A PARTICIPATORY PLAYGROUND: A NETWORK OF PLAYSCAPES IN THE CITY OF LARISSA / DESIGN THESIS BY E. DIAMANTOULI & A. FOUSTERI

 

The objective of this diploma project is the design process of unconventional play spaces, using as our case study the city of Larissa while we focus on the participatory design methods. Firstly, we analyzed the existing network of playgrounds and investigated the circumstances and the way they are constituted. Furthermore, a questionnaire was created, addressed to both children and adults, in order to make clear how various users perceive places for playing in urban and sub-urban environments.

 

Practically speaking, we designed, organized and conducted a four-day workshop for children entitled “Living/ Playing Ground” in collaboration with the Department of Cultures and Sciences of the Municipality of Larissa  for the annual Festival Pinios 2016, located at the riverbed of river Pinios. The materials that were used were tires, wood and ropes taking advantage of the morphology of the site and the proximity to nature. The workshops were inspired by affairs associated with the notion of playing (rotating- swinging, balancing- sliding, listening, climbing); each one of them corresponded to a box containing different materials. 

At this event, nineteen non-deterministic ephemeral constructions were created.

 

After completing the workshop, a file was assembled containing the analysis of both the questionnaires and creations of the workshop as long as our recorded observations. Finally, we seek to create a strategy to reform this network of spaces; a toolbox including spatial elements expressed in scale 1:50 with a range of experimentation in form and materiality. To make it clearer, the final proposal is not referring to a unique composition, but targets to a model-based framework of creating variations through dialogues and actions.

 

 

 

 

 

Αντικείμενο της διπλωματικής εργασίας αποτελεί η διαδικασία σχεδιασμού πρωτότυπων χώρων παιχνιδιού, με επίκεντρο την πόλη της Λάρισας εστιάζοντας στις μεθόδους συμμετοχικού σχεδιασμού. Αρχικά μελετήθηκε και αναλύθηκε το δίκτυο των παιδικών χαρών, καθώς και η διαδικασία σχεδιασμού και συντήρησης αυτών με βάση τις ισχύουσες νομικές διατάξεις. Έπειτα για τις ερευνητικές ανάγκες της εργασίας δημιουργήθηκε σχετικό ερωτηματολόγιο απευθυνόμενο σε παιδιά και σε ενήλικες με στόχο να σχηματιστεί μια εικόνα για το πως αντιλαμβάνονται οι διαφορετικοί χρήστες τους χώρους για παιχνίδι σε αστικό και περι-αστικό περιβάλλον.

 

Σε πρακτικό επίπεδο, σχεδιάσαμε τη διοργάνωση και διεξαγωγή τετραήμερου εργαστηρίου για παιδιά με τον τίτλο “ΠαίΖΩ στο Τοπίο”  στα πλαίσια του Φεστιβάλ Πηνειού (21-24 Ιουνίου 2016) με την υποστήριξη του Δήμου Λαρισαίων και της Αντιδημαρχίας Πολιτισμού και Επιστημών για τη δημιουργία εφήμερων κατασκευών, χρησιμοποιώντας υλικά, όπως ελαστικά, σχοινιά και ξύλα, εκμεταλλευόμενοι την μορφολογία της κοίτης του Πηνειού και την εγγύτητα με τη φύση. Τα εργαστήρια εμπνέονται από ενέργειες που σχετίζονται με το παιχνίδι (περιστρέφομαι-κρεμιέμαι, ισορροπώ-γλιστράω, ακούω, σκαρφαλώνω). Κάθε ενέργημα αντιστοιχούσε σε ένα κουτί με διαφορετικά υλικά, ενώ η κατασκευή δεν ήταν προσχεδιασμένη αλλά προέκυπτε προκαλώντας τα παιδιά μέσα από την συνεργασία και τον δημιουργικό τρόπο χρήσης των υλικών.

 

Με την ολοκλήρωση της δράσης “ΠαίΖΩ στο Τοπίο” συγκροτήθηκε ένα αρχείο απο τα ερωτηματολόγια, τις 19 κατασκευές, αλλά και τις καταγεγραμμένες παρατηρήσεις μας που η ανάλυση και επεξεργασία αυτών οδήγησε τελικά στην απόφασή μας να προχωρήσουμε στο σχεδιασμό μιας εργαλειοθήκης διαχείρισης του δικτύου των χώρων παιχνιδιού. Η εργαλειοθήκη αποτελείται από τεκτονήματα δουλεμένα μέσα από πειραματισμούς μορφών και υλικών, η σύνθεση των οποίων οδηγεί στην αναδιαμόρφωση των υφιστάμενων χώρων. Δηλαδή η τελική πρόταση δεν αφορά σε ένα στιγμιότυπο χώρου και άρα στόχος μας είναι να διαμορφωθούν συλλογικά παραλλαγές μοντέλων μετά από διαλόγους και δράσεις υπό το πρίσμα των μακετών.