The diploma thesis of Xarilena Karavota entitled “Urban Games” was presented in June 2018 at the Department of Architecture of University of Patras and was supervised by Professor Athanasios Spanomaridis. -text by the author
Greek urban landscape is the result of an endless conflict between the institutionalized and the prevailing “urban situation”. It is alive and in a permanent process of transformation. In this thesis, a vision for another urban design is put forward, aiming to uncover the latent meaning which lies within the history of certain architectural situations, via videogames. The qualities contained in the medium of videogames (narrative, exploration, derive, discovery, habitation, labyrinth, excessiveness) are the tools used to manage and produce new architectural situations. It’s an attempt to acquire and exploit these qualities in order to restore vision in the real, physical space. Space can be read in different ways and this can lead to different results, while all possible destinations still exist. Linearity is absent and there are many possibilities of reading.
The presented thesis is an attempt to create an Eutropia (ευ+τρόπος) from the Invisible Cities of Italo Calvino, where the excessiveness and the labyrinth are the dominant architectural elements.The city of Eutropia is a place of many empty cities that all resemble each other. Among them, there is only one that is inhabited.
The place of intervention is the settlement of Rio, situated 8km north of Patras. It is a quite degraded area regarding public space and also introverted as it consists mainly of large infrastructures, private housing and very few public spaces. Urban planning is absent. Rio’s growth has been stalled for many years.
The project is organised around a wall, a bifurcated path that runs across Rio and activates situations, wraps homes, imitates the organization of real space and creates potential images, which are the distillation of Calvino’s “Invisible Cities”.
Based on the theory of psychogeography, some spaces of Rio are chosen that change the emotion, mood and psychology of the flaneur. Added to this, these fragmental spaces are symbolically matched with the empty cities of Eutropia. Transition points, which people overtake. They have dual nature, in a state of memory and oblivion. They are omnipresent, although without contributing to the everyday life and routine of the settlement of Rio. The interest of the flaneur is shifted to new “invisible cities”, new points on the map of Rio.
In this game, the flaneur is invited to discover the city within the city.
Then follows a categorization of the location found in real space and then the real space is assigned to the categories of the invisible cities that have been identified and distinguished.
Cities and Memory- Landmarks
Cities and the Dead- Nature
Cities and Eyes- Paths
Cities and Desire- Squares
Cities and Exchanges- Train
Thin Cities- Junk Spaces
It is attempted to create a dialectic between the invisible cities of Rio and those of Calvino. The elements of the invisible cities in Rio are located and narrative spaces that respond to the qualities of Calvino’s cities are created.
The wall aims to redevelop the space, create a spatial game. Whatever it touches, it is activated, remodeled, deformed, coalesced, destroyed, submerged and renegotiated.
There is no right or wrong, anyone can enter and exit at any time. The decision whether to follow the game is clearly in the hands of the walker. A game is set up, where nothing can be experienced alone, but everything in relation to their environment. Spaces are created that will imply uses, through the essence of videogames. There is a spatial formation of the meaning of video games and the revelation of another reality, of another city.
The player/flaneur travels from city to city, as is the case in the city of Eutropia.
Facts
Title Urban Games
Course Diploma Thesis Project
Student Xarilena Karavota
Supervisor Athanasios Spanomaridis
Date June 2018
School University of Patras / Department of Architecture
Η διπλωματική εργασία της Χαριλένας Καραβότα με τίτλο ‘Αστικά παιχνίδια: Αστικός Ιστός και Επαναπροσδιορισμός’ παρουσιάστηκε τον Ιούνιο του 2018 στο Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του Πανεπιστήμιου Πατρών με επιβλέποντα καθηγητή τον Αθανάσιο Σπανομαρίδη. -κείμενο της δημιουργού
Το ελληνικό αστικό τοπίο είναι το αποτέλεσμα μιας ατελείωτης σύγκρουσης των θεσμοθετημένων με αυτό που επικρατεί. Είναι ζωντανό και σε διαρκή διαδικασία μετασχηματισμού. Στην παρούσα εργασία τοποθετείται το όραμα για έναν άλλον αστικό σχεδιασμό που στοχεύει στην αποκάλυψη του νοήματος που βρίσκεται σε λανθάνουσα κατάσταση, στο ιστορικό συγκεκριμένων αρχιτεκτονικών καταστάσεων της πόλης, με εργαλείο και υπό το πρίσμα των βιντεοπαιχνιδιών. Οι ποιότητες που εμπεριέχονται στο μέσο των βιντεοπαιχνιδιών (αφηγηματικότητα, εξερεύνηση, περιήγηση, ανακάλυψη, κατοίκηση, αίσθηση του λαβύρινθου, υπέρβαση) αποτελούν εργαλεία διαχείρησης και παραγωγής των νέων αρχιτεκτονικών καταστάσεων. Επιχειρείται η οικειοποίηση και αξιοποίηση αυτών των ποιοτήτων, με σκοπό την αποκατάσταση της όρασης στον πραγματικό χώρο. Ο χώρος μπορεί να διαβαστεί με διαφορετικούς τρόπους και να οδηγήσει σε διαφορετικά αποτελέσματα ενώ όλοι οι δυνατοί προορισμοί εξακολουθούν να υπάρχουν. Απουσιάζει η γραμμικότητα και υπάρχουν πολλές πιθανότητες ανάγνωσης.
Η παρούσα διπλωματική εργασία είναι μια προσπάθεια να δημιουργηθεί μια Ευτροπία (εύ+τρόπος) από τις Αόρατες Πόλεις του Καλβίνο, όπου η υπέρβαση και ο λαβύρινθος είναι τα κυρίαρχα αρχιτεκτονικά στοιχεία. Η πόλη της Ευτροπίας είναι ένας τόπος πολλών κενών πόλεων, που όλες μοιάζουν μεταξύ τους. Ανάμεσά τους, υπάρχει μονάχα μια που κατοικείται.
Ο τόπος παρέμβασης είναι ο οικισμός του Ρίου, 8χλμ ΒΑ της Πάτρας. Πρόκειται για μια αρκετά υποβαθμισμένη περιοχή σε επίπεδο δημόσιου χώρου αλλά και εσωστρεφή, καθότι αποτελείται από μεγάλες υποδομές, κατοικίες και ελάχιστους δημόσιους χώρους. Απουσιάζει η πολεοδομική οργάνωση. Η ανάπτυξή του έχει αναχαιτιστεί εδώ και πολλά χρόνια.
Οργανώνεται ένας τοίχος, ένα διχαλωτό μονοπάτι, που διασχίζει το Ρίο και ενεργοποιεί καταστάσεις, σκίζει κατοικίες, μιμείται την οργάνωση του πραγματικού χώρου και δημιουργεί δυνητικές εικόνες που αποτελούν το απόσταγμα των αόρατων πόλεων.
Εντοπίζονται στο Ρίο σημεία που μεταβάλλουν το συναίσθημα, αλλάζουν τη διάθεση, υπό το πρίσμα της ψυχογεωγραφίας. Πρόκειται για χώρους που έχουν συναισθηματική επίδραση στον περιηγητή του Ρίου. Τα σημεία αυτά αντιστοιχίζονται συμβολικά με τις κενές πόλεις της Ευτροπίας. Σημεία μετάβασης, που οι άνθρωποι προσπερνούν. Διαθέτουν διττή φύση, σε μια κατάσταση μνήμης και λήθης. Είναι πάντα εκεί χωρίς όμως να συνεισφέρουν στη ζωή και την καθημερινότητα του οικισμού. Το ενδιαφέρον μετατοπίζεται σε νέες “αόρατες πόλεις”, σε νέα σημεία στο χάρτη του Ρίου.
Ο περιηγητής σε αυτό το παιχνίδι καλείται να ανακαλύψει την πόλη μέσα στην πόλη.
Στη συνέχεια, ακολουθεί κατηγοριοποίηση των τοποθεσιών που εντοπίστηκαν στον πραγματικό χώρο και κατόπιν ο πραγματικός χώρος αντιστοιχίζεται με τις κατηγορίες των αόρατων πόλεων που έχουν ταυτοποιηθεί και διαχωριστεί.
Οι πόλεις και η μνήμη – Τοπόσημα
Οι πόλεις και οι νεκροί – Φύση
Οι πόλεις και τα μάτια – Μονοπάτια
Οι πόλεις και η επιθυμία – Πλατείες
Οι πόλεις και οι ανταλλαγές – Τρένο
Οι λεπτές πόλεις – Junk Spaces
Επιχειρείται να δημιουργηθεί μια διαλεκτική μεταξύ των αόρατων πόλεων του Ρίου και αυτών του Καλβίνο. Εντοπίζονται τα στοιχεία των αόρατων πόλεων στο Ρίο και δημιουργούνται αφηγηματικοί χώροι που ανταποκρίνονται στις ποιότητες των αόρατων πόλεων.
Δημιουργείται ένας τοίχος που στόχο έχει την αναδιαπραγμάτευση του χώρου, τη δημιουργία ενός παιχνιδιού. Όπου ακουμπάει, ενεργοποιεί, αναδιαμορφώνει, παραμορφώνει, συμβιώνει, καταστρέφει, βυθίζει και εν γένει επαναπραγματεύεται.
Δεν υπάρχει σωστό και λάθος, ο οποιοσδήποτε μπορεί να εισέλθει και να εξέλθει. Η απόφαση αν θα ακολουθήσει το παιχνίδι προκειμένου να ανακαλύψει τις αόρατες πόλεις του Ρίου είναι καθαρά στα χέρια του περιπατητή. Δημιουργείται ένα σκηνοθετημένο παιχνίδι, όπου τίποτα δεν μπορεί να βιωθεί μόνο του, αλλά όλα σε σχέση με το περιβάλλον τους. Δημιουργούνται δυνητικές εικόνες, που αποτελούν το απόσταγμα των αόρατων πόλεων του Καλβίνο, τοποθετημένες στο Ρίο. Προτείνονται χώροι που θα υπονοούν διαφορετικές χρήσεις με την πνοή των αόρατων πόλεων. Επιχειρείται μια χωρική συγκρότηση του νοήματος των βιντεοπαιχνιδιών και την αποκάλυψη μιας άλλης πραγματικότητας, μιας άλλης πόλης.
Ο παίκτης/περιηγητής, μεταβαίνει από πόλη σε πόλη, όπως συμβαίνει και στην πόλη της Ευτροπίας.
Στοιχεία έργου
Τίτλος εργασίας Αστικά παιχνίδια: Αστικός Ιστός και Επαναπροσδιορισμός
Μάθημα Διπλωματική εργασία
Φοιτήτρια Χαριλένα Καραβότα
Επιβλέπων καθηγητής Αθανάσιος Σπανομαρίδης
Ημερομηνία Ιούνιος 2018
Σχολή Πανεπιστήμιο Πατρών/ Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών
browse through student projects on Archisearch here!
–
δείτε περισσότερες εργασίες φοιτητών εδώ!
READ ALSO: Critic - post.critic, the trajectories of Zaha Hadid | Research thesis by Apostolia Michalou