text in EN, GR

Dafni Maragkou designed her diploma thesis project in the context of dissertation, the place of Volakas in Tinos is approached as a field of differentiation. A landscape of contrast, in terms of the scale and the extent of its granitic formations – its geological phenomenon. At the same time, it’s about a place of childhood memories – “articulation” of subjective reading.

-text by the authors

A relationship of a place out of scale, cut off, and yet in some way connected to the imaginary boundaries of the island of Tinos. A place where the architectural footprint is indistinguishable as the landscape prevails. The intensity of the territory eruptions here is predominant and is chosen as such a place. As a destabilizing dynamic capable of introducing and producing spatial synergies. The geological interior with strong signs of disintegration and changes in space and time is seen with bumps and holes.

Initiated by Volakas, the intention is to map the rhythms and qualities of space that constitute destabilization or elements that are found out of balance; unexpected elements that compose the place in an attempt to reverse the “production” of space. Experiments with the “real” and the “construction”.

The goal is therefore the conceptual crossing of the landscape and the correlation with “primary” places as fields of analysis, throughout “oblique” routes. To articulate means of exploration, with an emphasis on process as a tool of spatial research design. By reversing the qualities drawn from this specific theme, the material and imaginary extensions of the space, to the composition of a dynamic “ground”, a temporary space.

Specifically, the project moves in three interrelated sections:
In the first section (tracking), an attempt to examine Volax’s approach framework with distinct points is made. Initially, the site is analyzed and its relationship with the island. Then influences-concepts are developed such as cohesion-fragmentation / disintegration- “viscera” / inverted-negative space and the theoretical framework that connects them. Finally, an attempt to connect analysis-influences is made, through which the intention is fermented, and the methodology is chosen.

The second section (mapping) focuses on the topics raised in the first. With the tool of mapping as a dynamic recording of the field and its meanings, the capture in a readable medium is attempted, through the experiments within it. To allow different readings and interactions of multiple narratives; superposition of elements, transparency, their partial isolation, editing; fragmentation, repetition. Montage and assembly; experiential, micro-perceptions; – microtopias.

Finally, the third section (proposal) focuses on the composition of the proposal, as deregulation and means of exploration, of an internal hybrid site. The outbursts of the landscape, as the interior of the ground in contact with the hidden interior of the body. Transitions and negotiations of concepts are activated from its surface, not in the context of a coherent building solution. But a system composition in assembly, the possibilities of mental connections.

The placement of a sequence of differently influenced generated spaces, non-hierarchical frames, is chosen one after the other, using the vocabulary developed. A process that attempts to engage spatially with the primarily destabilizing reasons of Volakas, an element of surprise. Orientation-space-rules-assembly-functionality-repetition, as scales of analysis. Elements of human coexistence with the landscape; From more “recognized” architectural spaces to more “strange”, in an explosion as if disturbed.

Credits & Details

Project title: Volax Tinos, as a field of assemblages

Student: Dafni Maragkou

Supervisor: Alexis Tzompanakis

Date: November 2021

Course: Diploma thesis

Institution: School of Architecture, Technical University of Crete

Contact: [email protected]

Other Credits:
Decode Fablab- for the fabrication of the physical models
Vidos, A. Ntallas– for supplying maps, information of Volakas
Pitsikalis- for supplying topographic site plan
Proimou- for the collaboration on the site surveying                  


«Χνάρια ενός σώματος που περπατάει / ψηφιδωτό θραυσμάτων. Σα να κουβάλησε ό,τι μπορούσε σε αυτή τη διαδρομή και να κατάστρωσε έτσι έναν χάρτη» (Χατζηπροκοπίου, 2019). Στα πλαίσια της παρούσας διπλωματικής εργασίας, από τη Δαφνη Μαραγκού, προσεγγίζεται , ως ένα πεδίο διαφοροποίησης, ο τόπος του Βώλακα στην Τήνο. Ένα τοπίο αντίθεσης, ως προς την κλίμακα και την έκταση των γρανιτικών σχηματισμών του- του γεωλογικού φαινομένου του.

-text by the authors

teaser | “Volax Tinos, as a field of assemblages” from Dafni Maragkou on Vimeo (music: Mellon Snackman Iguana, Door)

Χαρακτηριστικές σφαιρικές γρανιτικές γεωμορφές, ως μέρος ενός γεωτόπου που συγκαταλέγεται στα μνημεία φύσης της Ελλάδας. Χωρίς έντονα στοιχεία ανθρώπινης επέμβασης, μόνο διακριτικής υπόμνησης αυτής (και ταυτόχρονα υπενθύμισης της κλίμακας) κυρίως στα πλαίσια της γειτνίασης με τον παρακείμενο οικισμό της Βωλάξ. Ένα μέρος όπου οι όροι της αρχιτεκτονικής, με την έννοια του σαφούς χωρικού αποτυπώματος είναι δυσδιάκριτοι καθώς το τοπίο υπερισχύει.

Όταν εισέρχεται κανείς στην έκταση των σχηματισμών (5 km2), διάσπαρτων στο οροπέδιο του Βώλακα, έχει τη δυνατότητα να «αποσυνδεθεί» από το context/χαρακτήρα του νησιού και παράλληλα να το αντιληφθεί με πρωταρχικό τρόπο (απο-χωρητηρίου).

Η ένταση των εξάρσεων του εδάφους εδώ είναι κυρίαρχη και ως ένας τέτοιος τόπος επιλέγεται. Ως δυναμική αποσταθεροποίησης δυνατής να εισάγει και να παράγει χωρικές συνέργειες. Πειραματισμοί σε σχέση με το «πραγματικό» και την «κατασκευή». Αμφισβητείται η υφιστάμενη σχέση με κάτι, μέχρι πρότινος, δεδομένο και ενεργοποιείται η δυνατότητα (προσωρινής) οικειοποίησης με διαφορετικούς όρους μετάφρασης.

Μια σχέση ενός τόπου εκτός κλίμακας αποκομμένου, και όμως με κάποιον τρόπο συνδεδεμένου με τα νοητά όρια του νησιού της Τήνου. Το γεωλογικό εσωτερικό με έντονα σημάδια αποσάθρωσης, μεταβολές στον χώρο και στον χρόνο, το εσωτερικό ιδωμένο με οπές.

Εγκιβωτισμένες αναγνώσεις εντός και εκτός του τοπίου, κρυμμένες από κυριολεκτικές συνδέσεις, θέλοντας να ξεπεταχτούν και να συνεχίσουν ένα διαρκές παιχνίδισμα-εναλλαγής κλιμάκων, να αφεθούν στη σύγχυση των ορίων πραγματικού-φαντασιακού, μιας αίσθησης πραγματικότητας. Ένας τόπος πειραματισμού, τόπος αλλόκοτος, που αλλάζει τη μορφή του.

Έχοντας ως έναυσμα τον Βώλακα, πρόθεση αποτελεί να χαρτογραφηθούν ρυθμοί και ποιότητες του χώρου που συνιστούν στην αποσταθεροποίηση ή στοιχεία που εντοπίζονται εκτός ισορροπίας· μη αναμενόμενα στοιχεία που τον συνθέτουν σε μια προσπάθεια αντιστροφής της παραγωγής του χώρου.

Στόχο λοιπόν αποτελεί η εννοιολογική διάσχιση του τοπίου και η συσχέτιση με «πρωταρχικούς» τόπους ως πεδία ανάλυσης, μέσω «λοξών» διαδρομών. Έτσι ώστε να αρθρωθεί ένα μέσο εξερεύνησης, με έμφαση στη διαδικασία ως εργαλείο της χωρικής διερεύνησης-σχεδίασης. Με την αντιστροφή των ποιοτήτων που αντλήθηκαν από τη συγκεκριμένη θεματική, τις υλικές και φαντασιακές προεκτάσεις του χώρου, στη σύνθεση ενός δυνητικού «εδάφους», ενός προσωρινού χώρου.

Κοιταγμένα εξωτερικά φαίνονται αλλοπρόσαλλα και ασύνδετα, […] συμμάζεμα και από εκεί στο ξεδιάλεγμα διαφορετικών εικόνων.

Άρα η παρούσα πρόταση ως συνθετική διαδικασία. Όχι για να αγνοηθεί η δυνατότητα εφαρμογής της αλλά ούτε και ως ένα κλειστό αυτό-αναφορικό σύστημα που σκοπεύει να προσαρμοστεί on site, αλλά ακριβώς για το αντίθετο, ως ένας χώρος όχι σαφώς προσδιορισμένος, οροθετημένος και χαρτογραφημένος, ο ενδιάμεσος χώρος».

Η λάσπη είναι μια αρχέγονη, γήινη ουσία. Ως παιδιά πιθανότατα παίξαμε με τα χέρια μας χωμένα στη βρωμιά φτιάχνοντας κάστρα από άμμο, ενώ σχηματίζαμε τις μικρο-τοπίες (micro-territories) της φαντασίας μας. Αλλά πριν από αυτό ακόμη, περνάμε ένα στάδιο ενθουσιασμού με την εκροή των αποβλήτων του σώματός μας ως μια πολύ ιδιαίτερη μορφή λάσπης. Κάθε φορά που δουλεύουμε τη γη ως άτομα ή κοινωνίες μεταβολίζουμε με κάποιο τρόπο τη λάσπη και κάθε φορά που θάβουμε τους νεκρούς μας στο έδαφος κάνουμε το ίδιο [Goodman, 2016 (προσωπική μτφρ.)].

Βρείτε ολόκληρη την εργασία εδώ

Credits & Details

Τίτλος εργασίας: Ο Βώλακας Τήνου, ως πεδίο συναρμογών

Φοιτήτρια: Δάφνη Μαραγκού

Περίοδος: Νοέμβριος 2021

Μάθημα: Διπλωματική εργασία

Επιβλέπων καθηγητής: Αλέξης Τζομπανάκης

Σχολή: Σχολή Αρχιτεκτόνων Μηχανικών, Πολυτεχνείο Κρήτης

Contact: [email protected]

Other Credits:
Decode Fablab- για την κατασκευή των μακετών
Δ. Βίδος, Α. Ντάλλας- για την παροχή χαρτών και πληροφοριών της περιοχής
Α. Πιτσικάλης- για την παροχή ανάγλυφου-ισοϋψών της περιοχής
Θ. Πρώιμου- συνεργασία σε αποτύπωση site


RELATED ARTICLES