Το Archisearch σε συνεργασία με την Orama Minimal Frames φιλοξενεί την ενότητα συνεντεύξεων The Visionaries στην οποία παρουσιάζονται δημιουργικοί εκπρόσωποι του αρχιτεκτονικού και κατασκευαστικού κλάδου που εμπνέουν και καινοτομούν μέσα από το έργο τους. Ο Γιάννης Δουρίδας επικεφαλής του γραφείου R.C.TECH με τον αδερφό του Μάρκο, μίλησε για την πορεία του γραφείου μέχρι σήμερα, τις δυσκολότερες αλλά και τις καλύτερες στιγμές της. Εκφράζει επίσης τη γνώμη του για την αρχιτεκτονική του σήμερα αλλά και το ρόλο που καλείται να διαδραματίσει ο αρχιτέκτονας στο άμεσο μέλλον.

1. Ποια είναι η πορεία που έχετε διαγράψει ως επαγγελματίας; Με ποιες ιδέες και προσδοκίες ξεκινήσατε στο γραφείο σας και πως αυτές έχουν εξελιχθεί σήμερα;

Είμαι 2ης γενιάς αρχιτέκτονας. Το επάγγελμα του αρχιτέκτονα είναι βαθιά χαραγμένο μέσα μου από τις πρώτες αναμνήσεις ως παιδί με τις βόλτες με τον πατέρα μου και τον αδερφό μου στα εργοτάξια και στο κέντρο της Αθήνας. Αργότερα συνειδητοποίησα πως δεν επέλεξα επάγγελμα αλλά τελικά μεγάλωσα μέσα σε αυτό.

Οι παιδικές αναμνήσεις μου -βουτιά στην Αθήνα- ήταν για μένα η αρχή γνωριμίας με την έννοια της κλίμακας. Η πολυπλοκότητα και φασαρία του εργοταξίου και η σχετική απλότητα της γραμμικής οδού Σταδίου είναι οι πρώτες αρχιτεκτονικές εμπειρίες  που με συντροφεύουν έκτοτε. Συνεχώς γυρνάω στην υπερ-απλούστευση της ανάμνησης, σαν ένα μηχανισμό αέναης διύλισης του concept.

2. Ποιο πιστεύετε σήμερα ότι είναι το μεγαλύτερό σας επίτευγμα;

Στα 40 δεν νομίζω ότι μπορείς να μιλάς για κάποιο επίτευγμα. Μπορώ όμως να περηφανεύομαι για την ομάδα συνεργατών μου.

3. Η δυσκολότερη στιγμή σας στην καριέρα σας; 

Κάθε έργο είναι μια δύσκολη στιγμή. Δυσκολεύομαι με κάθε έργο πολύ και καταπιέζομαι. Ανεξαρτήτως μεγέθους και σημασίας.

Κάθε σύνθεση είναι ένας πνευματικός τοκετός. τις περισσότερες φορές πονάει.

4. Ποιο θέμα από τη διεθνή αρχιτεκτονική ατζέντα παρακολουθείτε τελευταία με ενδιαφέρον;

Με νοιάζουν τα κτίρια. Και η μνήμη που κουβαλούν. Είναι η μοίρα της πόλης.

Με αφορμή την πρόσφατη απονομή του βραβείου Pritzker στους Anne Lacaton και Jean-Philippe Vassal, έχει επανέλθει μία ενδιαφέρουσα συζήτηση σχετικά με την αναπροσαρμογή των υφιστάμενων κτιρίων προκειμένου να παρατείνουμε τη διάρκεια ζωής τους σε αντίθεση με την απόσυρση και κατεδάφιση τους.

Πιστεύω πως σε λίγα χρόνια θα μας τρώει το μέλλον της πολύ-ιδιοκτησιακής αθηναϊκής  πολυκατοικίας. Σκεφτείτε μια αστική πολυκατοικία του ‘70 πόσους ιδιοκτήτες έχει και πόσες γνώμες θα πρέπει να γεφυρωθούν ώστε να αποσυρθεί ή να συνεχίσει να στέκεται όρθια για άλλα 40 χρόνια. Πως θα γηροκομήσουμε το αρχιτεκτονικό σύνολο της πόλης μας. Αυτό κρατάω.

5. Τι είναι αυτό που κατά τη γνώμη σας λείπει από την αρχιτεκτονική σήμερα;

Πολλές φορές νιώθω πως λείπει η ποιότητα της σκέψης. Ο Άρης Ζαμπίκος είχε αναφέρει σε μια συνέντευξη του πως ο Ζενέτος δεν ήταν  μεγαλοφυΐα επειδή έκανε κάτι εξαιρετικό, αλλά επειδή έκανε το προφανές. έδινε σημασία στην ποιότητα. Αυτό που θα θέλαμε να κάνουμε όλοι, αλλά πολλές φορές δεν μας βγαίνει.

6. Τι θα πρέπει να κάνει η αρχιτεκτονική στο άμεσο μέλλον; Και ποια είναι η μεγαλύτερη ευθύνη του αρχιτέκτονα που ζει και εργάζεται το 2021; 

Δεν πιστεύω ότι το επάγγελμά μας κατευθύνει τις εξελίξεις. Θα ήταν πολύ αλαζονικό να πω κάτι τέτοιο. Μάλλον τις ακολουθεί. Συνεπώς δεν μπορώ να μιλήσω για ευθύνη. Μπορώ όμως να διακρίνω πως η περίοδος αυτή μας ανέδειξε την αναγκαιότητα για επαναπροσδιορισμό του δημόσιου χώρου και την σχέση μας με αυτόν. Χρειάζεται να ξαναδούμε τις πλατείες, τα πάρκα, τα πεζοδρόμια και όλους τους πιθανούς ελεύθερους χώρους μέσα στην πόλη.

Με την υποστήριξη της Orama Minimal Frames, η πρωτοβουλία αυτή έχει σαν στόχο να ενισχύσει και να αναδείξει την δημιουργία μιας ενεργής κοινότητας παθιασμένων και δημιουργικών ανθρώπων απ’όλο τον κόσμο, οι οποίοι επιχειρούν μέσα από το έργο τους να ξεπεράσουν τα όρια, στους χώρους που αυτοί δραστηριοποιούνται.

Powered by Orama Minimal Frames, this initiative aims to encourage the creation of an active community of passionate and creative individuals from all over the world who are pushing the boundaries in their fields of expertise.