Το Archisearch σε συνεργασία με την Orama Minimal Frames φιλοξενεί την ενότητα συνεντεύξεων The Visionaries στην οποία παρουσιάζονται δημιουργικοί εκπρόσωποι του αρχιτεκτονικού και κατασκευαστικού κλάδου που εμπνέουν και καινοτομούν μέσα από το έργο τους. Η Λυδία Ξυνoγαλά από το γραφείο ALOS μίλησε για την πορεία του γραφείου μέχρι σήμερα, τις δυσκολότερες αλλά και τις καλύτερες στιγμές της. Εκφράζει επίσης τη γνώμη της για την αρχιτεκτονική του σήμερα αλλά και το ρόλο που καλείται να διαδραματίσει ο αρχιτέκτονας στο άμεσο μέλλον.

-text by Αrchisearch Editorial Team

1. Ποια είναι η πορεία που έχετε διαγράψει ως επαγγελματίας; Με ποιες ιδέες και προσδοκίες ξεκινήσατε στο γραφείο σας και πως αυτές έχουν εξελιχθεί σήμερα; 

Ξεκίνησα το αρχιτεκτονικό μου γραφειο στη Νέα Υόρκη το 2014 όταν μου ανατέθηκαν κάποια έργα και έχοντας πρώτα εργαστεί σε διάφορα γραφεία στην Αγγλία, την Ισπανία και τις ΗΠΑ. Αυτό το ξεκίνημα συνέπεσε επίσης με την έναρξη της διδασκαλίας μου σε διάφορα Πανεπιστήμια στη ΝΥ.  Άρχισε λοιπόν με έναν πολύ δημιουργικό τρόπο που συνδύασε αυτούς τους δύο διαφορετικούς τρόπους εργασίας και σκέψης. Μέχρι να ολοκληρωθούν μερικά έργα, δεν σκέφτηκα πραγματικά τι είναι η πρακτική ή ποια θα ηταν η γενική κατεύθυνση της. Τα πρώτα 3-4 χρόνια το focus ηταν στην υλοποίηση των έργων. Παράλληλα ήταν η αναζήτηση ενδιαφερόντων/δοκιμή ιδεών στην οικοδομή αλλά και σε εκθέσεις και γραφή κειμένων. Milestones ήταν να δω κάποια έργα μου να αναγνωρίζονται με δημοσιεύσεις, ένα βραβείο από το New York Foundation for the Arts και επίσης το Ελληνικό Βραβείο Αρχιτεκτονικής το περασμένο καλοκαίρι για το καλύτερο πρώτο έργο από νέου αρχιτέκτονα.

1. Can you please talk to us about your path and your personal development as a professional? What were your ideas and expectations when you first started your office and how have those expectations developed today ? 

I started my architecture practice-ALOS- in New York after receiving a few commissions and having worked for a number of different offices in England, Spain and the US. Starting my practice coincided with beginning to teach at various Universities. So it begun in a very creative way that combined these two different modes of working and thinking. Until a few projects were completed I didn’t really think much of what is the practice about or its general direction. It was mostly about pursuing interests and testing ideas in built form, exhibitions and writing. Certainly milestones were seeing some built projects being recognised with publications, an award from the New York Foundation for the Arts and also the Greek Architecture Award last summer for completed project by a young architect.

2. Ποιο πιστεύετε σήμερα ότι είναι το μεγαλύτερό σας επίτευγμα;

Νομίζω ότι μέχρι στιγμής το μεγαλύτερο επίτευγμα ήταν η δημιουργία μιας επαγγελματικης πορειας που να ενσωματώνει την κατασκευή, τη γραφή, την έρευνα και το σχεδιασμό σε ίσα μέρη.

Το γραφείο μου, ALOS είναι μια σειρά από ακρωνυμια που περιγραφουν τη φυση της δουλειας μου και των ενδιαφερόντων μου (Architecture – Landscape – Object – Story
Analyzes – Learns – Organizes – Studies, Advanced – Land – Observing – Station, Atelier – Laboratory – Office – Studio, Alternative – Liaisons – On – Space, Another – Local – Ordinary – Salon, Aggregate – Lateral – Ore – Strata, Analog – Love – Of – Stuff)

3. Η δυσκολότερη στιγμή σας στην καριέρα σας; 

Η δυσκολία συνδέεται με την προηγούμενη απάντηση – είναι η διατήρηση αυτής της ισορροπίας διαφορετικών επαγγελματικων ενδιαφερόντων και η εύρεση των κατάλληλων outlets για την έκφρασή τους καθώς και πλαισίων αλλα και συνεργατών που να τα υποστηρίζουν. Αυτή η πρόκληση ήταν μεγαλύτερη αφότου έγινα μητέρα και ταυτόχρονα με ώθει περισσότερο να το καταφέρω.

3. Which was the most difficult moment in your career?   

The difficulty is tied to the previous answer- it is about maintaining this balance of different interests in the practice and find the appropriate outlets for their expression as well collaborators who support them. Τhis challenge has been greater after becoming a mother and at the same time pushed me more to achieve it.

4. Ποιο θέμα από τη διεθνή αρχιτεκτονική ατζέντα παρακολουθείτε τελευταία με ενδιαφέρον;

Το ζήτημα της ισοτιμίας (parity) και της ποικιλομορφίας(?)/ διαφορετικοτητας (?) (diversity) στην πρακτική της αρχιτεκτονικής και στην εκπαίδευση. Βρισκόμαστε σε μια στιγμή συμφιλίωσης με μακροχρόνια προβλήματα στο επάγγελμα και με βήματα (αργά αλλά σταθερά) για την αντιμετώπισή τους. Επιπλέον, ενδιαφέρομαι για τη συζήτηση σχετικά με τους πόρους που απαιτουνται για να οικοδομήσουμε την αρχιτεκτονική μας: από την εξαγωγη της πρώτης ύλη έως τις εργασιακές πρακτικές (labour practices) και τα μέχρι τώρα αόρατα προβλήματα πίσω από αυτές τις διαδικασιες.

4. Which subject from the International Architectural Agenda has drawn your attention ?

The question of parity and diversity in architecture practice and education. We are in a moment of reconciling with long-inherited problems within the profession and with steps (slowily but steadily) to address them. Further I am interested in the conversation about the resources it takes to build our architecture: from the raw matter to the labor practices and the up-to now invisible problems behind them.

5. Τι είναι αυτό που κατά τη γνώμη σας λείπει από την αρχιτεκτονική σήμερα;

(Care) Φροντίδα. Και με αυτο εννοώ διαφορετικές μορφές και τρόπους φροντίδας, ως προς το περιβάλλον, τη συντήρηση κτιρίων τις ανθρώπινες σχέσεις που καλλιεργούνται σε ένα χωρο, τη διάρκεια ζωής των κτιρίων, the list goes on… Aντιστέκομαι στην ιδέα ότι η αρχιτεκτονική μπορεί να σώσει τον κόσμο, αλλά σαφως μπορεί να συμβάλει στη δημιουργία of caring and compassionate environments to live in. ( περιβαλλοντα με εμπαθεια?) που έχουν την ικανότητα να καλυτερεύσουν την καθημερινότητά μας.

5. What does Architecture lack  today ? 

Care. And by that I mean different forms and formats of care, about the environment, human relationships, lifespan of buildings, the list goes on… I resist the idea that architecture can save the world but it can certainly contribute into the making of more caring environments that have the capacity to improve the everyday.

6. Τι θα πρέπει να κάνει η αρχιτεκτονική στο άμεσο μέλλον; Και ποια είναι η μεγαλύτερη ευθύνη του αρχιτέκτονα που ζει και εργάζεται το 2021;

Το paraphrase the political scientist Joan Tronto, “Rather than thinking of buildings as things, thinking of them in relationships with ongoing environments, people, flora and fauna- that exist through time as well as in space, changes the approach fundamentally”. This for me embodies all the values that architecture should be responsive to today.

Για να παραφράσω την πολιτική επιστήμονα Joan Tronto, ῾Αντί να σκεφτόμαστε τα κτίρια ως πράγματα, το να τα σκεφτόμαστε σε σχέσεις με συνεχιζόμενα περιβάλλοντα, ανθρώπους, χλωρίδα και πανίδα – που συνυπάρχουν τόσο στο χρόνο όσο και στο χώρο θα μπορούσε να αλλάξει την προσέγγιση ουσιαστικά.῾ Αυτό για μένα ενσωματώνει όλες τις αξίες στις οποίες η αρχιτεκτονική πρέπει να ανταποκρίνεται σήμερα.

Με την υποστήριξη της Orama Minimal Frames, η πρωτοβουλία αυτή έχει σαν στόχο να ενισχύσει και να αναδείξει την δημιουργία μιας ενεργής κοινότητας παθιασμένων και δημιουργικών ανθρώπων απ’όλο τον κόσμο, οι οποίοι επιχειρούν μέσα από το έργο τους να ξεπεράσουν τα όρια, στους χώρους που αυτοί δραστηριοποιούνται.

Powered by Orama Minimal Frames, this initiative aims to encourage the creation of an active community of passionate and creative individuals from all over the world who are pushing the boundaries in their fields of expertise.