Με μια σαφώς θεωρητικά φορτισμένη ματιά και ασκώντας παραγωγική κριτική, ο Λεωνίδας Παπαλαμπρόπουλος και η Γεωργία Συριοπούλου σχεδιάζουν τοπία, κτίρια, συνθήκες προσωπικής και δημόσιας ζωή που επαναδιαπραγματεύονται καθιερωμένους όρους και πρότυπα και και προωθούν την αρχιτεκτονική σκέψη. Χαιρόμαστε πολύ, που για το μήνα Μάρτιο τους φιλοξενούμε στη στήλη Featured Architect και έχουμε την ευκαιρία να παρουσιάσουμε την αυθεντικά δημιουργική και στοχαστική δουλειά τους!
The studio, that was founded in 2005 by Leonidas Papalampropoulos with Georgia Syriopoulou joining in 2014, is based in the neighbourhood of Mets in Athens, on the hillside of Ardittos. The work of Papalampropoulos – Syriopoulou has received multiple awards in architectural competitions and has been published and exhibited in architectural and art exhibitions, conferences and journals in Greece and abroad.
Το γραφείο ιδρύθηκε το 2005 από το Λεωνίδα Παπαλαμπρόπουλο, ενώ το 2014 προστέθηκε στην ομάδα η Γεωργία Συριοπούλου, και έχει έδρα την περιοχή του Μετς, στις παρειές του λόφου του Αρδηττού.
‘Είμαστε ιδιαίτερα τυχεροί με την τοποθεσία του γραφείου. Βρισκόμαστε σε ένα ιδιαίτερα προνομιακό κομμάτι του κέντρου που μας επιτρέπει να κινούμαστε παντού με τα πόδια, να είμαστε σε συνεχή επαφή με ένα πολύ ζωντανό κομμάτι της Αθήνας και να ζούμε τις αλλαγές της στα κτήρια, στους ανθρώπους και στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα.’
Τα έργα του Λεωνίδα Παπαλαμπρόπουλου και της Γεωργίας Συριοπούλου έχουν διακριθεί σε πολυάριθμους αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς και έχουν δημοσιευθεί και παρουσιαστεί σε αρχιτεκτονικές και εικαστικές εκθέσεις, συνέδρια και περιοδικά στην Ελλάδα και στο εξωτερικό.
Distinctions – Βραβεία & Διακρίσεις
Shortlisted, Leivatho Hotel, Competition of the Greek Journal KTIRIO, 2016
Ξενοδοχείο Λειβαθώ, Διαγωνισμός περιοδικού ΚΤΙΡΙΟ, 2016
8th Biennale of Young Greek Architects, New Archaeological Thematic Museum of Pireus, 2015
Νέο Αρχαιολογικό Θεματικό Μουσείο Πειραιά, 2015, Ε.Ι.Α.
Honorable mention, Leivatho Hotel, Architecture Awards 2014
Ξενοδοχείο Λειβαθώ, Βραβεία Αρχιτεκτονικής 2014, ΣΑΔΑΣ
Landscape Awards, Leivatho Hotel, Hotel Design Awards 2015
Ξενοδοχείο Λειβαθώ, Hotel Design Awards 2015
Honorable Mention, Landmark for Faliron Bay, DOMES awards 2014
Τοπόσημο Φαληρικού Όρμου, Βραβεία ΔΟΜΕΣ 2014, Καλύτερη Μελέτη των ετών 2009-2013
7th Biennale of Young Greek Architects, Leivatho Hotel, 2012
Ξενοδοχείο Λειβαθώ, 2012, Ε.Ι.Α.
1st Prize, Leivatho Hotel, DOMES awards
Ξενοδοχείο Λειβαθώ, Βραβεία ΔΟΜΕΣ 2011, Καλύτερο υλοποιημένο έργο των ετών 2009-2011,
Shortlisted, Leivatho Hotel, World Architecture Festival 2010, Future Projects – Residential
Ξενοδοχείο Λειβαθώ, World Architecture Festival 2010, Future Projects – Residential
Architectural Competitions – Αρχιτεκτονικοί Διαγωνισμοί
3rd Prize, Design of the Headquarters of Management and Central Services of the Public Power Cooperation
Γραφεία Διοίκησης και Κεντρικών Υπηρεσιών της Δ.ΕΗ., Ν.Φάληρο, ΔΕΗ, 2018
3rd Prize, Redesign of the park of the former Cemetery of Nikaia, Athens, Municipaliti of Nikaia-Rentis, 2016
Ανασχεδιασμός σε πάρκο του πρώην Νεκροταφείου Νίκαιας, Αθήνα, Δήμος Νίκαιας-Ρέντη, 2016
1st Prize, Room 18, The new urban hotel, DOMES 2016
Room 18, Το Νέο Αστικό Ξενοδοχείο, ΔΟΜΕΣ, 2016
Special Mention, Design of an Administration & Cultural Complex, Kalingrad, Russia, 2015
Σχεδιασμός διοικητικού και πολιτιστικού συγκροτήματος, Kalingrad, Ρωσία, 2015
2nd prize, Archaeological Museum for the city of Pireus, 2015
Αρχαιολογικό Μουσείο της Πόλης του Πειραιά, 2015
Honourable Mention, Landmark for Faliron Bay, Athens 2012
Τοπόσημο Φαληρικού Όρμου, Αθήνα, 2012
Honourable Mention, Museum of Agricultural Heritage, Cyprus, 2012
Μουσείο Αγροτικής Κληρονομιάς, Επταγωνία, Κύπρος 2012
3rd prize, Residential complex in Kardia of Thessaloniki, 2007
Συγκρότημα κατοικιών στην Καρδία Θες/νικης, 2007
Special Mention, Residential complex in Skroponeri of Evoia, 2006
Συγκρότημα κατοικιών στο Σκροπονέρι Ευβοίας, 2006
2nd Prize, Offices for the Socialist party, 2004
Γραφεία του Σοσιαλιστικού Κόμματος, 2004
Honourable Mention, City Halls of Georgioupolis, Crete, 2014
Δημαρχείο Γεωργιουπόλεως, Κρήτη, 2004
The studio’s design approach focuses on combining academic research and architectural practice through competitions, theoretic projects and realized buildings.
‘Every architectural oeuvre is inextricably connected with cultural references, which are often taken for granted and pushed into our subconscious. These pre-conceptions form a body of rules which impede the deconstruction of reality. In each project we attempt to re-formulate these pre-existing conditions by critically re-examining the issue at hand.’
Η συνθετική προσέγγιση του γραφείου επικεντρώνεται στην αλληλεξάρτηση ακαδημαϊκής έρευνας και αρχιτεκτονικής πρακτικής και διατρέχει το σύνολο των έργων, είτε είναι διαγωνισμοί, θεωρητικά projects ή υλοποιημένα έργα. Κάθε αρχιτεκτονικό έργο σχετίζεται με ζητήματα του πολιτισμού μας που πολλές φορές τα θεωρούμε δεδομένα και τα απωθούμε στο ασυνείδητο. Εκείνα σχηματίζουν ένα σύστημα κανόνων οι οποίοι δεν μας επιτρέπουν να διατυπώσουμε μια κριτική προσέγγιση στο εκάστοτε ζήτημα. Σε κάθε έργο προσπαθούμε να επαναδιατυπώσουμε την υπάρχουσα συνθήκη επανεξετάζοντας κριτικά το πρόβλημα.
Redesign of the former municipal cemetery of Nikaia, Athens, 2016
The wide impact range of the field of the former Municipal Cemetery of Nikaia directed the design towards a strategy based on the function of the event in the public space. The proposal’s main objective was the creation of a typology capable to host non-predicted and spontaneous events by the citizens themselves, thus turning the intervention site from a regional park into an active public space for the wider area of Nikaia.
The proposal attempts to re-formulate Gianbatista Nolli’s design principle by “misinterpreting” the black and white of the Nolli map, through the vegetation’s quality to shape discrete spatial identities of mass and void. In our case, the core of the park is formed as an empty space of possible events which is defined by the dense surrounding planting of the park. The urban fabric is extended inside the park by creating “portals” and “green” corridors that compose a spatial sequence in which the buildings’ mass has been replaced by dense vegetation (the forest) that defines the public circulation and provides a gradual transition between the city of Nikaia and the park.
Η μεγάλη εμβέλεια του πεδίου του πρώην Δημοτικού Νεκροταφείου Νίκαιας κατεύθυνε το σχεδιασμό προς μια στρατηγική βασισμένη στη λειτουργία του event στον δημόσιο χώρο. Ο κύριος στόχος της πρότασης ήταν η δημιουργία μιας τυπολογίας ικανής να φιλοξενήσει μη προβλεπόμενα και αυθόρμητα γεγονότα από τους ίδιους τους πολίτες, μετατρέποντας έτσι το χώρο παρέμβασης από περιφερειακό πάρκο σε ενεργό δημόσιο χώρο για την ευρύτερη περιοχή της Νίκαιας.
Η πρόταση επιχειρεί να αναδιατυπώσει την αρχή του σχεδιασμού του Gianbatista Nolli ‘παρερμηνεύοντας’ τον ασπρόμαυρο χάρτη του Nolli, μέσα από την ικανότητα της βλάστησης να διαμορφώσει διακριτές χωρικές ταυτότητες μάζας και κενών. Στην περίπτωσή μας, ο πυρήνας του πάρκου σχηματίζεται ως ένας κενός χώρος πιθανών γεγονότων που καθορίζεται από την πυκνή περιβάλλουσα φύτευση του πάρκου. Ο αστικός ιστός επεκτείνεται μέσα στο πάρκο δημιουργώντας ‘πύλες’ και ‘πράσινους’ διάδρομους που συνθέτουν μια χωρική ακολουθία στην οποία η μάζα των κτιρίων έχει αντικατασταθεί από πυκνή βλάστηση (δάσος) που ορίζει την κυκλοφορία του κοινού και παρέχει σταδιακή μετάβαση μεταξύ της πόλης της Νίκαιας και του πάρκου.
status Architectural Competition/ 3rd PRIZE / Municipality of Nikaia-Rentis
architects Leonidas Papalampropoulos, Georgia Syriopoulou
Leivatho Hotel, Kefalonia, Greece, 2011
The plot is characterized by the landscape’s mild relief, the scattered stands of olive trees and its visual connection with the sea and the opposite hill. A system of constraints is introduced in the form of stone retaining walls that interrupt the continuity of the landscape in order to set private boundaries. The system is characterized by two types of walls: a/ The crossing wall, that follows the contours of the land, avoids existing trees, delineates movement and determines the access to the rooms. Stone is reorganized into linear formations manoeuvring between existing clusters of greenery that create subtle but necessary breaks with the natural environment; and b/ the perpendicular wall, which divides the landscape and creates sheltered rear patios (s1, s2, s3) that ensure privacy levels.
The enclosure is achieved with a folded concrete roof that derives its form from the landscape’s geometry (geodetic triangles) and the folds of the scape. The roof follows the linear development of retaining walls (apartment complexes s1, s2, s3) and creates limited but privileged spatial habitable peaks. In the case of public facilities building, where communal space prevails private isolation, the wall system allows smoother space transitions between indoor and outdoor areas.
Το οικόπεδο χαρακτηρίζεται από το ήπιο ανάγλυφο, τις συστάδες με ελιές που υπάρχουν διασκορπισμένες στην επιφάνεια του και την οπτική σχέση του με την θάλασσα και τον απέναντι λόφο. Πρόθεση ήταν να μεταφερθεί η εμπειρία του τοπίου ως διαδραστικού τόπου απόλαυσης και διαμονής με την ταυτόχρονη χωρική και τυπολογική επίλυση της σχέσης ιδιωτικού και κοινοχρήστου που χαρακτηρίζει ένα ξενοδοχείο. Εισάγεται ένα σύστημα περιορισμών με την μορφή πέτρινων αναλημματικών τοίχων που διακόπτουν την συνέχεια του φυσικού τοπίου με σκοπό να θέσουν όρια ιδιωτικότητας στους χρήστες του ξενοδοχείου. Το σύστημα χαρακτηρίζεται από δύο τύπους τοίχων-ορίων:
α. Ο τοίχος διέλευσης, ακολουθεί τις υψομετρικές καμπύλες του οικοπέδου, αποφεύγει τα υπάρχοντα δέντρα, οριοθετεί τις κινήσεις και καθορίζει τις προσβάσεις στα διαμερίσματα. Αποτελεί παράλληλα την πρωταρχική προσπάθεια διαχείρισης του χώρου με τεχνητά μέσα διατηρώντας στενή σχέση με το υφιστάμενο ανάγλυφο. Το υλικό του εδάφους (πέτρα) αναδιοργανώνεται σε γραμμικούς σχηματισμούς που ελίσσονται ανάμεσα στις υπάρχουσες συστάδες πρασίνου και δημιουργούν ανεπαίσθητες αλλά αναγκαίες ρήξεις με το φυσικό περιβάλλον
β. Ο κάθετος τοίχος, πολλαπλασιαζόμενος αντιστοιχεί τμήμα του τοπίου σε κάθε δωμάτιο διασφαλίζοντας την ιδιωτικότητα στους ενοίκους. Η σχέση φυσικού περιβάλλοντος και χρήστη ενισχύεται με την δημιουργία προστατευμένων πίσω αυλών (συγκροτήματα s1,s2,s3) και την ισόγεια διάταξη της πλειονότητας των διαμερισμάτων. Η στέγαση των παραπάνω πραγματοποιείται διαμέσου της πτυχωτής κατασκευής από οπλισμένο σκυρόδεμα που σχετίζεται περισσότερο με το φυσικό ανάγλυφο και λιγότερο με παραδοσιακές επιλύσεις επικλινών στεγάσεων. Δανείζεται τη μορφή της από την ανάλυση της γεωμετρίας του τοπίου (γεωδαιτικά τρίγωνα) και τις πτυχώσεις που εμφανίζονται από την μη ομαλότητα της επιφάνειας του εδάφους. Η πτυχωτή στέγη ακολουθεί την γραμμική ανάπτυξη των αναλληματικών τοίχων (συγκροτήματα διαμερισμάτων s1, s2, s3) δημιουργώντας παράλληλα περιορισμένες αλλά προνομιούχες χωρικές εξάρσεις.
Το σύστημα μεταβάλλεται χωρικά στην περίπτωση του κτηρίου κοινοχρήστων, όπου το συλλογικό επιβάλλεται του ιδιωτικού με αποτέλεσμα το συνθετικό λεξιλόγιο να μετατοπίζεται σε ηπιότερες συνδέσεις χώρων απαλλαγμένων από το στοιχείο της επανάληψης και της απομόνωσης (το ρήγμα ατονεί και ο χώρος εγγράφεται στο κέλυφος), που δίνουν έμφαση στην αμεσότητα με τον υπαίθριο χώρο.
status commission, realized
area 15.142m² built area 2.985m²
architect Leonidas Papalampropoulos team Vili Tsopela, Nikos Lamproulis structural engineer Marinos Kattis
photos Vaggelis Paterakis
Botanic Room, Kefalonia, Greece, 2016
status Commission
program Residential
area 200 m2
architect Leonidas Papalampropoulos
Grotto House, Folegandros, 2016
status Commission
program Residential, Landscape
area 200 m2
architect Leonidas Papalampropoulos, Georgia Syriopoulou
Frame House, Vyron, Athens, 2017
The brief included the conversion of the existing former industrial building into an exhibition space for an aluminum frames family business in the groundfloor and the residences of the family in the first floor. The proximity of the surrounding buildings and the lack of any significant outside space guided the design in the formation of an introvert environment. Parts of the interior space were attributed to the creation of internal gardens that would bring light and air in the depth of the elongated apartment in the first floor. The façade was treated as a visual filter towards the outside in the form of triangular infills to the structural grid, semi-concealing and semi-revealing the events in the inside of the house. The materiality of the design strongly refers to the state of “becoming” of a new construction and is in itself an exhibit of the family’s frame business.
To brief προέβλεπε τη μετατροπή του υφιστάμενου πρώην βιομηχανικού κτιρίου σε εκθεσιακό χώρο για μια οικογενειακή επιχείρηση πλαισίων αλουμινίου στο ισόγειο και σε κατοικίες της οικογένειας στον πρώτο όροφο. Η εγγύτητα των γύρω κτιρίων και η έλλειψη εξωτερικού χώρου οδήγησαν τον σχεδιασμό στη δημιουργία ενός εσωστρεφούς περιβάλλοντος. Μέρη του εσωτερικού χώρου αποδόθηκαν στη δημιουργία εσωτερικών κήπων που θα έφερναν φως και αέρα στο βάθος του επιμήκους διαμερίσματος στον πρώτο όροφο. Η πρόσοψη αντιμετωπίστηκε ως ένα οπτικό φίλτρο με τη μορφή τριγωνικών γεμισμάτων στο δομικό πλέγμα, μερικώς κρύβοντας και αποκαλύπτοντας τα γεγονότα στο εσωτερικό του σπιτιού. Η υλικότητα του σχεδιασμού αναφέρεται έντονα στην κατάσταση εξέλιξης της ‘νέας κατασκευής’ και είναι από μόνη της μια έκθεση της επιχειρηματικής δραστηριότητας της οικογένειας.
status Commission
program Conversion of former industrial building into residence and exhibition space for an aluminum frames workshop
architects Leonidas Papalampropoulos, Georgia Syriopoulou
Elysium & the politics of the golf course
Room 18 contemplates on the (im)possibility to manifest in architectural terms the utopian paradigm of the Elysian Fields.
The Fields / ‘Elysium’ forms a spatial concept of afterlife, a paradise for the righteous and the virtuous that can live a happy life in an ideal environment. Located in the western Isles, they can be seen as a leisure place (as there is no need for working), a kind of ideal hotel in the form of a landscape.
The Course / We can trace an analogy between the Fields and the contemporary golf course. The golf course is the predominant type of landscape – a paradigm developed mainly in the western isles (Scottland, the United Kingdom and later in the US) that can be spotted all over the world, regardless of climatic conditions. The course with its endless lawn is the new paradigm that formulates the ideal landscape for our global society. As the Fields consist of the political manifestation of the authority in the ancient world (as the authority gave access to paradise), it is the Course that defines politics in our contemporary society by shaping a global uniform environment based on the values of New Liberalism.
CoeLux Srl and Artificial Sunlight / In the case of Elysium it is the impossibility of inhabiting the landscape due to the hostile natural environment that defines the Fields as Utopia. A possible threshold can be traced. Artificial sunlight developed by CoeLux Srl uses nanotechnology that reproduces natural light in an enclosed environment. The Fields in the shape of a Golf Course can be created in a sustainable indoor space (Room 18 and Hotel Elysium) that provides the virtuous with the proper climatic conditions to live.
To Room 18 στοχάζεται την (α)πιθανότητα να εκδηλώσει με αρχιτεκτονικούς όρους το ουτοπική παράδειγμα των Ηλυσίων Πεδίων.
Τα Πεδία / Το “Elysium” σχηματίζει μια χωρική έννοια της μετά θάνατον ζωής, ένα παράδεισο για τους δίκαιους και τους ενάρετους που μπορούν να ζήσει μια ευτυχισμένη ζωή σε ένα ιδανικό περιβάλλον. Στα Πεδία δεν υπάρχει ανάγκη για αρχιτεκτονική ή ένδυμα, καθώς τα ίδια τα πεδία παρέχουν όλες τις απαραίτητες υποδομές. Το ξενοδοχείο βρίσκεται στα δυτικά νησιά, τα οποία μπορούν να θεωρηθούν τόπος αναψυχής (καθώς δεν υπάρχει ανάγκη για εργασία), ένα είδος ιδανικού ξενοδοχείου με τη μορφή ενός τοπίου.
Το Γήπεδο / Μπορούμε να εντοπίσουμε μια αναλογία μεταξύ των Πεδίων και το σύγχρονο γήπεδο του γκολφ. Το γήπεδο του γκολφ είναι το επικρατούν είδος τοπίου – ένα παράδειγμα που αναπτύχθηκε κυρίως στα δυτικά νησιά (Σκωτία, Ηνωμένο Βασίλειο και αργότερα στις ΗΠΑ), τα οποία μπορούν να εντοπιστούν σε όλο τον κόσμο, ανεξάρτητα από τις κλιματικές συνθήκες. Το γήπεδο με το ατελείωτο γρασίδι του είναι το νέο πρότυπο που διαμορφώνει το ιδανικό τοπίο για την παγκόσμια κοινωνία μας. Καθώς τα Πεδία συνίστανται στην πολιτική εκδήλωση της εξουσίας του αρχαίου κόσμου (όπως η εξουσία επέτρεψε την πρόσβαση στον παράδεισο), είναι το Γήπεδο που καθορίζει την πολιτική στη σύγχρονη κοινωνία μας, διαμορφώνονας ένα ομοιόμορφο παγκόσμιο περιβάλλον που βασίζεται στις αξίες του Νέου Φιλελευθερισμού.
CoeLux Srl και τεχνητό ηλιακό φως / Σύμφωνα με τον Marcuse: «Η ουτοπία είναι έννοια ιστορική. Αναφέρεται σε σχέδια κοινωνικής αναμόρφωσης που θεωρούνται απραγματοποίητα. […] Το έργο του κοινωνικού μετασχηματισμού, ωστόσο, μπορεί επίσης να θεωρηθεί ανέφικτο, διότι έρχεται σε αντίθεση με ορισμένους επιστημονικούς νόμους, βιολογικούς νόμους, φυσικούς νόμους». Στην περίπτωσή μας, είναι η αδυναμία κατοίκησης στο τοπίο λόγω του εχθρικού φυσικού περιβάλλοντος που ορίζει τα Πεδία ως Ουτοπία. Ένα πιθανό όριο μπορεί να εντοπιστεί. Τεχνητό ηλιακό φως που αναπτύχθηκε από την CoeLux Srl χρησιμοποιεί νανοτεχνολογία, η οποία αναπαράγει το φυσικό φως σε κλειστό περιβάλλον. Τα Πεδία με τη μορφή ενός Γηπέδου γκολφ μπορούν να δημιουργηθούν σε ένα βιώσιμο κλειστό χώρο (Room 18 και Hotel Elysium) που παρέχει στους ενάρετους τις κατάλληλες κλιματικές συνθήκες για να ζήσουν.
The “Elysium” was built in a 1:1 scale for the exhibition of the Room 18 competition results in the Benaki Museum in Athens from 19/11-04/12/2016.
status Architectural Competition/ 1ST PRIZE / International Review of Architecture DOMES
year 2016
location Athens, Greece
architect Leonidas Papalampropoulos
The New Cyprus Museum – “Walled Gardens of Nicosia”, 2017
The evolution of the museum typology is manifested in a process through which the traditional archival and scientific character of the museum is slightly mutated into a hybrid programmatic complex. This new complex defies the functional-single building approach and emerges – referring to Aldo Rossi’s term – as an “urban artifact” which attempts to reshape the city’s public life in the form of an infrastructural project.
The new structure meteorises between the necessity of an enclosed specific program (the museum) and the openness and ambiguity of a green recreational social space (the garden). In order to merge these two contradictory types of space, the design appropriates the paradigm of the WALLED GARDENS. The city’s green route is extended inside the museum site by inserting a system of GRIDDED walls – a method similar to the archeological excavation process- that forms enclosures, gardens and harvests light for the museum exhibition spaces underneath. In the same way that the circle stood as a symbol of the old city, the GRID is the symbol of the new urban condition.
Η εξέλιξη της τυπολογίας του μουσείου εκφράζεται ως μια διαδικασία μέσω της οποίας ο παραδοσιακός αρχειακός και επιστημονικός χαρακτήρας του μουσείου μεταλλάσσεται ελαφρώς σε ένα υβριδικό προγραμματικό συγκρότημα. Αυτό το νέο συγκρότημα αψηφά τη λειτουργική προσέγγιση ενός κτιρίου και αναδύεται ως ‘αστικό τεχνούργημα’ – αναφερόμενο στο όρο του Aldo Rossi – που προσπαθεί να αναμορφώσει τη δημόσια ζωή της πόλης υπό μορφή έργου υποδομής.
Η νέα δομή μετεωρίζεται μεταξύ της αναγκαιότητας για ένα κλειστό συγκεκριμένο πρόγραμμα (του μουσείου) και του ανοίγματος και της αμφισημίας ενός πράσινου ψυχαγωγικού κοινωνικού χώρου (ο κήπος). Προκειμένου να συγχωνευθούν αυτοί οι δύο αντιφατικοί τύποι χώρου, ο σχεδιασμός παραπέμπει στο πρότυπο των περιτοιχισμένων κήπων. Η πράσινη διαδρομή της πόλης επεκτείνεται μέσα στο χώρο του μουσείου, εισάγοντας ένα σύστημα τειχών σε κάναβο – μια μέθοδο παρόμοια με την αρχαιολογική ανασκαφή – η οποία σχηματίζει περιφράξεις, κήπους και συγκομιδές για τους εκθεσιακούς χώρους του μουσείου που βρίσκονται από κάτω. Με τον ίδιο τρόπο που ο κύκλος υπήρξε το σύμβολο της παλιάς πόλης, ο κάναβος είναι το σύμβολο της νέας αστικής κατάστασης.
status Architectural Competition/ Republic of Cyprus, Ministry of transport, communications and works
program The New Archaeological Museum of Cyprus
architect Leonidas Papalampropoulos, Georgia Syriopoulou project team Alexis Tsakalakis-Karkas
The picnic project, Ptolemaida, Greece, 2016
The design focuses on issues of re-appropriation of nature in the post-industrial era through the implementation of the program “Picnic Project” in the northwest lignite mining area of Ptolemaida. In the proposal the subject confronts the previous traumatic experience by turning its interest towards an acceptance and management procedure which can be associated with the re-instatement of the romantic subject (as the bearer of idealized feelings part of which are trauma and desire), and the new relationship that it develops towards the landscape. The project develops upon the regeneration of the stream in order to create a new interactive cultural landscape for the implementation of the program.
INTERVENTIONS – WORKSHOPS / Micro-interventions are allocated along the water path that refer both to the surrounding villages and the wider area and aim at the re-appropriation of the natural environment. They derive from a norm that produces hybrid structures in the form of three proposed techniques-workshops: the greenhouse-tropicana, the botanical rooms and the outdoor living rooms, thus constructing a dynamic environment of possibilities that is co-formed by the locals and activates the region’s social and economic life.
Η πρόταση διαπραγματεύεται το ζήτημα της επαν-οικειοποίησης της φύσης στην μεταβιομηχανική εποχή μέσα από την εφαρμογή του προγράμματος “the picnic project” στο βορειοδυτικό άκρο της εξορυκτικής περιοχής του λιγνιτωρυχείου της Πτολεμαΐδας. Στη νέα αυτή συνθήκη το υποκείμενο καλείται να έρθει αντιμέτωπο με μια πρότερη τραυματική εμπειρία, είτε καταφεύγοντας στην απώθηση του τραύματος μέσα από μια σταδιακή διαγραφή της μνήμης είτε στρέφοντας το ενδιαφέρον του σε μια διαδικασία αποδοχής και διαχείρισής του.
Η δεύτερη συνθήκη, την οποία και υιοθετεί η πρόταση, μπορεί να συνδεθεί με την επιστροφή του χαρακτήρα του ρομαντικού υποκειμένου (ως φορέα εξιδανικευμένων συναισθημάτων μέρος των οποίων αποτελεί το τραύμα και η επιθυμία), και την νέα σχέση που αυτό επισυνάπτει με το τοπίο. Η περιοχή μελέτης ορίζεται από την γειτνίαση του δακτυλίου πρασίνου κατά μήκος του ορίου του ορυχείου με το ρέμα που συνδέει το προτεινόμενο βιομηχανικό αρχαιολογικό δίκτυο με τους οικισμούς και την πόλη της Πτολεμαΐδας Στο χωρικό αυτό ενδιάμεσο αναπτύσσεται το πρόγραμμα με σκοπό να ορίσει πέρα από όρους τοπιακού σχεδιασμού μια νέα κοινωνική συνθήκη.
1. υδάτινη διαδρομή-ρέμα /Δημιουργούνται 3 φράγματα τα οποία ελέγχουν την ροή του ρέματος και σχηματίζουν 3 ταμιευτήρες νερού κατάλληλους για κολύμπι κατά τους θερινούς μήνες, ενώ παράλληλα αναπτύσσεται υδροβιότοπος μετατρέποντας το τοπίο σε ενεργό οικοσύστημα.
2. σημειακές παρεμβάσεις – εργαστήρια/ Κατά μήκος της υδάτινης διαδρομής οριοθετούνται ως “σημειώσεις” στο τοπίο μικρο-υποδομές των οποίων η οργάνωση τους βασίζεται στον σχηματισμό ενός κανόνα παραγωγής υβριδίων που προκύπτει από μια διαδικασία μετασχηματισμού μιας λειτουργίας με βάση τρεις προτεινόμενες τεχνικές – εργαστήρια (Θερμοκήπιο / Grafting / Υπαίθρια Κατοίκηση). Η δομή των “εργαστηρίων” στοχεύει στην διαμόρφωση των συνθηκών εκείνων που καθιστούν το τοπίο κοινωνικά βιώσιμο για τους κατοίκους της περιοχής.
status Architectural Competition
program Regeneration & re-use of former lignite quarry in West Macedonia
architects Leonidas Papalampropoulos, Georgia Syriopoulou
συμβίωσις / community project, N.Faliro, 2017
The proposal relies on the biological term of symbiosis (συμβίωσις) and especially the notion of mutualism, to introduce the creation of a symbiotic social and urban ecosystem in which the P.P.C. shares its public functions with the community and the neighborhood in a way that can prove beneficial for both sides. The proposal views the two different programs, the museum function of the preserved buildings of the former Hydroelectric station and the office function of the new buildings, as an expanded program for the social re-organization of the neighborhood. The office functions are enriched with entertainment, sport and cultural functions that are shared with the community.
Η πρόταση επιχειρεί να επιλύσει το πρόβλημα της συνύπαρξης δύο αντιθετικών προγραμματικών και χωρικών ενοτήτων που προκύπτει από την χωροθέτηση του Συγκροτήματος κτιρίων Διοίκησης και Κεντρικών Υπηρεσιών της Δ.Ε.Η. στην οικιστική περιοχή του Ν. Φαλήρου. Χρησιμοποιώντας ως δάνειο από την βιολογία την συνθήκη της συμβίωσης (symbiosis) και ειδικότερα εκείνη της αμοιβαιότητας (mutualism) , κατά την οποία δύο ανόμοιοι οργανισμοί (symbiots) κατά την μακρόχρονη διάρκεια της βιολογικής τους διάδρασης αναπτύσσουν μια αμοιβαία επωφελούμενη σχέση, προτείνεται η δημιουργία ενός συμβιωτικού κοινωνικού και πολεοδομικού οικοσυστήματος στο οποίο η ΔΕΗ μοιράζεται τις υποδομές της με την κοινότητα και την γειτονιά με σκοπό το αμοιβαίο όφελος των δύο εταίρων. Με αυτόν τον τρόπο τα νέα γραφεία διοίκησης της ΔΕΗ αποτελούν ευκαιρία να πραγματοποιηθεί κάτι περισσότερο από ένα γραφειακό συγκρότημα: μπορούν να αποτελέσουν το πλαίσιο αναδιάρθρωσης της δημόσιας ζωής της περιοχής του Ν. Φαλήρου, να καταστήσουν τη Δ.Ε.Η. πρότυπο εταιρικής και κοινωνικής ευθύνης και τα γραφεία της ένα σύγχρονο εταιρικό campus.
status 3rd Prize Architectural Competition for the design of the Headquarters of Management and Central Services of the P.P.C.
project size 33,000sqm
architects Leonidas Papalampropoulos Georgia Syriopoulou team Stella-Korina Zacharia
Theatrum Anatomicum, Kaliningrad, Russia, 2015
The project is a proposal for the “Post-Castle” competition in Kaliningrad, Russia, on the grounds of the former Prussian castle “Koenigsberg”, in direct proximity to the post-war Communist House of the Soviets. The brief included a Museum Complex combined with a multi-functional Performance Hall and assorted commercial functions. The project had to confront the outcome of the extensive application of modern urbanism after World War II: the intentional erasure of historical memory in order to envision a post-historical age where everything is new and ideally timeless and the subsequent degradation of the public realm. In order to respond to the task of restoring the historical knowledge and the re-establishment of the public sphere the design adopted, metaphorically, the paradigm of the anatomical theater.
Το έργο αποτελεί πρόταση για τον διαγωνισμό ‘Post-Castle’ στο Καλίνινγκραντ της Ρωσίας, με βάση το πρώην Πρωσικό κάστρο ‘Koenigsberg, σε άμεση γειτνίαση με τον μεταπολεμικό Κομμουνιστικό Σώμα των Σοβιετικών. Το brief πρόεβλεπε ένα μουσειακό συγκρότημα σε συνδυασμό με μια πολυλειτουργική αίθουσα εκδηλώσεων και διάφορες εμπορικές λειτουργίες. Το έργο είχε να αντιμετωπίσει το αποτέλεσμα της εκτεταμένης εφαρμογής της μοντέρνης αστικοποίησης μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο: τη σκόπιμη διαγραφή της ιστορικής μνήμης προκειμένου να οραματιστεί μια μετα-ιστορική εποχή όπου όλα είναι νέα και ιδανικά ατελείωτα και την επακόλουθη υποβάθμιση του δημόσιου χώρου. Για να ανταποκριθεί στο έργο της αποκατάστασης της ιστορικής γνώσης και της αποκατάστασης της δημόσιας σφαίρας, η πρόταση υιοθέτησε μεταφορικά, το πρότυπο του ανατομικού θεάτρου.
Leonidas Papalampropoulos (1979) studied architecture at the National Technical University of Athens (2004) and the Bartlett School of Architecture in London (2005). He acquired his PhD at NTUA (2015). His research focuses on the emergence of utopian microcosmic environments in the architectural discourse. He has been teaching visual arts in the Lab of Plastic Arts at NTUA since 2007 and Architectural Design at the Architecture School of the University of Patras since 2016 and at the Architecture School of University of Thessaly since 2018.
O Λεωνίδας Παπαλαμπρόπουλος (1979) σπούδασε αρχιτεκτονική στο ΕΜΠ (2004) και στη Bartlett School of Architecture (2005). Ολοκλήρωσε το διδακτορικό του στο ΕΜΠ (2015) με την έρευνά του επικεντρώνεται στην ανάδυση ουτοπικών μικροκοσμικών περιβαλλόντων στην αρχιτεκτονική πρακτική. Διδάσκει εικαστικές τέχνες στο Εργαστήριο Πλαστικής του ΕΜΠ από το 2007 και Αρχιτεκτονική Σύνθεση στην Αρχιτεκτονική Σχολή της Πάτρας από το 2016 και του Βόλου από το 2018.
Georgia Syriopoulou (1987) studied architecture at the University of Patras ( Diploma with Honors, 2012) and the Technical University of Delft (MSc in Architecture, Urbanism and Building Sciences, with Honors, 2014). Her interests focus on the role of narrative in architectural composition and the mechanisms of construction of a cultural identity.
H Γεωργία Συριοπούλου (1987) Σπούδασε αρχιτεκτονική στο Τμήμα Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Πατρών (Άριστα, 2012) και στο Technical University of Delft (MSc in Architecture, Urbanism and Building Sciences, 2014). To ενδιαφέρον της στρέφεται στο ρόλο της αφήγησης στην αρχιτεκτονική σύνθεση και στους μηχανισμούς κατασκευής της πολιτισμικής ταυτότητας.
READ ALSO: Λαέρτης Αντώνιος Ando Βασιλείου | LAAV Architects