This diploma thesisvproject by Evi Vardaka investigates how architecture can contribute as an experiential and programmatic tool to familiarize people with a new sustainable and ethical model of textile product management, which is based on the circular economy model and aims to minimize the waste that is caused by the global fashion industry.
-text by the authors
The rapid increase of the clothing production and consumption globally during the last decades has a devastating impact on the human society, the environment, and the natural resources. This phenomenon has emerged since the “Fast Fashion” brands appeared, cultivating the mentality “quantity over quality” regarding the clothes’ everyday management. Additionally, the absence of transparency in all stages of the fashion wares’ production process distances the consumer from the source of production and prevents the realization of the true problem and the size of the discarded textile industry wares every year.
The Diploma Thesis investigates how architecture can contribute as an experiential and programmatic tool to familiarize people with a new sustainable and ethical model of textile product management, which is based on the circular economy model and aims to minimize the waste that is caused by the global fashion industry.
A Textiles Recycling Centre is proposed to be designed in Ioannina, a north city of Greece. The place is of particular importance, near the historical center and the old neighborhood “Siarava”, where the tanneries of the city were located until the 20th century, preserving the character of the city as “a vast workshop“. The Centre, designed as a part of the lakeside route and people’s daily life, becomes an experiential place of exhibition and education regarding the recycling of clothes and fabrics as well as their proper management in order to extend their life cycle. Furthermore, the artistic and scientific community are involved in the program for research purposes so that the Centre can be continually evolved in parallel with the global developments in the field.
The proposal approaches an issue of a supralocal nature by scaling it down to the local, attempting to create the conditions for a more sustainable management of the fashion derivatives through the local community’s activation and integration, both socially and commercially.
-According to the European Union’s decision, until January 2025, all member states of the Union are obliged to recycle textile waste separately, as it is done currently with glass, metal, paper, and the rest. When something is declared as mandatory by the state, people need a period of time and the proper education and information so that they are familiarized with the new needs and make them a way of living.
– The purpose of the diploma thesis is not the creation of a clothing recycling factory in Greece, but a strategy that will contribute to preparing the ground for when it is needed to create one.
– The operation of the Center is based on two main axes, firstly on the public awareness regarding the global problem of the fashion industry’s overconsumption through experience and information, and then on learning the proper management of the garments and products of fashion with the aim of reducing waste and the possibility to mend, upcycle or recycle them using the constantly evolving recycling techniques.
Facts & Credits
Project title: Experiential Textiles-Clothing Recycling Center in Ioannina
Project type: Diploma thesis project
Student: Evi Vardaka
Supervisor: Katerina Kotzia
University: Architecture school, University of Ioannina
Date: Fabruary 2023
Η παρούσα διπλωματική εργασία από την Εύη Βαρδάκα ερευνά τον τρόπο με τον οποίο η αρχιτεκτονική μπορεί να συμβάλλει ως ένα βιωματικό και προγραμματικό εργαλείο στην εξοικείωση των ανθρώπων με ένα νέο βιώσιμο και ηθικό μοντέλο διαχείρισης των προϊόντων της κλωστοϋφαντουργίας, το οποίο βασίζεται στην κυκλική οικονομία και αποσκοπεί στην ελαχιστοποίηση της σπατάλης που προκαλείται από την παγκόσμια βιομηχανία της μόδας.
-κείμενο από τη δημιουργό
Η ραγδαία αύξηση της παγκόσμιας παραγωγής και κατανάλωσης των ρούχων έχει καταστρεπτικό αντίκτυπο τόσο στην ανθρώπινη κοινωνία όσο και στο περιβάλλον και τους φυσικούς πόρους. Το φαινόμενο αυτό έχει προκληθεί κατά τις τελευταίες δεκαετίες ύστερα από την εμφάνιση των “Fast Fashion” εταιρειών και την καλλιέργεια της νοοτροπίας «ποσότητα αντί της ποιότητας» σχετικά με την διαχείριση των ρούχων. Παράλληλα, η απουσία της διαφάνειας σε όλα τα στάδια παραγωγής των προϊόντων απομακρύνει τον καταναλωτή από την πηγή παραγωγής και εμποδίζει την αντίληψη του πραγματικού προβλήματος και του μεγέθους των απορριφθέντων της κλωστοϋφαντουργίας.
Η διπλωματική εργασία ερευνά τον τρόπο με τον οποίο η αρχιτεκτονική μπορεί να συμβάλλει ως ένα βιωματικό και προγραμματικό εργαλείο στην εξοικείωση των ανθρώπων με ένα νέο βιώσιμο και ηθικό μοντέλο διαχείρισης των προϊόντων της κλωστοϋφαντουργίας, το οποίο βασίζεται στην κυκλική οικονομία και αποσκοπεί στην ελαχιστοποίηση της σπατάλης που προκαλείται από την παγκόσμια βιομηχανία της μόδας.
Με τόπο παρέμβασης τα Ιωάννινα, προτείνεται ο σχεδιασμός ενός Πάρκου ανακύκλωσης ενδυμάτων σε ένα μέρος ιδιαίτερης σημασίας κοντά στο ιστορικό κέντρο και την παλιά γειτονιά «Σιαράβα», όπου βρίσκονταν τα βυρσοδεψεία των Ιωαννίνων μέχρι τον 20ο αιώνα, και διατηρούσαν τον χαρακτήρα της πόλης ως «ένα απέραντο εργαστήριο». Το Πάρκο, σχεδιασμένο ως ένα κομμάτι της παραλίμνιας διαδρομής και της καθημερινότητας των ανθρώπων, γίνεται βιωματικός τόπος έκθεσης και εκπαίδευσης σχετικά με την ανακύκλωση των ενδυμάτων και υφασμάτων αλλά και την σωστή διαχείρισή τους με σκοπό την επιμήκυνση του κύκλου χρήσης τους. Παράλληλα, μέσα σε αυτό εντάσσεται η καλλιτεχνική και η επιστημονική κοινότητα με σκοπό την έρευνα και την συνεχή εξέλιξη του Πάρκου σύμφωνα με τα παγκόσμια δεδομένα.
Η πρόταση προσεγγίζει ένα ζήτημα υπερτοπικού χαρακτήρα φέρνοντάς το στην κλίμακα του τοπικού, επιχειρώντας να δημιουργήσει τις συνθήκες για μια πιο βιώσιμη διαχείριση των παραγώγων της μόδας μέσα από την ενεργοποίηση και την ένταξη της τοπικής κοινωνίας σε κοινωνικό και εμπορικό επίπεδο.
-Σύµφωνα µε απόφαση της Ευρωπαϊκής Ένωσης µέχρι τον Ιανουάριο του 2025 είναι υποχρεωµένα όλα τα κράτη-µέλη να ανακυκλώνουν ξεχωριστά τα κλωστοϋφαντουργικά απόβλητα, όπως γίνεται σήµερα µε το γυαλί, το µέταλλο, το χαρτί και τα υπόλοιπα. Όταν κάτι γίνεται υποχρεωτικό από το κράτος χρειάζεται πρώτα ένα διάστηµα εκπαίδευσης του πλήθους και οι σωστές υποδοµές που θα την παρέχουν.
– Σκοπός της εργασίας δεν είναι η δηµιουργία ενός εργοστασίου ανακύκλωσης ρούχων στην Ελλάδα αλλά µια στρατηγική που θα συµβάλλει ώστε να προετοιµαστεί το έδαφος για όταν θα υπάρξει η ανάγκη να δηµιουργηθεί.
– Η λειτουργία του Πάρκου βασίζεται σε δύο βασικούς άξονες, πρώτα στην συνειδητοποίηση και την ευαισθητοποίηση των πολιτών σχετικά µε το παγκόσµιο πρόβληµα της υπερκατανάλωσης της µόδας µέσα από το βίωµα και την ενηµέρωση, και ύστερα στην εκµάθηση της σωστής διαχείρισης των προϊόντων της βιοµηχανίας της µόδας µε σκοπό την µείωση της σπατάλης και την δυνατότητα αξιοποίησής τους ως κάτι νέο µέσα από τις συνεχώς εξελισσόµενες τεχνικές ανακύκλωσης.
Σχέδια
Στοιχεία έργου
Τίτλος έργου: Terrains Cultivés, Βιωματικό Πάρκο Ανακύκλωσης ενδυμάτων και υφασμάτων στα Ιωάννινα
Τύπος έργου: Διπλωματική Εργασία
Φοιτήτρια: Εύη Βαρδάκα
Επιβλέπουσα καθηγήτρια: Κατερίνα Κοτζιά
Πανεπιστημιακο ίδρυμα: Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών-Πολυτεχνική Σχολή Πανεπιστημίου Ιωαννίνων
Ημερομηνία: Φεβρουάριος 2023
READ ALSO: Yusan Café- A ‘House Shaped’ Settlement in Square Box by Edge Architects, in Yunnan Province, China