8+1 Acts of Body Drama | Διπλωματική εργασία από τον Τριαντάφυλλο Δάνιο

-Text by the author

Η αναζήτηση σχετικά με το ρούχο, δεν είναι τόσο θέμα αντικειμένου όσο κυρίως οπτικής που σ’ έναν βαθμό οφείλεται στο συνειδησιακό έλεγχο. Η αφήγηση αποτελείται από έναν πρόλογο και 9 κεφάλαια.

Ο πρόλογος βασίζεται σε μία προσπάθεια ανάλυσης της λειτουργίας του ενδύματος. Το ένδυμα- το οποίο συγκριτικά με το σώμα το επιγενόμενο και επουσιώδες-
(α) προστατεύει, (β) κατασκευάζει ταυτότητα και μηχανισμούς αυτοπροσδιορισμού του στην κοινωνία, (γ) διαμορφώνει κοινωνικές σχέσεις και δεσμούς, (δ) έχει μορφή, η οποία με τη σειρά της χωρίζεται στην επιφάνεια και στις τεκτονικές πρακτικές που χρησιμοποιούνται για τη δομική υποστήριξη της και (ε) ανήκει σε ένα context το οποίο θα μπορούσε να υποκατηγοριοποιηθεί στις έννοιες του χώρου, του χρόνου και της τεχνολογίας.

Στην αναζήτηση ενός ενδύματος στράφηκα στο κρινολίνο.  Πρόκειται για μια υποστηρικτική δομή, που χρησιμοποιούνταν κατά την βικτωριανή εποχή προκειμένου να μεταμορφώσει το γυναικείο σώμα. Εννοιολογικά και μορφολογικά, αποτελεί συνδετικό στοιχείο ανάμεσα στα ανοίγματα των ναών γοτθικής αρχιτεκτονικής και στη μορφή του αιδοίου.

Στην προσπάθεια αποτύπωσης του μέσου αρχετυπικού κρινολίνου κατέγραψα μια σειρά από 30 παραδείγματα που είναι καταχωρημένα στο ΜΕΤ Museum. Από την ανάλυση αυτή πήρα πληροφορίες σχετικά με την υλικότητα όπως επίσης και με τον αριθμό των στεφανιών, τις κατακόρυφες ενοποιητικές λωρίδες και τη ζώνη συγκράτησης.
Από την παραπάνω καταγραφή προκύπτει ότι το αρχετυπικό μέσο κρινολίνο περιλαμβάνει 16 στεφάνια, 5 λωρίδες και 1 ζώνη.

Πρόκειται για ένα κοινωνικό σχόλιο με 9 πράξεις που σημαίνουν. Δεν αναπαριστούν. Όπως ακριβώς και το θεατρικό κοστούμι.

Το σώμα επιθυμεί
Το ανθρώπινο σώμα δείχνει πάντα να έχει μια επιθυμία, ένα αίτημα που ποτέ δεν ικανοποιείται. Το αίτημα του για μεταμόρφωση.Enclosured

Το σώμα εγκλωβίζεται
Δημιουργείται μία νέα διάταξη η οποία τροφοδοτείται από 16 μονάδες όσα και τα στεφάνια του πρωταρχικού κρινολίνου, τα οποία συμπληρώνονται από 5 ακτίνες και μία ζώνη. Γίνεται ωστόσο μια αναδίαταξη σε όλη την έκταση του σώματος και πιο συγκεκριμένα στα 16 κομβικά σημεία αρθρώσεων που είναι και το κατεξοχήν στοιχείο ευελιξίας του ανθρώπινου σώματος.

Το σώμα ενώνεται
Οι δύο σάρκες που έμελλε να γίνουν μία, οδηγούνται με μία έννοια δια της γνώσης  του εγκλωβισμού στην άρση του, καθώς εξασφαλίζουν την μεγαλύτερη ελευθερία κίνησης.

Το σώμα αδρανεί 
Η ίδια διάταξη αυτή τη φορά τοποθετείται σε ένα μεμονωμένο μέλος. Στο χέρι. Το χέρι είναι πλέον ανίκανο να λειτουργήσει.

Το σώμα παραπαίει
Η διάταξη αυτή, τώρα, τοποθετείται στο πόδι. Το σώμα -προκειμένου να εξυψωθεί-αποσταθεροποιείται.

Το σώμα αμύνεται
Εδώ, χρησιμοποιούνται ακτίνες στο εύρος των στεφανιών του πρωταρχικού κρινολίνου οι οποίες έχουν σκληρό υλικό. 16 σημεία γεμίζουν με καρφιά. Η διάταξη ορίζει μια θέση ισορροπίας για το σώμα σχεδόν οριακή.

Το σώμα μεταμορφώνεται
Η ίδια διάταξη μας απασχολεί κι εδώ. Αυτή τη φορά το σκληρό υλικό, δίνει τη θέση του σε κάτι μαλακό. Τρίχες. Όπως ακριβώς και το πρωταρχικό κρινολίνο.

Το σώμα αποστασιοποιείται
Αυτή τη φορά δε θα υπάρξει αναδιάταξη σε 16 σημεία. Προκειμένου να αναδειχθεί το πρόσωπο θα τοποθετηθούν όλα στο λαιμό, όπως θα έκανε κι ένα κόσμημα. Οι 5 ακτίνες κάθε άρθρωσης θα έχουν καμπύλες, ίδιες με αυτές του πρωταρχικού κρινολίνου σε παραβολική μορφή.

Η μήπως απλά σκέπτεται;
Είμαι μόνο ένα κεφάλι. Όσο είχα σώμα γινόμουν όλο και πιο βίαιος.  Όσο δε γνώριζα τον πόνο που μπορεί να ξυπνήσει στο σώμα μου, όσο ο πόνος αυτός χειραγωγούνταν δεν γνώριζα και τα όρια του σώματος μου.   Το σώμα μου ήταν πάντοτε κατακερματισμένο ανάλογα με τις επιταγές της κοινωνίας. Οτιδήποτε προερχόταν από τον έξω κόσμο γινόταν αντιληπτό σωματικά μέσα από ένα διαστρεβλωμένο είδος αντίληψης.  Αναζητούσα απλά μια πηγή γνώσης.

Το αίτημά μου υπερκαλύφθηκε, η επιθυμία μου όμως όχι. Θα προτιμήσω να μείνω με αυτή τη μάσκα κοιτάζοντας μέσα από αυτή.  Οι άλλοι μπορούν να βλέπουν σε εμένα απλά το είδωλο τους.