Humanisation of the mine | Master Diploma Thesis by Danae Anastasia Vasilopoulou & Nataliya Petreykova

Master Diploma Thesis by Danae Anastasia Vasilopoulou and Nataliya Petreykova, entitled “Humanisation of the mine”, deals with the reclamation of Mir mine in the city of Mirny, situated in the western part of Yakutia Republic in Russian Federation, trying to rethink through a utopian scenario of a megastructure city ways to combine a landscape intervention with a sustainable mechanism of living.

-text by the authors

Living in the age of global computation, algorithmic governance, cloud platforms, smart cities and automatisation we wanted to implement all those attributes in  our case scenario. The city of future aims not only to become progressive but also to give the answer to the previous generations problems. The issues are related with landscape trauma, harsh weather conditions, limited resources and lack of accessibility. The city that we are dealing with is Mirny, situated in the western part of Yakutia (Sakha) Republic in Russian Federation. Between 1957 till 2017 Mir mine was one of the most significant mining diamond industries in the world. During this period the mine diameter increased into 1200 meters and 525 meters depth. As well as the population of the city that skyrocket to 35.223 people (2018).

Currently, the mine is not longer active and the question of using this space is urgent. A proposal for the reclamation of the mine has already been made by architectural bureau “AB ELIS” called “Ecocity 2020”, endeavouring to solve the landscape injury and at the same moment trying to solve the problems mentioned above.

Taking into consideration all the facts we are trying to rethink a megastructure city from the social, environmental, geopolitical and evolutional point of view.

Considering the scale we are dealing with the utopian scenario that is accumulating all the latest technological elements related to energy production, agriculture and infrastructure of the city. A very significant factor is the differentiation of scale. One scale is related to the human activity (surface level) another to non-human activity (underground industrial level) supported by the artificial intelligence and machine learning.

The project attempts to combine a landscape intervention and a sustainable mechanism of living.

This dipole between normality (city-mechanism of living) and abnormality (mine-landscape intervention) was one of the substantial speculations for obtaining balance between those two elements. Creating an underground megastructure fills the void of the mine and flattens the surface attempting to return the ground to its initial state.

This gesture is symbolic, by covering the mine the trauma can be ‘”healed’”. Mirny city discloses an organism ready to receive new elements in order to be re-transformed, re-vitalised, always endeavouring to cope with the current conditions. Mirny urges this necessity, the power of re-transforming into a new landscape, into a new city.

Facts & Credits
Project title  Humanisation of the mine
Students  Danae Anastasia Vasilopoulou, Nataliya Petreykova
Supervisor  Matteo Umberto Poli
Course  Master Diploma Thesis
Academic year  2019
Institution  School of Architecture, Politecnico di Milano

Η διπλωματική εργασία μεταπτυχιακού από την Δανάη Βασιλοπούλου και την Nataliya Petreykova, τιτλοφορείται “Humanisation of the mine”, και ασχολείται με την επανάχρηση του εγκαταλειμμένου αδαμαντωρυχείου Mir, στην πόλη Mirny της Δημοκρατίας της Γιακουτία στη Ρωσική Ομοσπονδία, αποσκοπώντας στην αναδιαμόρφωση του αστικού τοπίου μέσω ενός ουτοπικού σεναρίου, μιας μεγαδομής που δίνει την δυνατότητα στην πόλη ν’ αναγεννηθεί ως ένα αυτόνομο “δοχείο ζωής”.

-κείμενο από τις δημιουργούς 

Η ερευνητική ιδέα έχει στόχο να αναδιαμορφώσει το αστικό τοπίο της Mirny το οποίο έχει πληγεί από την ύπαρξη ενός εγκαταλειμμένου αδαμαντωρυχείου. Στο εγχείρημα αυτό λαμβάνουμε υπόψη τα σύγχρονα τεχνολογικά μέσα, τις κοινωνικές συνήθειες, την τοπογραφία και τις καιρικές συνθήκες δημιουργώντας ένα ουτοπικό σενάριο. Η πόλη του μέλλοντος στοχεύει όχι μόνο να γίνει προοδευτική αλλά και να ανταποκριθεί στα ζητήματα των προηγούμενων γενεών. Τα ζητήματα αυτά, σχετίζονται με την αλλοίωση του φυσικού τοπίου, τις σκληρές καιρικές συνθήκες, τους περιορισμένους φυσικούς πόρους και την έλλειψη προσβασιμότητας. Η Mirny βρίσκεται στο δυτικό τμήμα της Δημοκρατίας της Γιακουτία (Sakha) στη Ρωσική Ομοσπονδία. Μεταξύ 1957 και 2017 το ορυχείο Mir υπήρξε μια από τις σημαντικότερες βιομηχανίες διαμαντιών εξόρυξης στον κόσμο. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου η διάμετρος του ορυχείου αυξήθηκε στα 1200 μέτρα και βάθος 525 μέτρα, καθώς και ο πληθυσμός της πόλης εκτοξεύθηκε στα 35.223 άτομα (2018).

Προς το παρόν, το ορυχείο δεν είναι πλέον ενεργό και το ζήτημα επανάχρησης του “κενού” επείγει. Μια πρόταση για την αποκατάσταση του ορυχείου έχει ήδη υποβληθεί από το αρχιτεκτονικό γραφείο “AB ELIS” και ονομάζεται “Ecocity 2020”, προσπαθώντας να επιλύσει τον τραυματισμό του τοπίου και ταυτόχρονα τα προβλήματα που αναφέρθηκαν παραπάνω.

Μελετώντας όλες τις προσλαμβάνουσες προσπαθούμε να επανεξετάσουμε τη δομή της πόλης από κοινωνική, περιβαλλοντική, γεωπολιτική και εξελικτική άποψη.

Η κλίμακα έπαιξε καθοριστικό ρόλο στο να επινοήσουμε ένα ουτοπικό σενάριο που συγκεντρώνει όλα τα τελευταία τεχνολογικά στοιχεία που σχετίζονται με την παραγωγή ενέργειας, τη καλλιέργεια και τις υποδομές της πόλης. Η διαφοροποίηση της κλίμακας συνετέλεσε σημαντικό μέσο για τον σχεδιασμό. Η μία κλίμακα αναφέρεται στην ανθρώπινη δραστηριότητα (υπέργεια) και η άλλη με τη μη-ανθρώπινη δραστηριότητα (υπόγεια) που υποστηρίζεται από την τεχνητή νοημοσύνη και τη μηχανική μάθηση (machine learning).

Επιχειρείται ο επαναπροσδιορισμός του τοπίου και ο σχεδιασμός ενός αυτόνομου “δοχείου ζωής”.

Το δίπολο μεταξύ της κανονικότητας (πόλη-δοχείο ζωής) και μη-κανονικότητας (ορυχείο- παρέμβαση στο τοπίο) αποτελεί τον ουσιαστικό προβληματισμό για να διατηρηθεί η ισορροπία ανάμεσα στα δύο αυτά στοιχεία. Δημιουργώντας την υπόγεια “μέγα-δομή” καλύπτεται το κενό του ορυχείου επιχειρώντας να επανέλθει το αστικό τοπίο στην αρχική κατάσταση.

Η χειρονομία είναι συμβολική, καλύπτοντας το ορυχείο, το τραύμα “επουλώνεται’”. Η πόλη της Mirny αποκαλύπτει έναν οργανισμό έτοιμο να παραλάβει νέα στοιχεία για να μεταμορφωθεί, να αναγεννηθεί, επιδιώκοντας να ανταποκριθεί στις σύγχρονες συνθήκες διαβίωσης. Η Mirny χρήζει αυτής της αναγκαιότητας, της δύναμης να μετατραπεί σε ένα νέο τοπίο, σε μία νέα πόλη.

Στοιχεία έργου
Τίτλος έργου  Humanisation of the mine
Φοιτήτριες  Δανάη-Αναστασία Βασιλοπούλου, Nataliya Petreykova
Επιβλέπων καθηγητής  Matteo Umberto Poli
Μάθημα  Διπλωματική εργασία μεταπτυχιακού
Ακαδημαικό έτος  2019
Ίδρυμα  Αρχιτεκτονική Σχολή, Πολυτεχνείο του Μιλάνο