Museum of the city of Megara | Thesis by Georgia Salta

The diploma thesis of Georgia Salta entitled “Museum of the City of the Megarians” was presented in March 2018 at the School of Architecture of NTUA and was supervised by Professor Anastasios Papaioannou.

text provided by the author of the project – The diploma thesis refers to the proposal of a museum of the city of Megara. The history of Megara since antiquity to the later years is reflected in a number of monuments and archaeological finds. However in the modern city, the history is “buried” due to the lack of infrastructure of the highlighting of the historical monuments and the archaeological and historical material. The archaeological finds that have remained in the city are displayed and kept temporarily at the Archaeological Museum of Megara, which doesn’t have the necessary conditions and adequate space for exhibiting, conserving and storing the finds and also shows only the ancient period of the city.

The proposal for the Museum of the City of Megara aims at an appropriately designed museum space that includes a complete narration of the city’s history and at the same time combines recreational, educational, dining and other functions. Set in a central location, the museum is easily accessible by residents and visitors, creating a landmark for the city and its history.

The intervention area is located on the central axis of the city, at a hub where the main road crosses the old railway lines, very close to the limits of the urban plan. The main intention of the museum’s design is to place it at a distance from the fronts of the road in order to expand the free space between the buildings.

In terms of its synthetic principles, the museum is defined by a basic rectangular parallelepiped, square in a plan view, volume- a box – which houses the permanent exhibition on the history of the city at elevation from the ground. The goal is to feel that the open space is “diffused” under the box’s volume that is elevated by the city level, revealing and exhaling its “buried” history.

Under the box volume there are five levels where the various functions of the museum are located, concerning the movements and activities of the public, staff and exhibits (entrance, foyer, periodical exhibitions, shop, amphitheater, administration, restaurant, educational programs room, warehouses, workshops, auxiliary areas)

The raised box is located at the southeastern end of the plot so that it receives the movements of the public that are mainly made from the north through the main road. The entrance of the public to the building is made from the north and east, while staff and finds enter the southern side.

North and west are formed free zones that are attributed to the city and are spaces of expansion for the museum, while covering storage and auxiliary spaces. Part of the outdoor configuration are two semi-outdoor exhibitions, while planting zones are located in the eastern and western parts of the plot as well as along the southern side.

The design of the box of the permanent exhibition was based on the idea of “boxing” the historical course of the city from antiquity to the present day. The concept of the box is transported synthetically into a single space with a free plan that is separated by low movable panels between the columns, shaping the different historical periods.

Perimeter is closed and natural light enters only from the top, through openings that form the upper face of the building. Below the characteristic square opening on the roof there is placed the statue of the Victory of Megara- perhaps the most important archaeological find of the city- which is also the starting point of the historical course.

Knowledge of the past is necessary for the understanding of the present and have a vision of the future. Based on the overall narrative of the history of the city, the museum can be a new multidimensional and activity venue for the Megarians in the city center and at the same time a visitor pole for the city of Megara.

Η διπλωματική εργασία της Γεωργίας Σάλτα με τίτλο ‘Μουσείο της πόλης των Μεγάρων’ παρουσιάστηκε τον Μάρτιο του 2018 στη Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών ΕΜΠ και επιβλέφθηκε από τον καθηγήτη Αναστάσιο Παπαϊωάννου.

κείμενο της δημιουργού – Η διπλωματική εργασία αναφέρεται στην πρόταση ενός μουσείου της πόλης των Μεγάρων. Η ιστορία των Μεγάρων από την αρχαιότητα έως τα νεότερα χρόνια αποτυπώνεται σε πλήθος μνημείων και ευρημάτων. Ωστόσο, στη σύγχρονη δομή της πόλης η ιστορία ‘’θάβεται’’ λόγω των ελλιπών υποδομών ανάδειξης των ιστορικών μνημείων και της ανεπαρκούς προβολής του αρχαιολογικού και ιστορικού υλικού. Οι αρχαιολογικοί θησαυροί που έχουν παραμείνει στην πόλη εκτίθενται και φυλάσσονται προσωρινά στο Αρχαιολογικό Μουσείο Μεγάρων, το οποίο όμως υστερεί ως προς τις απαραίτητες συνθήκες και την επάρκεια χώρων έκθεσης, συντήρησης και αποθήκευσης των ευρημάτων, ενώ παράλληλα προβάλλει μόνο την αρχαία περίοδο της πόλης.

Η πρόταση στοχεύει σε έναν κατάλληλα σχεδιασμένο μουσειακό χώρο που περιλαμβάνει μια συνολική διήγηση της ιστορίας της πόλης και τη συνδυάζει με χρήσεις αναψυχής, εκπαίδευσης, εστίασης και κοινωνικής συνάθροισης. Τοποθετημένο σε κεντρικό σημείο της πόλης, είναι εύκολα προσβάσιμο από τους κατοίκους και τους επισκέπτες, δημιουργώντας ένα τοπόσημο με υπερτοπική σημασία για την πόλη και την ιστορία της.

Η περιοχή επέμβασης βρίσκεται πάνω στον κεντρικό άξονα της πόλης, σε ένα κομβικό σημείο όπου ο κεντρικός δρόμος διασταυρώνεται με τις παλαιές σιδηροδρομικές γραμμές, πολύ κοντά στα όρια του πολεοδομικού σχεδίου, όπου ο πυκνός ιστός αρχίζει να αραιώνει. Το οικόπεδο αποτελεί κοινόχρηστο χώρο και σήμερα φιλοξενεί το γήπεδο της τοπικής ομάδας ποδοσφαίρου, το οποίο όμως υπάρχει πρόθεση να απομακρυνθεί λόγω ακαταλληλότητας.

Βασική πρόθεση κατά το σχεδιασμό του μουσείου είναι η τοποθέτησή του σε απόσταση από τα μέτωπα του δρόμου, ώστε να διευρυνθεί ο ελεύθερος χώρος μεταξύ των κτισμάτων-σε αντίθεση με τις συμπαγείς όψεις του υπάρχοντος γηπέδου που αποτελούν ένα αυστηρό όριο με τα γύρω κτήρια. Ως προς τις συνθετικές αρχές του, το μουσείο ορίζεται από έναν βασικό ορθογώνιο παραλληλεπίπεδο, τετράγωνο σε κάτοψη όγκο- ένα κουτί- το οποίο στεγάζει τη μόνιμη έκθεση για την ιστορίας της πόλης και βρίσκεται σε υπερύψωση από το έδαφος. Στόχος είναι η αίσθηση ότι ο υπαίθριος χώρος ‘’διαχέεται’’ κάτω από τον όγκο του κουτιού το οποίο υπερυψώνεται από το επίπεδο της πόλης, αποκαλύπτοντας και εξάροντας τη ‘‘θαμμένη’’ ιστορία της.

Κάτω από τον όγκο του κουτιού μέσω διαμορφώσεων και αναδιπλώσεων του εδάφους διαμορφώνονται πέντε επίπεδα όπου χωροθετούνται οι διάφορες λειτουργίες του μουσείου που αφορούν στις κινήσεις και δραστηριότητες του κοινού, του προσωπικού και των εκθεμάτων (είσοδος, φουαγιέ, περιοδικές εκθέσεις, κατάστημα, αμφιθέατρο, διοίκηση, εστιατόριο, αίθουσα εκπαιδευτικών προγραμμάτων, αποθήκες, εργαστήρια, βοηθητικοί χώροι).

Το υπερυψωμένο κουτί τοποθετείται στο νοτιοανατολικό άκρο του οικοπέδου, ώστε να παραλαμβάνει τις κινήσεις του κοινού που πραγματοποιούνται κυρίως από τα βόρεια μέσω του κεντρικού δρόμου. Η είσοδος του κοινού στο κτήριο πραγματοποιείται από τη βόρεια και την ανατολική πλευρά, ενώ το προσωπικό και τα ευρήματα εισέρχονται από τη νότια πλευρά.

Βόρεια και δυτικά διαμορφώνονται ελεύθερες ζώνες που αποδίδονται στην πόλη και αποτελούν χώρους εκτόνωσης για το μουσείο, ‘’καλύπτοντας’’ παράλληλα αποθηκευτικούς και βοηθητικούς χώρους. Τμήμα της υπαίθριας διαμόρφωσης αποτελούν δύο διαμήκεις ημιϋπαίθριες εκθέσεις, ενώ ζώνες φύτευσης χωροθετούνται στο ανατολικό και το δυτικό τμήμα του οικοπέδου καθώς και κατά μήκος της νότιας πλευράς.

Ο σχεδιασμός του κουτιού της μόνιμης έκθεσης στηρίχθηκε στην ιδέα του ‘’εγκιβωτισμού’’ της ιστορικής πορείας της πόλης από την αρχαιότητα έως σήμερα. Η έννοια του κουτιού μεταφέρεται συνθετικά σε έναν ενιαίο χώρο με ελεύθερη κάτοψη ο οποίος διαχωρίζεται με χαμηλά κινητά πάνελ ανάμεσα στα υποστυλώματα, διαμορφώνοντας τις διαφορετικές ιστορικές περιόδους. Περιμετρικά είναι κλειστός και το φυσικό φως εισέρχεται μόνο από την οροφή, μέσω ανοιγμάτων που διαμορφώνουν την άνω όψη του κτηρίου. Κάτω από το χαρακτηριστικό τετράγωνο άνοιγμα στην οροφή τοποθετείται το άγαλμα της Νίκης των Μεγάρων, το σημαντικότερο ίσως αρχαιολογικό εύρημα της πόλης, το οποίο αποτελεί και την αφετηρία της ιστορικής πορείας.

Η γνώση του παρελθόντος είναι αναγκαία για την κατανόηση του παρόντος και τον οραματισμό του μέλλοντος. Με άξονα τη συνολική διήγηση της ιστορίας της πόλης, το μουσείο δύναται να αποτελέσει έναν νέο πολυδιάστατο τόπο συνάθροισης και δραστηριοτήτων για τους Μεγαρείς και τους επισκέπτες–μία αναφορά στο παρελθόν ενταγμένη στο κέντρο του σύγχρονου αστικού ιστού όπου χαράσσεται η μελλοντική πόλη.