Στην διπλωματική της εργασία με τίτλο “NOT A SHELTER: the dream of being everywhere or the ability of leaving” η φοιτήτρια Λυδία Τεκάτογλου συλλαμβάνει και αναπτύσσει μια αφήγηση ευμετάβλητης, συμπεριληπτικής και διαπολιτισμικής κατοίκησης. Στοχεύοντας στην δημιουργία ενός συστήματος κατοίκησης που ανταποκρίνεται στις ανάγκες μετακίνησης και στέγασης, σχεδιάζει μια βασική μονάδα-κατοικία.
Σε μία εκσυγχρονισμένη πορεία χαραγμένη από τους Archigram (1968-1970) και τον Constant Nieuwenhuys με το New Babylon (1956-1974), συνδιαλεγόμενη παράλληλα τα διάφορα φαινόμενα πληθυσμιακής μετακίνησης, επιλέγω τον σχεδιασμό μίας βασικής μονάδας με μηχανισμούς και αρθρώσεις, προσαρμόσιμης και πολυμορφικής, αυτόνομης και αειφορικής, εξωστρεφούς και προσιτής αντί της πρότασης ενός οικοδομήματος, ενός άκαμπτου μόνιμου κτιριακού συγκροτήματος καθώς η παγκόσμια κλίμακα απαιτεί μία μέθοδο που επιτυγχάνει τη μετακίνηση, το ταξίδι σε περιοχές που χρειάζεται, ευμετάβλητη, ευπροσάρμοστη, ελάχιστη, εφήμερη, με ελάχιστο αποτύπωμα, συμπεριληπτική και διαπολιτισμική.
POSTER
Βασική πρόθεση είναι ένα σύστημα κατοίκησης που να αφορά ολιστικά οποιαδήποτε κρίσιμη κατάσταση ανάγκης στέγασης, έκτακτης ή εθελούσιας, συλλογικής ή ατομικής.
UNIT MODELS
Η κατοικία ορίζεται ως ένα τρίπτυχο υγιεινής, ξεκούρασης, διατροφής παρέχοντας ταυτόχρονα αξιοπρέπεια, ανεξαρτησία και αυτάρκεια.
Η χωρική οργάνωση βασίζεται στη παρουσία και έκφραση του κατοίκου, την αποθήκευση και κτίση, καθώς και στις ανάγκες της ιδιωτικότητας, ταυτότητας, και συνύπαρξης. Όλα αυτά πάντα διευθετούνται υπό το πρίσμα του ελάχιστου.
STRUCTURE
Στόχος είναι να γίνονται οι χώροι ευέλικτοι και εκμεταλλεύσιμοι με δημιουργικό τρόπο χωρίς αυστηρές δομές ή δεσμεύσεις επίπλων.
Επιπλέον, υπάρχει η δυνατότητα προσθήκης χώρων ανάλογα με τις ανάγκες των κατοίκων, ενισχύοντας την ιδέα της ευελιξίας.
Το βασικό πρίσμα-μονάδα τοποθετείται υπερυψωμένο από το έδαφος σε στηρίγματα ειδικών κοχλίων τύπου βίδες σκαλωσιάς ώστε να σταθεροποιείται και να προσαρμόζεται σε οποιαδήποτε κλίση και δυσμορφία εδάφους.
COMMUNITIES
Η οργάνωσή και δομή της κατοικίας διακρίνεται από τις τρεις χωρικές ζώνες:
1. τον βασικό χώρο, πολυλειτουργικό που προσφέρεται με απλές διαμορφώσεις να στεγάσει συγκέντρωση των κατοίκων, εργασία ή διατροφή. Στο σχεδιασμό σημαίνοντα ρόλο παίζουν τα αντικείμενα, η φύλαξη ή η έκθεσή τους, ως ίχνη κυριαρχίας και χρήσης.
Παραπέμπει σε καταστάσεις θησαυροφυλακίων ή μουσείων αισθητικής, ενδιαφερόντων, συνηθειών, αναμνήσεων, εικόνων, συλλογών, κειμηλίων και άλλων σημαίνοντων πραγμάτων σε θέσεις αποθήκευσης αλλά και προβολής τους. Έτσι, τον χώρο λειτουργικά ορίζουν οριζόντιες προεξέχοντες ζώνες ως υποδοχείς κουτιών για χρήσεις αποθήκευσης, καθίσματος, επιφάνειας. Έμφαση δίνεται στην εξωστρέφεια του οικιστικού χώρου με μεγάλα ανοίγματα προς τον περιβάλλοντα τόπο που ενισχύουν την αίσθηση της συνέχειας της μονάδας διαμονής προς τον ανοικτό εξωτερικό χώρο.
INTENTIONS
2. το συρόμενο για επέκταση χώρο -συρτάρι- και βασικό στοιχείο επίλυσης του οικιστικού συνόλου, αφιερώνεται στην απόσυρση του σώματος με σκοπό τη διάπλαση ενός περιβάλλοντος απομόνωσης και ανάπαυσης, καταφύγιο για το σώμα και το νου και επαφής με τον ουρανό. Λειτουργικά, η γωνία ύπνου διαμορφώνεται υπερυψωμένη ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί και ως κάθισμα προς τον κεντρικό χώρο.
SECTION – DRAWER
3. τη ζώνη της υγιεινής που καταλαμβάνει τον ελάχιστο δυνατό χώρο. Η φροντίδα του σώματος και των φυσικών αναγκών υπολογίζεται ως βασικός παράγοντας της καθημερινότητας έτσι η περιποίηση και προσφορά στον γυμνό εαυτό κατοχυρώνεται σε χώρους αφιερωμένους σε κάθε ξεχωριστή ανάγκη. Στη ζώνη της υγιεινής βρίσκεται και πτυσσόμενη σκάλα με καταπακτή που συνδέει τη κατοικία με τη ταράτσα ενώ επιπροσθέτως εξυπηρετεί τη δυνατότητα προσθήκης επιπλέον κλειστού χώρου στον όροφο. Η θέση της σκάλας προσφέρει την εναλλακτική ανεξαρτησίας του χώρου στον όροφο, όπου το στοιχείο των υγρών χώρων γίνεται ο ενδιάμεσος και κοινός (λειτουργικά) χώρος για τα δύο δωμάτια που διαμορφώνονται. Το στοιχείο-μονάδα των υγρών χώρων παραλαμβάνει τα δίκτυα ύδρευσης και αποχέτευσης, όπως και αναμονές σύνδεσης στα υπάρχοντα δίκτυα όταν αυτό είναι εφικτό.
SIDE VIEW WITH SECOND ENTRANCE & SIDE VIEW WITH EXTENTION OF THE INTERIOR WITH SLIDING MECHANISM
Στην οροφή του στοιχείου των χώρων υγιεινής σχεδιάζονται πλατύσκαλα που μέσα τους φιλοξενούν μηχανολογικές εγκαταστάσεις.
THE DESIGN PROVIDES, WITH MINOR MODIFICATIONS, THE OPTION OF CONVERTING IT INTO A COMMUNAL ACTIVITY AREA
Αξιοποιώντας τη πολυλειτουργικότητα και ευελιξία της βασικής μονάδας ο σχεδιασμός προβλέπει, με μικρές παρεμβάσεις τη μετατροπή της σε χώρο κοινόχρηστων δραστηριοτήτων.
Γενικότερα, διευρύνοντας την κλίμακα σχεδιασμού από τη μονάδα σε μικρές κοινότητες, στόχος είναι να δημιουργηθεί ένα κοινόχρηστο περιβάλλον που εξυπηρετεί ως συλλογική κατασκευή αυθόρμητους χώρους αλληλεπίδρασης γύρω από αυλές, πλατείες, περάσματα και όψεις.
Στοιχεία έργου
Τίτλος έργου NOT A SHELTER: the dream of being everywhere or the ability of leaving
Τύπος έργου Διπλωματική εργασία
Φοιτήτρια Λυδία Τεκάτογλου
Επιβλέπων καθηγητής Δημήτρης Γιαννίσης
Ημερομηνία Παρουσίασης Φεβρουάριος 2024
Πανεπιστημιακό ίδρυμα Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πανεπιστήμιο Πατρών
Κείμενο από την δημιουργό
In her Design Thesis project entitled “NOT A SHELTER: the dream of being everywhere or the ability of leaving”, student Lydia Tekatoglou develops a narrative of adaptable, inclusive and intercultural housing. Aiming to create a housing system that meets the needs of movement and dwelling, she designs a basic unit.
In a modernized path charted by Archigram (1968-1970) and Constant Nieuwenhuys with New Babylon (1956-1974), while simultaneously addressing the various phenomena of population movement, I opt to design a basic unit with mechanisms and articulations, adaptable and polymorphic, autonomous and sustainable, extroverted and affordable, instead of proposing a structure, a rigid permanent building complex, as the global scale demands a method that achieves movement, travel to areas in need, variable, adaptable, ephemeral, with the minimum footprint, inclusive and intercultural.
POSTER
The primary intention is a housing system that holistically addresses any critical housing need situation, emergency or voluntary, collective or individual.
THE SAME UNIT CAN BE PLACED ON THE ROOFTOP OF AN URBAN APARTMENT BUILDING
The dwelling is defined as a triptych of hygiene, rest, nutrition, simultaneously providing dignity, independence, and self-sufficiency.
Spatial organization is based on the presence and expression of the inhabitant, storage and construction, as well as the needs of privacy, identity, and companionship. All these are always arranged under the prism of the minimum.
THE SAME UNIT CAN BE FOUND MULTIPLIED FORMING A COMMUNITY ON AN EMPTY UNUSED SITE
The aim is to make spaces flexible and usable through creative means without strict furnishing structures or arrangements.
Additionally, there is the possibility of adding spaces according to the residents’ needs, enhancing the idea of flexibility.The primary unit element is elevated from the ground on supports of special screw-type coils to stabilize and adapt to any slope and terrain irregularities.
COMMUNITIES
The organization and structure of the residence are distinguished by three spatial zones:
1.The main space, multifunctional, offers simple configurations to accommodate gatherings of residents, work, or dining. In the design, objects, their storage or display, play a significant role as traces of dominance and use. It refers to situations of treasure troves or aesthetic museums, significant items in storage positions or on display.
Thus, the space is functionally defined by horizontal protruding zones as receptacles of boxes for storage, seating, and surfaces. Emphasis is placed on the extroversion of the residential space with large openings towards the surrounding environment that enhance the sense of continuity of the residential unit with the open exterior space.
2.The sliding space for space extension – drawer – and basic element for resolving the residential ensemble, is dedicated to the retreat of the body with the aim of shaping an environment of isolation and relaxation, a refuge for body and mind and contact with the sky. Functionally, the sleeping corner is elevated to be usable also as a seat towards the central space.
INTENTIONS
3.The hygiene zone occupies the minimum possible space. The care of the body and physical needs is calculated as a basic factor of everyday life, so the care and provision for the naked self are secured in spaces dedicated to each separate need. In the bathroom section, there is also a folding ladder with a hatch that connects the residence to the roof while additionally serving the possibility of adding additional enclosed space on the floor above. The position of the ladder offers the alternative independence of the space on the floor, where the element of sanitation becomes the intermediate and common (functionally) space for the two rooms that are formed. The element-unit of the bathroom receives water supply and drainage networks, as well as connection points to existing networks where feasible.
SECTIONS – ACCESS TO HYGIENE AREA
On the roof of the hygiene spaces, wide-scale elements are designed that house mechanical installations.
PLAN OF THE INTERIOR SPACE
Exploiting the multifunctionality and flexibility of the basic unit, the design provides, with minor interventions, the possibility of transformations into a variety of spaces for communal activities.
In general, expanding the design scale from the unit to small communities, the goal is to create a communal environment that serves as a collective construction of spontaneous interaction spaces around courtyards, squares, passages, and facades.
Facts & Credits
Project title NOT A SHELTER: the dream of being everywhere or the ability of leaving
Project type Diploma thesis
Student Lidia Tekatoglou
Supervisor Dimitris Giannisis
Date February 2024
University School of Architecture, University of Patra
Text provided by the author
READ ALSO: ΑΜΟΡΓΟΣ ΣΤΟ ΤΕΤΡΑΓΩΝΟ | Διπλωματική εργασία των Δέσποινα Παπαδοπούλου, Ελπίδα Τσιμπούκα