The Land-shapers #2 / An Interview With Topio 7| Katerina Andritsou, Panita Karamanea, Thanasis Polyzoidis

Οι Κ. Ανδρίτσου, Π. Καραμανέα και Θ. Πολυζωίδης είναι αρχιτέκτονες με σπουδές στην Αρχιτεκτονική Τοπίου στη Βαρκελώνη. Είναι ελεύθεροι επαγγελματίες και παράλληλα συνεργάζονται ως κοινό σχήμα με το όνομα topio7 σε διαγωνισμούς και έργα με αντικείμενο το τοπίο, όπου έχουν αποσπάσει βραβεία και διακρίσεις.

 

H πιο πρόσφατη βράβευσή τους έγινε στον αρχιτεκτονικό διαγωνισμό Ιδεών «Ανάπλαση και Επανάχρηση πρώην εξορυκτικών περιοχών λιγνίτη στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας» όπου απέσπασαν το πρώτο βραβείο με την πρότασή τους «οικολογικές διαδρομές (eco_διαδρομές)» και στον Αρχιτεκτονικό διαγωνισμό ιδεών για την αξιοποίηση του πρώην Νεκροταφείου Νεαπόλεως Νίκαιας.

 

Μιλούν στο Archisearch για την Αρχιτεκτονική Τοπίου και τη μεταξύ τους συνεργασία. 

 

 

 

Η αρχιτεκτονική τοπίου αφορά τη σχέση μας με το φυσικό, κινείται στο ενδιάμεσο δημιουργικό πεδίο από την ανθρωπογενή επέμβαση στο περιβάλλον τοπίο. Ο σχεδιασμός με τα εργαλεία του τοπίου, από τη φύση και με τη φύση, είναι μια δημιουργική πρόκληση κ πηγή έμπνευσης για έναν αρχιτέκτονα. Η συνθετική διαδικασία – η κύρια ενασχόληση της αρχιτεκτονικής – εμπλουτίζεται με τις τοπιακές σχεδιαστικές παραμέτρους, δίνοντας ένα οικολογικά αειφόρο και εν δυνάμει μεταβαλλόμενο στο χρόνο δημιούργημα. 

 

 

Η φύση και οι διεργασίες της,  η έννοια του χρόνου, η δημιουργική ελευθερία που προσφέρουν οι κλίμακες του τοπίου, δημιουργούν χώρους ζωής για ευρύτερα οικοσυστήματα, όπου άνθρωπος, βλάστηση και πανίδα συνυπάρχουν ισοδύναμα. Σε μεγαλύτερη χωροτακτική κλίμακα σχετίζεται και με τις πρακτικές του Μεσογειακού τοπίου, αλλά κυρίως με την ανάγκη να αξιολογηθεί και να οργανωθεί ένα ευρύτερο πλαίσιο, μέσα στο οποίο να εντάσσονται επιμέρους θεματικές και διάφορες κλίμακες ταυτόχρονα, από τη γενική διάταξη ενός έργου μέχρι τη λεπτομέρειά του, που μπορεί να είναι μια κατασκευή.

 

 

Πως αντιλαμβάνεστε τη θέση του Τοπίου σε μια εξελιγμένη κοινωνία;  

Το τοπίο σε μια εξελιγμένη κοινωνία είναι ένα κοινό αγαθό με έντονη κοινωνική διάσταση, ένα αγαθό που έχει να κάνει με τη μνήμη και την ταυτότητα ενός τόπου, ένα αγαθό προς διαχείριση, διαφύλαξη και σχεδιασμό. Τα πνευματικά και δημιουργικά μονοπάτια που ξεδιπλώνονται μέσα από την ενασχόληση με αυτό, αποτέλεσαν για εμάς δύναμη έλξης, που οδήγησε σε σπουδές τοπίου στη Βαρκελώνη.

 

 

Πως θα περιγράφατε την αρχιτεκτονική τοπίου στην Ελλάδα;  

Είναι πραγματικότητα ότι η ειδικότητα στην Ελλάδα είναι είτε «παρεξηγημένη», είτε άγνωστη ακόμα. Υπάρχει μια  σύγχυση επί του θέματος, καθώς πολλοί τη μπερδεύουν με την κηποτεχνία ή με τη φυτοτεχνική μελέτη. Η αρχιτεκτονική τοπίου αναφέρεται σε έργα υποδομής για το ανθρώπινο οικοσύστημα που είναι η πόλη, στις συνέργειες του αστικού – περιαστικού με το φυσικό, στην αξιολόγηση και διαχείριση τοπίων της υπαίθρου σε πολεοδομική και χωροτακτική κλίμακα.

 

 

Στη χώρα ο κλάδος αυτός υστερεί, αν και τα τελευταία χρόνια έχει αρχίσει να γίνεται πιο έντονο το ενδιαφέρον για έργα τοπίου – σχεδιασμού δημοσίου χώρου μεγάλης κλίμακας, με επιτυχημένα παραδείγματα όπως το θαλάσσιο μέτωπο της Θεσσαλονίκης και πρόσφατα ο σχεδιασμός του Πάρκου του ΚΠΙΣΝ. Σε αντίθεση με ευρωπαϊκά παραδείγματα όμως, ο δημόσιος χώρος της χώρας συνολικά υστερεί, η εξέλιξη της αρχιτεκτονικής τοπίου είναι αργή και η συμμετοχή ειδικών επιστημόνων στο σχεδιασμό και στην αξιολόγηση- διαχείριση τοπίων σε χωροτακτική κλίμακα ανεπαρκής. Το θεσμικό πλαίσιο μοιάζει σαν τώρα να ανακαλύπτει την ειδικότητα. Ανακόλουθο για τη χώρα που «γέννησε» τον Δημήτρη Πικιώνη κ το έργο του, από τη δεκαετία του 1950 ακόμη.

 

 

Υπάρχουν πολύ καλοί αρχιτέκτονες τοπίου στην Ελλάδα, θα ήταν σκόπιμο να τους δοθεί η ευκαιρία να εφαρμόσουν την τέχνη τους και κυρίως να δράσουν σε ένα πεδίο στο οποίο αποκλειστικά έχουν τις γνώσεις και θέλουν να αφοσιωθούν.

 

 

Τη σχέση μιας πόλης με τη θάλασσα. Η επίλυση του πώς μια μητρόπολη στον 21ο αιώνα διαπλέκεται με το νερό, αποτελεί ένα κρίσιμο και εξαιρετικά ενδιαφέρον τοπιακό θέμα που διαδραματίζεται σε πολλές κλίμακες. Παρόμοιο ενθουσιασμό όμως θα είχαμε και για ενδιάμεσης ή μικρότερης κλίμακας τοπία, όπως ένα πάρκο ή η διαμόρφωση ενός αρχαιολογικού χώρου, τόποι με δυναμική μετασχηματισμού μιας ευρύτερης περιοχής.         

 

 

Στην Αθήνα, απαντά μια εκτεταμένη ακτογραμμή. Η οικολογική διάσταση της διαχείρισης του νερού, των ρεμάτων που εκβάλλουν, των υδροβιοτόπων και των παραλιών, σκιαγραφεί στη μεγάλη κλίμακα ένα εδαφικό συνεχές που αλληλεπιδρά με τη θάλασσα από την Καστέλα μέχρι το Σούνιο, ένα διαρκώς μεταβαλλόμενο σύνορο. Η ενιαία αντιμετώπιση όλου αυτού του νότιου παράλιου μετώπου της Αττικής, κάτω από το ίδιο πρίσμα κι όχι αποσπασματικά, είναι μια πρόκληση κ οικολογική ευκαιρία αναζωογόνησης για την πόλη. Ενώ σε μικρότερες ενδιάμεσες κλίμακες δύναται να απαντήσει σε θέματα ένωσης και συρραφής με την πόλη, μέσω της δημιουργίας ήπιων χώρων αναψυχής για τον κάτοικο.  

 

 

Θερμές ευχαριστιές  στην ομάδα topio7 για την συζήτηση μαζί τους.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

All three of you are architects. Why did you choose to specialize in Landscape Architecture?                                           Landscape architecture is about working with nature and defining the conditions of coexistence between human-made and natural. Landscape design is a creative challenge and a source of inspiration for architects.

 

Natural processes, time as a factor in the course of creation and the sense of conceptual freedom that the landscape scale allows, form a wider and enriched space where humans and natural elements exist harmonically.

 

How do you perceive Landscape in a developed society?

Landscape is a common good, with an important social dimension. It is attached to the notion of memory and identity and it should be protected, handled and evolved. This has led us to study Landscape Architecture in Barcelona in the first place.

 

Actually in Greece it is hardly considered an expertise. There is quite a misconception on the subject since it is identified as gardening or planting design, while there is a much wider field as far landscape architecture is concerned. Do you see any encouraging development? There is a constantly increasing interest regarding Landscape architecture in Greece. Thessaloniki New Waterfront and SNFCC Park are two recently inaugurated projects that promise a better future. However, in terms of legislation and programming there is still a lot to be done.

 

Actually in Greece there are remarkable professionals. They should be given the chance to practice their skills and work on the field of their expertise more systematically.

 

The connection between sea and city. The interaction of a contemporary Metropolis with the sea is a crucial and challenging landscape issue. Working on the landscape design of an archaeological site or a park would also excite and motivate us, given the power of transformation that such projects have regarding their context.  

 

Athens has an extended and diverse coast line in terms of ecology, water management, natural habitats and beaches. It is a large scale, constantly transforming field of intervention extending from Castela to Sounio. Working along the coast line with a coherent concept and vision would revive and improve the urban environment. There would be also smaller scale interventions that would contribute to a better connection between the two spacial elements.  

 

 

Special thanks to topio7 team for sharing their point of view on landscape architecture.