If we compare the interior part of the city as a the seabed, and flow of everyday life as the sea, which draws you away like a stream-wave and constantly moving you wherever its flow goes, then the roofs are the freeboards of an urban archipelago, that pop up over the city level, in which you can catch them and escape for a while.
The meaning of freeboards can be described, as the selective activation of some terraces, within the dense urban fabric, through the multiple typologies proposed as an initial impulse for the occupation of this new territory of this much needed air, defined by the ridge, and therefore the occupation of the Attic Basin. Typologies are placed in rooftop chambers that meet specific requirements, following a specific strategy before we characterize them as freeboards.
Typologies themselves are classified according to their program on the following categories: geomorphology, transport, roof-chamber, viewing, interactivity, holidaying and comment. They are also accompanied by characteristics such as: cover area, basic dimensions, main materials, indicative number of people, number of parts, seasonality and finally their need for water and electricity. Such an intention cannot be applied at the narrow margins of a local area, because urban regions such as the one of Athens show similar characteristics and could therefore support a common, transportable, project.
As a model for the implementation of the idea, the area of Neapolis, was selected because it is a piece of land with the urban geology that we are looking for. Finally, cannot be determined with accuracy on how the city will embrace the freeboards, as we are talking about a completely unknown action, followed by an equally unknown reaction.
In general, the character of the project focuses on the intent and the approach of the top side, rather than on its unitary solution. For this reason it leaves open pathways, to the majority of its parts, to every citizen-walker, supporter-dissident, spectator-voyeur.
Αν παρομοιάσουμε το εσωτερικό της πόλης με τον βυθό, και την ροή της καθημερινότητας με την θάλασσα, που σε παρασέρνει σαν ρεύμα στους ρυθμούς της και συνεχώς μετακινείσαι όπου σε πάει, τότε τα δώματα είναι τα έξαλα του αστικού αρχιπελάγους, που ξεπροβάλλουν πάνω από την επιφάνεια της πόλης και έτσι μπορείς να πιαστείς από αυτά και να αποδράσεις για λίγο.
Η έννοια των έξαλων εκφράζεται με την επιλεκτική ενεργοποίηση κάποιων ταρατσών εντός του πυκνοδομημένου ιστού, μέσω του πλήθους των τυπολογιών που προτείνονται ως εναρκτήριο λάκτισμα για την κατοίκηση αυτού του νέου εδάφους, κατα μία έννοια, του γνωστού και πολυπόθητου αέρα που ορίζει η κορυφογραμμή, και κατ’ επέκταση του αττικού λεκανοπεδίου. Οι τυπολογίες τοποθετούνται σε δώματα που πληρούν συγκεκριμένες προϋποθέσεις, ακολουθώντας μια συγκεκριμένη στρατηγική, και εν τέλη χαρακτηρίζονται ως έξαλα.
Αυτές καθ’ αυτές ταξινομούνται βάσει προγράμματος στις κατηγορίες γεωμορφία, μεταφορά, δώμα-δώμα, θέαση, διαδραστικότητα, παραθερισμός και σχόλιο συνοδευόμενες από χαρακτηριστικά όπως επιφάνεια κάλυψης, βασικές διαστάσεις, κύρια υλικά, ενδεικτικός αριθμός ατόμων, αριθμός μερών, εποχικότητα και τέλος την ανάγκη τους για νερό και για ρεύμα. Μια τέτοια πρόθεση δεν χωρά σε στενά περιθώρια τοπικής εφαρμογής καθώς περιοχές αστικού ιστού όπως της Αθήνας εμφανίζουν παρόμοια χαρακτηριστικά και έτσι θα μπορούσαν να υποστηρίξουν ένα κοινό, μεταφερόμενο, πρότζεκτ.
Ως μοντέλο εφαρμογής της ιδέας επιλέγεται η περιοχή της Νεάπολης με τις απότομες κλίσεις από την μια και τις οπτικές φυγές προς την Ακρόπολη από την άλλη, σαν ένα κομμάτι γής που διαθέτει την αστική γεωλογία για την οποία μιλάμε. Τέλος, το πώς θα αφουγγραστεί η πόλη τα έξαλα δεν είναι εφικτό να προσδιοριστεί με ακρίβεια καθώς μιλάμε για μια τελείως άγνωστη δράση την οποία θα ακολουθήσει, μια εξίσου άγνωστη αντίδραση.
Γενικότερα, η φύση του πρότζεκτ εστιάζει στην πρόθεση και την προσέγγιση του πάνω μέρους, και όχι τόσο στην μοναδιαία λύση του. Για το λόγο αυτό αφήνει ανοιχτές διόδους στην πλειοψηφεία των μερών του, σε κάθε πολίτη-περιπάτητη, υποστηρικτή-αντιφρονούντα, θεατή-ηδονοβλεψία.
Facts & Credits:
“Freeboards of an urban archipelago, intervening on the athenian terrace”
students: Vlachoulis Konstantinos, Makridis Alexandros, Pappas Serafeim
supervisors: Gavrilou Evelyn, Paniyiris Costis
department of Architecture , Univeristy of Thessaly
«Έξαλα σε ένα αστικό αρχιπέλαγος, παρεμβαίνοντας στην αθηναϊκή ταράτσα»
φοιτητές: Βλαχούλης Κωνσταντίνος, Μακρίδης Αλέξανδρος, Παππάς Σεραφείμ
επιβλέποντες: Γαβρήλου Έβελυν, Πανηγύρης Κωστής
τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας
Find out more about the project on Youtube and Issue (Book 1 – Book 2). Browse through student projects on Archisearch here.
READ ALSO: Io Carydi Architects Win 1st Prize at the Competition for the Former Port-Industrial Area Of Drapetsona, Athens