The Westworld tv series, which attempts to present a version of the playground of the future, inspired architecture students Dimitra Bitini and Eleni Eirini Mavridi, to explore in an architectural way, the concept of play in the context of the public life of a city.  In their diploma thesis “Civitas Ludum”, which was presented at the Department of Architecture of the University of Patras, under the supervision of Professor Leonidas Papalambropoulos, the object of research and design, was the city of Patras, and specifically the areas and places where the chariots are made for the annual carnival that takes place in the city. These enclosed spaces are opened to the public, giving them for the first time the opportunity to observe and participate in the process of building the chariots, attempting to integrate the concept of play into public spaces and the lives of the inhabitants.

Play, an ambiguous term, is applied in different contexts. Its forms range from private to very public.

It is an action performed voluntarily and accompanied by feelings of intensity and joy; an integral part of society; an escape from the “dull” life; an activity performed within limits of time and space.

Play defines the space, in which the player moves while the space determines the activity of play.

We reviewed Westworld, a TV series which presents a prime example of a playspace in the future. As a seemingly ideal amusement park, its spatial arrangement and iconography are analysed in order to ascertain the spatial forms which accommodate the ultimate play in a future society. A correlation between its functional structure and the human body is noted, therefore, it is interpreted as an apparatus with the mechanisms of the human body. In our search for the ultimate playspace we shifted the Westworld apparatus into reality.

Patras will be the host-city of ludic activities, being a place of play during the annual carnival period. The center of the city is transformed while chariots, made in a workshop in the area of ​​Lefka, march the city and signify city landmarks. Reference points for the carnival parade are Georgiou I Square and St. Nicholas pier. The construction of the chariots is a concealed process of production that is intended to be accessible to the resident of the city. A new public urban space of construction and entertainment experience will be located at the train station of St. Dionysios, near the reference points.

A sandpit is created. The road that crosses the site is the only element that remains unaltered. The laboratory of new creations is placed under the road. Chariot pieces are combined, creating new constructions which host several uses. They are later placed in a new topography, the new amusement park. Train lines are preserved. A small part of the railroad is placed in an underground tunnel.  Chariots are transported through a secondary railroad network.

Three domains are defined by paths, each of them with a unique context.

In the middle of the sandpit and under the road the workshop of new play creations is found. Columns and metal elements support the road and compose the structure of the laboratory which consists of two levels. The upper level hosts functions of organising and supervision assisted by peripheral routes.  The lower level accommodates the linear production of new play structures.

The new public space can be perceived into two sections. Road, workshop and railroad form the dense industrial part.

In addition, three separate domains create a fluid chariot cemetery.

All elements, fluid-fixed, operate harmoniously like a play apparatus.

Credits & Details
Project title: Civitas Ludum
Students:  Dimitra Bitini, Eleni Eirini Mavridi
Date:  March 2022
Supervisor:  Leonidas Papalampropoulos
Course:  Diploma Thesis
Institution:  School of Architecture, University of Patras

Η τηλεοπτική σειρά Westworld, που επιχειρεί να παρουσιάσει μια εκδοχή της παιδικής χαράς του μέλλοντος, ενέπνευσε τις φοιτήτριες Δήμητρα Μπιτινή και Ελένη Ειρήνη Μαυρίδη να διερευνήσουν υπό το αρχιτεκτονικό πρίσμα την έννοια του παιχνιδιού στο πλαίσιο της δημόσιας ζωής μιας πόλης.  Στη διπλωματική εργασία “Civitas Ludum”, που παρουσιάστηκε στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστημίου Πατρών, με επιβλέποντα καθηγητή τον Λεωνίδα Παπαλαμπρόπουλο, αντικείμενο έρευνας και σχεδιασμού, γίνεται η πόλη της Πάτρας, και συγκεκριμένα οι περιοχές και οι χώροι στους οποίους κατασκευάζονται τα άρματα για το ετήσιο καρναβάλι που λαμβάνει χώρα σε αυτή. Οι κλειστοι αυτοί χώροι ανοίγονται στο κοινό, δίνοντας τους για πρώτη φορά τη δυνατότητα να παρατηρήσουν αλλά και να συμμετέχουν στη διαδικασία κατασκευής των αρμάτων, επιχειρώντας να εντάξει την έννοια του παιχνιδιού στους δημόσιους χώρους και τις ζωές των κατοίκων.

Το παιχνίδι είναι ένας ασαφής όρος και χρησιμοποιείται σε διαφορετικά περιβάλλοντα. Οι μορφές του κυμαίνονται από ιδιωτικές έως πολύ δημόσιες. Εκτελείται εθελοντικά και συνοδεύεται από αίσθημα έντασης και χαράς. Αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της κοινωνίας, μία διαφυγή από τη “βαρετή” ζωή, μία δραστηριότητα που εκτελείται εντός ορίων χρόνου και τόπου.

Κατασκευάζει το χώρο στον οποίο κινείται ο παίκτης και ταυτόχρονα ο χώρος διαμορφώνει την ίδια τη δραστηριότητα.

Μελετήσαμε μία τηλεοπτική σειρά, το Westworld, που επιτρέπει να επεκταθούμε σε χώρο και χρόνο. Η σειρά παρουσιάζει ένα πάρκο διασκέδασης που αποτελεί τον φαινομενικά ιδανικό μελλοντικό χώρο διασκεδαστικών καταστάσεων.

Ποια είναι η μορφή που ο χώρος αποκτά για να φιλοξενήσει το απόλυτο παιχνίδι στο μέλλον; Σκοπός μας είναι η μετατόπιση του χώρου αυτού από το μυθικό στο πραγματικό.

Η πόλη της Πάτρας θα αποτελέσει την πόλη-υποδοχέα του νέου χώρου ludic καταστάσεων, καθώς η πόλη, ήδη, προσφέρεται ως χώρος εμπειρίας παιχνιδιού κατά την περίοδο του καρναβαλιού. Τα άρματα κατασκευάζονται  στο καρναβαλικό εργαστήρι στην περιοχή της Λεύκας, μακριά από το κέντρο της πόλης. Εκεί διεξάγονται κρυφές διεργασίες που είναι θεμιτό να ανοίξουν και να είναι προσιτές στον κάτοικο της πόλης, με τη μορφή ενός δημόσιου αστικού χώρου.

Σημεία αναφοράς για την διεξαγωγή της καρναβαλικής παρέλασης αποτελούν η πλατεία Γεωργίου και ο μόλος της οδού Αγίου Νικολάου. Ο τόπος του παιχνιδιού θα συμπυκνώσει τις μηχανικές διεργασίες και την ψυχαγωγική εμπειρία, πλησίον των σημείων αυτών, στον σταθμό του τρένου του Αγίου Διονυσίου.

Νοητό κουτί οριοθετεί ένα σκάμμα. Ο δρόμος που διασχίζει την τοποθεσία, είναι το μόνο στοιχείο που παραμένει αναλλοίωτο. Το εργαστήριο νέων δημιουργιών τοποθετείται κάτω από το δρόμο. Εκεί, τα άρματα του καρναβαλιού αποσυνθέτονται και τα κομμάτια τους δημιουργούν νέες συνθέσεις, κατασκευές που φιλοξενούν διαφορετικές χρήσεις. Αργότερα τοποθετούνται σε μια νέα τοπογραφία, το νέο πάρκο διασκέδασης. Οι γραμμές του τρένου, που υπήρχαν στην περιοχή, χρησιμοποιούνται και τμήμα τους τοποθετείται σε υπόγεια σήραγγα. Τα άρματα μεταφέρονται στο σκάμμα μέσω δευτερεύοντος σιδηροδρομικού δικτύου. Τρεις τομείς οριοθετούνται από τις διαδρομές, καθένας από τους οποίους παρουσιάζει διαφορετική ατμόσφαιρα.

Στο μέσον του σκάμματος και κάτω από τον δρόμο συναντάται το εργαστήριο κατασκευής των νέων δημιουργημάτων. Ένα σύστημα από υποστυλώματα και μεταλλικά στοιχεία στηρίζουν το δρόμο και συνθέτουν τη δομή του εργαστηρίου που αποτελείται από δύο επίπεδα. Στο ανώτερο επίπεδο υπάρχουν οι χώροι οργάνωσης των διεργασιών καθώς και οι περιμετρικές διαδρομές επίβλεψης και επιτήρησης. Στο κατώτερο επίπεδο διεξάγεται η γραμμική παραγωγή των νέων δημιουργημάτων.

Ο νέος δημόσιος χώρος μπορεί να γίνει αντιληπτός σε δύο ενότητες. Το εργαστήριο με τον δρόμο και ο σιδηρόδρομος αποτελούν το αμετάβλητο βιομηχανικό μέρος. Οι  τρεις ξεχωριστοί τομείς δημιουργούν ένα μεταβαλλόμενο νεκροταφείο αρμάτων.

Τα δύο στοιχεία, το σταθερό και το ρευστό, λειτουργούν αρμονικά σαν μια συσκευή παιχνιδιού.

Στοιχεία έργου:
Τίτλος Έργου: Ο Τόπος του Παιχνιδιού
Φοιτήτριες:  Δήμητρα Μπιτινή, Ελένη Ειρήνη Μαυρίδη
Ημερομηνία:  Μάρτιος 2022
Επιβλέπων Καθηγητής:  Λεωνίδας Παπαλαμπρόπουλος
Μάθημα:  Διπλωματική Εργασία
Σχολή:  Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών