Το πρόβλημα της αξιοποίησης των “Ξενία” έφερε στην επιφάνεια το ζήτημα διαχείρισης της μοντέρνας κληρονομιάς στην Ελλάδα. Τα “Ξενία” αποτελούν έργα εκσυγχρονισμού της δεκαετίας του ʼ60 και εκφράζουν τη μετάβαση από τον τοπικό στον μαζικό τουρισμό. Τα “Ξενία” δημιουργήθηκαν σε προνομιακά σημεία του ελληνικού χώρου, σε οικόπεδα με σωστό προσανατολισμό και εξαιρετική θέα. Σήμερα, ή άλλοτε νεωτερική αρχιτεκτονική τους αποτελεί μέρος της ιστορικής μνήμης. Η εγκατάλειψη των περισσοτέρων προδίδει την αδυναμία διαχείρισης της νεώτερης πολιτισμικής κληρονομιάς.
Η διερεύνηση επικεντρώνεται σε τρία βασικά χαρακτηριστικά του κτηρίου: τον κάναβο, το κάδρο και τη φθορά.
Ο κάναβος
Ο ορθολογικός κάναβος του Άρη Κωνσταντινίδη αντιπαρατίθεται στο νησιώτικο περιβάλλον της Άνδρου. Ο κάναβος, εφαρμοσμένος στην κάτοψη και τις όψεις, υπακούει σε αρχές κανονικότητας και γεωμετρικών αναλογιών. Η επανάληψη των κατασκευαστικών στοιχείων προσδίδει ρυθμό και μέτρο στο κτήριο. Ο κάναβος, όμως, δεν είναι ένα απλό εργαλείο τυποποίησης της κατασκευής αλλά και ένα στοιχείο ιδεολογικής έκφρασης.
Το κάδρο
Το “Ξενία” στέκεται απέναντι στην θέα του πελάγους σαν θεατής που παρακολουθεί παράσταση. Ο κάναβος του φέροντος οργανισμού δημιουργεί μια σειρά από κάδρα, μέσα από τα οποία αποκαλύπτεται το θαλασσινό τοπίο. Οι λεπτές κολώνες της στοάς και τα παράθυρα των δωματίων ορίζουν τους χώρους απόλαυσης της θέας. Το κάδρο προσανατολίζει το βλέμμα και καθορίζει την εικόνα που θα παρουσιαστεί στον θεατή.Η φθορά
Ο χρόνος, σε συνδυασμό με την ανεπαρκή συντήρηση του “Ξενία”, έχει αφήσει τα σημάδια του στο κτήριο. Ο βαθμός φθοράς διαφοροποιεί τους χώρους, ανάλογα με τη σύσταση και τον τρόπο γήρανσης του κάθε υλικού. Με τον τρόπο αυτό, ακόμα και όταν πρόκειται για όμοια -παραταγμένα στη σειρά- δωμάτια, δημιουργείται ένα ετερόκλητο σύνολο χώρων το οποίο προσδίδει μια νέα αντιληπτική δομή στο υπάρχον κτίριο.
Σήμερα η τουριστική υποδομή της Άνδρου έχει μεταβληθεί. Στη Χώρα συναντούμε πλέον νέους χώρους πολιτισμού, όπως η Καΐρειος βιβλιοθήκη, το Ίδρυμα Κυδωνιέως και το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Ιδρύματος Γουλανδρή. Οι πολιτιστικές υποδομές προσελκύουν επισκέπτες καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου λόγω της εγγύτητας της Άνδρου με την Αθήνα.
Στην κατεύθυνση αυτή προτείνεται η μετατροπή του παλαιού “Ξενία” σε εκθεσιακό χώρο. Η επανάχρηση του κτηρίου αναδεικνύει τα γεωμετρικά χαρακτηριστικά του κανάβου, αξιοποιεί τις ποιότητες που προσφέρουν τα κάδρα και αποδέχεται την πραγματικότητα της φθοράς του.
The grid, the wear and the frame from Nadia Karampini on Vimeo.
Ο κάναβος, η φθορά και το κάδρο / Διπλωματική εργασία στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Πανεπιστημίου Πατρών, Ιούνιος 2010 Αρχιτέκτων: Νάντια Καραμπίνη Επιβλέπων: Πάνος Δραγώνας
READ ALSO: Κτήριο συλλόγου αρχιτεκτόνων / Κ.Δασκαλάκη, Φ.Ζαπαντιώτης /Συνθετικό θέμα 7ου-8ου εξαμήνου ,σχολή αρχιτεκτόνων μηχανικών ε.μ.π.