Still Architecture – Τα φωτογραφικά στιγμιότυπα του Gabriele Basilico | ερευνητική εργασία της Χαράς Μαντοπούλου

text in EN, GR

Η ερευνητική εργασία της Χαράς Μαντοπούλου με τίτλο ‘Still Architecture – Τα φωτογραφικά στιγμιότυπα του Gabriele Basilico’ παρουσιάστηκε το Νοέμβριο του 2016 στη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Πανεπιστημίου Πατρών με επιβλέποντα καθηγητή τον Ηλία Κωνσταντόπουλο.

Είναι γεγονός πως οι φωτογραφικές μηχανές ξεκίνησαν να δημιουργούν ένα αντίγραφο του κόσμου τη στιγμή που το τοπίο άρχισε να υφίσταται ιλιγγιώδεις ρυθμούς μεταβολών, προερχόμενες κυρίως από τις ανθρώπινες αποφάσεις, στα πλαίσια της εποχής του Ανθρωπόκαινου. Αποτελώντας μια κοινωνική ανάγκη και ένα πρωτόγονο ανάλογο της όρασης, η φωτογραφική καταγραφή διεκδικεί μια ισχυρή θέση απέναντι στην αναγνώρισή της ως ένα μέσο έκφρασης και αναπαράστασης της σύγχρονης πραγματικότητας. Κατά αυτόν τον τρόπο, λοιπόν, και σε συνδυασμό με την ραγδαία εισβολή του κόσμου της εικόνας στην καθημερινή πρακτική, η φωτογραφική τέχνη μετατρέπεται σε μια παγκόσμια και διαχρονική γλώσσα. Παράλληλα, αναπτύσσεται ως ένα εργαλείο το οποίο δύναται να εκφράσει τα φυσικά και τα πολιτισμικά-κοινωνικά φράγματα αναδεικνύοντας με ένα πιο αργό και συγκροτημένο «βλέμμα» το παλίμψηστο της μετα-βιομηχανικής εποχής.

Still Architecture, 2016, Τα φωτογραφικά στιγμιότυπα, Gabriele Basilico, Κωνσταντόπουλος Ηλίας, Πανεπιστήμιο Πατρών, University of Patras, ερευνητική εργασία, Χαρά Μαντοπούλου
GABRIELE BASILICO_AULT, 1985

Η παρούσα ερευνητική εργασία βασίζεται στην επιλογή της φωτογραφικής τέχνης ανάμεσα στις άλλες καλλιτεχνικές πρακτικές, ως το κύριο μέσο εξερεύνησης του αρχιτεκτονικού γίγνεσθαι της σύγχρονης μεγαλούπολης μέσω μιας ρεαλιστικής καταγραφής του αστικού φαίνεσθαι.

Still Architecture, 2016, Τα φωτογραφικά στιγμιότυπα, Gabriele Basilico, Κωνσταντόπουλος Ηλίας, Πανεπιστήμιο Πατρών, University of Patras, ερευνητική εργασία, Χαρά Μαντοπούλου
GABRIELE BASILICO_LE TOUQUET, 1984

Η σύνδεσή της με το θεμελιακό ρεαλισμό άνοιξε νέους δρόμους προς την αναζήτηση της επίδρασής της πάνω στον τρόπο με τον οποίο κανείς αντιλαμβάνεται το αστικό τοπίο και ενίσχυσε τον ρόλο του φωτογράφου με την ιδιότητα ενός επίμονου «μετρητή» του χώρου. Συνεπώς, η εξέλιξη των φωτογραφικών θεωρήσεων και πρακτικών φαίνεται να συμβαδίζει με την αρχιτεκτονική ανάπτυξη και να προσπαθεί να λύσει το αίνιγμα του κρυμμένου περιεχόμενου του αστικού τοπίου και της χωρικής του εμπειρίας.

Still Architecture, 2016, Τα φωτογραφικά στιγμιότυπα, Gabriele Basilico, Κωνσταντόπουλος Ηλίας, Πανεπιστήμιο Πατρών, University of Patras, ερευνητική εργασία, Χαρά Μαντοπούλου
GABRIELE BASILICO_SHANGHAI, 2010

Προκειμένου, όμως, να μελετηθούν εκτενέστερα οι παραπάνω παραδοχές, επιλέγονται ως παραδείγματα προς ανάλυση τα φωτογραφικά στιγμιότυπα του Ιταλού καλλιτέχνη Gabriele Basilico [1944-2013]. Μετουσιώνοντας στο έργο του μια θεώρηση επαναπροσδιορισμού της ταυτότητας της πόλης – καθώς ο ίδιος επιλέγει να εξερευνά τις αρχιτεκτονικά «άχαρες», «άσημες» και «ανώνυμες» κτιριακές δομές της – εγείρεται η ανάγκη να μελετηθεί εκ νέου ο τρόπος με τον οποίο καταγράφεται ο σύγχρονος αστικός πολιτισμός και αναπτύσσονται οι αναλογίες του στο ύφασμα της πόλης.

Ως εκ τούτου λοιπόν, δημιουργούνται ερωτήματα σχετικά με το ποιο είναι το πραγματικό «πρόσωπο» της πόλης, αν η ίδια απεικονίζεται κατά αυτό τον τρόπο, ενώ παράλληλα εξετάζεται η επιρροή που ασκεί η φωτογραφική εμπειρία τόσο στην εξέλιξη των αρχιτεκτονικών προβληματισμών, όσο και στη διαμόρφωση μιας μεθόδου ανάπτυξης ειδικών σχεδιαστικών αρχών γύρω από το ζήτημα της εξάπλωσης της πόλης.


τίτλος εργασίας 
Still Architecture – Τα φωτογραφικά στιγμιότυπα του Gabriele Basilico
φοιτήτρια Μαντοπούλου Χαρά
ημερομηνία  Νοέμβριος 2016
μάθημα Ερευνητική εργασία
επιβλέπων καθηγητής  Κωνσταντόπουλος Ηλίας
σχολή Πανεπιστήμιο Πατρών
τμήμα Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών

It is a fact that cameras started to create a copy of the world while the cityscape was undergoing changes at dizzying rates during the Anthropocene era. Being a social need and a primitive analogue of human vision, photographic documentation creates a strong case towards its recognition as a means of expression and representation of modern reality. Thus, through the combination of this and the rapid infiltration of iconic images in daily practice, photographic art is converted into a global and diachronic language. Also, it is developing into a tool which can convey the natural and social-cultural barriers, showcasing the palimpsest of post-industrial era with a more “poised” and “slow” gaze.

Still Architecture, 2016, Τα φωτογραφικά στιγμιότυπα, Gabriele Basilico, Κωνσταντόπουλος Ηλίας, Πανεπιστήμιο Πατρών, University of Patras, ερευνητική εργασία, Χαρά Μαντοπούλου

 
 
 

Τhe present research thesis is based on the choice of photography among others artistic practices, as the main medium for investigating the architectural becoming of the contemporary megalopolis through a realistic recording of the urban scene.

Its connection with fundamental realism opened new roads towards the search of its impact on the way the cityscape is perceived, and endorsed the photographer’s role as a persistent space “measurer” of the city. Consequently, the evolution of photographic theories and practices seems to parallel with architectural development and attempts to solve the enigma of hidden cityscape’s content and its spatial experience.
 
 
Still Architecture, 2016, Τα φωτογραφικά στιγμιότυπα, Gabriele Basilico, Κωνσταντόπουλος Ηλίας, Πανεπιστήμιο Πατρών, University of Patras, ερευνητική εργασία, Χαρά ΜαντοπούλουIn order the above-mentioned assumptions to be further studied, examples for analysis are chosen the archive of photographic stills from Italian artist Gabriele Basilico [1944-2013]. As he transmutes in his work a redefining theory of the city’s identity, by exploring its architecturally “unpleasing”, “obscure” and “anonymous” building structures, the need for studying from scratch the way contemporary urban culture is documented arises, analogies for the city’s urban fabric are roused and queries are created concerning which is the real “face” of city – if it is illustrated in that way. With these observations and thoughts, we can conclude that the impact that photographic experience on the evolution of architectural concerns may lead us to the configuration of a method based on the development of specific design principles for the megalopolis and its spreading issue.


title
Still Architecture – Gabriele Basilico’s photographic stills
student  Mantopoulou Chara
supervisor Constantopoulos Elias
date November 2016
course Research Thesis
school University of Patras
department School of Architecture

Original full text in Greek – 


RELATED ARTICLES