνίας στην αντίληψη, χρήση και διαχείριση του αρχιτεκτονικού και αστικού χώρου.
Η έρευνα του συνδυάζει αναλογικά και ψηφιακά μέσα για το σχεδιασμό και ανάπτυξη συστημάτων που επιτρέπουν τη σύνδεση των ανθρώπων μέσω του δομημένου περιβάλλοντος και αναλύει τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι αλληλεπιδρούν μέσω αυτών των συστημάτων μέσω υπολογιστικών και εμπειρικών μεθόδων.
Τα ευρύτερα ερευνητικά του ενδιαφέροντα περιλαμβάνουν Ιστορία και Επιστήμη της Πληροφορίας, Συμβίωση Ανθρώπου-Υπολογιστή, Κυβερνητική, Θεωρία και Επιστήμη Συστημάτων, Δεδομένων, και Απεικόνιση Πληροφορίας. Είναι Επίκουρος Καθηγητής στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου (ΕΜΠ) και έχει διατελέσει Επίκουρος Καθηγητής Υπολογιστικού Σχεδιασμού στο Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στη Charlotte (UNCC) με κοινό διορισμό μεταξύ της Σχολής Αρχιτεκτονικής και του Τμήματος Πληροφοριακών Συστημάτων Λογισμικού.
Επίσης, είναι ο ιδρυτικός διευθυντής του Urban Synergetics Lab, ενός διεπιστημονικού ερευνητικού εργαστηρίου ανάμεσα στα πεδία της Αρχιτεκτονικής, Τέχνης, Πληροφορικής και Υπολογιστικής, με αντικείμενο το σχεδιασμό, ανάλυση και αξιολόγηση κυβερνοκοινωνικών συστημάτων στον αρχιτεκτονικό και αστικό χώρο. Η έρευνα του Δρ. Παπανικολάου έχει παρουσιαστεί και δημοσιευτεί σε κορυφαία συνέδρια, επιστημονικά περιοδικά και κεφάλαια βιβλίων και έχει λάβει διακρίσεις όπως το διεθνές βραβείο Buckminster Fuller Challenge, το Harvard’s Deans’ Design Challenge, και το Knight Foundation Celebrate Charlotte Arts. Έχει διδάξει στα πανεπιστήμια Πατρών, Βόρειας Καρολίνας, Νέας Υόρκης (NYU), Harvard, και στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης (ΜΙΤ), και έχει εργαστεί ερευνητικά στη Microsoft Research (MSR) στο Redmond και στο MIT Media Lab (Smart Cities και Changing Places groups). Είναι μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του επιστημονικού περιοδικού TAD (Technology | Architecture + Design) και έχει διατελέσει μέλος της Συντακτικής Επιτροπής του IJAC (International Journal of Architectural Computing) και συνδιοργανωτής του διεθνούς συνεδρίου SimAUD (Simulation in Architecture and Urban Design) το 2019. Είναι κάτοχος διδακτορικού διπλώματος (DDes) από το Harvard University Graduate School of Design, μεταπτυχιακών τίτλων MSc in Media Arts and Sciences από το MIT Media Lab και SMArchS in Design Computation από το MIT Department of Architecture, και διπλώματος Αρχιτέκτονα Μηχανικού από το Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Στοιχεία διοργάνωσης
Τίτλος ημερίδας ΕΣΩ 2024 – ΠΙΣΩ ΣΤΗ ΓΗ
Τυπολογία Συνέδριο, Ημερίδα Αρχιτεκτονικής & Σχεδιασμού
Τοποθεσία Αίθουσα Αλεξάνδρα Τριάντη, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών
Ημερομηνία Τετάρτη 22 Μαίου 2024
Χορηγοί
ΠΛΑΤΙΝΕΝΙΟΣ ΧΟΡΗΓΟΣ GLM OUTDOOR SOLUTIONS
ΧΡΥΣΟΣ ΧΟΡΗΓΟΣ ORAMA MINIMAL FRAMES
ΑΣΗΜΕΝΙΟΣ ΧΟΡΗΓΟΣ EUROPA
ΧΑΛΚΙΝΟΣ ΧΟΡΗΓΟΣ ELVIAL
ΔΙΑΚΕΚΡΙΜΕΝΟΣ ΧΟΡΗΓΟΣ LAFARGE
ΜΕΓΑΛΟΙ ΧΟΡΗΓΟΙ ELTOP, ΚΕΒΕ, TEXTURES AND TILES, SIFAKIS GLASS CONSTRUCTIONS, ΚΥΠΡΙΩΤΗΣ, KIMISOO, FRANKE, STO INTERNATIONAL, BRATTI, VERNOLIN DEFTEREOS, ARCHITEXTURE, BENJAMIN MOORE, NEOKEM, FURNITURE GALLERY, GRUPPO CUCINE, ISOMAT, MARMOURIS, SATO, STORMY SA, NAFPLIOTIS GLASS, URBI ET ORBI, MOLESKINE, ETHIMO, KLEEMANN, KALOTARANIS, AVE, TECHNOGYM, THE GREEN OFFICE.
Δημιουργία Περιεχομένου & Χορηγός Επικοινωνίας Archisearch.gr
Διεύθυνση Παραγωγής & Καλλιτεχνική Επιμέλεια Design Ambassador
Φωτογραφία Αφροδίτη Χουλάκη, Curated by Design Ambassador
READ ALSO: ΕΣΩ 2024: "DOWN TO EARTH" // 'Η τέχνη της προσαρμογής': Κωνσταντίνος Πανταζής - Point Supreme