The core of this thesis by Stefanos Antoniadis revolves around designing a low-security penitentiary, which simultaneously functions as a shelter for abandoned or abused animals. Essentially, it proposes a reformative system centered on cultivating empathy through architectural design. Interactions with animals have shown to foster empathy in inmates, aiding their reintegration into society, evident from programs like TAILS in Florida. An abandoned quarry east of Hortiatis/Thessaloniki was chosen as the site, symbolizing a land exploited and devoid of character, now dominated by rocky terrains and cliffs.
-text by the authors
Design Approaches:
The primary focus during the composition was the approach of empathy as a spatial quality. How is empathy designed? The effort to search for primary design axes was based on the design decoding of the processes of imprisonment and the acquisition of empathy as a gradual process.
Perhaps the most critical blueprint for synthesis presents empathy as a process with distinct stages.
The circular course of the diagram allows for the correlation of the pet’s arrival in the prisoner’s daily life and the end of the pet’s treatment. It is at that point that the prisoner recognizes his action, realizes his contribution to the creature that was under his protection and by extension to the state. It therefore comes one step closer to the attainment of empathy and liberation.
The building structure mirrors this journey towards liberation and empathy. Initially embedded within the ground, it rises, assumes clear form, and finally emerges as a consolidated entity, representing escape from the confines of the quarry.
Although expansive, the building is unified by a fluid line, starting at the base, ascending, and finally piercing through, representing the progressive journey.
Design Principles:
The architecture accentuates the passing of time, using large movable shades in communal areas and materials like rammed earth that organically blend with the environment and modulate light.
Interaction & Socialization:
The layout promotes interaction between inmates and animals. Initial volumes are linear, evoking village streets, while subsequent ones create communal squares, encouraging social interaction.
Daily Life:
The penitentiary’s operation mirrors the Scandinavian model, focusing on reintegration. It’s designed for low-risk inmates nearing their sentence’s end or those who’ve exhibited good behavior. Inmates’ rooms are compact, prioritizing comfort. The space includes provisions for the inmate’s designated pet. The limited private space encourages inmates to use communal areas and outdoors.
Facts & Credits
Project title: Designing Empathy: A Penitentiary | Shelter for Abandoned Abused Pets
Project type: Diploma thesis project
Student: Antoniadis Stefanos
Supervisor: Dimitrios Giouzepas
Year: 2023
University: Democritus University of Thrace, Architecture department
Ως κεντρικός άξονας της παρούσας διπλωματικής εργασίας από τον Στέφανο Αντωνιάδη ορίζεται ο σχεδιασμός ενός σωφρονιστικού καταστήματος χαμηλού δείκτη ασφαλείας με παράλληλη λειτουργία ένα καταφύγιο εγκαταλελειμμένων – κακοποιημένων ζώων. Ωστόσο η εργασία αποτελεί ουσιαστικά μια πρόταση ενός συστήματος αναμόρφωσης με ιδεολογικό κέντρο την καλλιέργεια της ενσυναίσθησης μέσω της αρχιτεκτονικού σχεδιασμού. Οι αλληλεπιδράσεις με ζώα έχουν αποδειχθεί ότι ενισχύουν την ενσυναίσθηση των κρατουμένων, βοηθώντας την επανένταξή τους στην κοινωνία, όπως φαίνεται από προγράμματα όπως το TAILS σε σωφρονιστικά καταστήματα στης Florida. Η επιλογή ενός εγκαταλελειμμένου λατομείου ανατολικά του χορτιάτη έρχεται να συμπληρώσει σημειολογικά την αποστολή του ιδρύματος.Γη που υπέστει αφαίμαξη, στέκεται πλέον χωρίς χαρακτήρα, με το βραχώδες στοιχείο να επικρατεί και απότομους γκρεμούς να κυριαρχούν.
-κείμενο από τον δημιουργό
Προσεγγίσεις σχεδιασμού:
Κύριο μέλημα κατα την σύνθεση αποτέλεσε η προσέγγιση της ενσυναίσθησης ως χωρική ποιότητα. Πως σχεδιάζεται η ενσυναίσθηση; Η προσπάθεια αναζήτησης πρωταρχικών σχεδιαστικών αξόνων βασίστηκε στην σχεδιαστική αποκωδικοποίηση των διαδικασιών του σωφρονισμού και την απόκτηση ενσυναίσθησης ως μια σταδιακή διαδικασία.
Ισως το κρισιμοτερο σχεδιάγραμμα για την σύνθεση παρουσιάζει την ενσυναίσθηση ως διεργασία με διακριτά στάδια. Η κυκλική πορεία του σχεδιαγράμματος επιτρέπει την συσχέτιση της άφιξης του κατοικιδίου στην καθημερινότητα του κρατουμένου και του τέλους της θεραπείας του κατοικιδίου. Είναι στο σημείο εκείνο που ο κρατούμενος αναγνωρίζει την δράση του, αντιλαμβάνεται την προσφορά του στο πλάσμα που βρισκόταν υπό την προστασία του και κατ΄επέκταση στην πολιτεία. Έρχεται επομένως ένα βήμα πιο κοντά στην επίτευξη της ενσυναίσθησης και την απελευθέρωση.
Η κεντρική χειρονομία των κτιρίων επομένως έρχεται να παραλάβει την έκφραση των διαδικασιών επίτευξης της ενσυναίσθησης, με την κατάληξή της απελευθέρωση, την έξοδο από το βίαιο ανάγλυφο του λατομείου έξω στον κόσμο. Η μορφολογία των κτιριακών όγκων αποτελεί παράλληλη έκφραση της κυκλικής χειρονομίας ως το σταδιακό ταξίδι προς την απελευθέρωση, ξεκινόντας χαμηλά αναδύονται μέσα από το έδαφος, αποκτούν σχήμα και κατεύθυνση, στο δεύτερο στάδιο αποκτούν ξεκάθαρο όγκο και σχήμα στον χώρο ενω συσπειρώνονται ως ένας οργανισμός που δραπετεύει από τα βράχια στο τρίτο.
Οι όγκοι παρότι εκτείνονται σε μια μεγάλη έκταση διαπερνώνται απο μια ρευστή γραμμη που ενώνει, συσπειρώνει και διατρέχει τους όγκους ξεκινόντας χαμηλάς ως “επίστρωση” για το πρώτο στάδιο, ανεβαίνοντας ψηλότερα στο δεύτερο ως μπαλκόνι η δεύτερο υπαίθριο επίπεδο πάνω στις κατοικίες και τρυπάει τον βράχο ωστε να δραπετεύσει τελικά σαν μία οντότητα αγκαλιάζοντας τον τρίτο κτιριακό όγκο.
Αρχές σχεδιασμού:
Η αρχιτεκτονική τονίζει το πέρασμα του χρόνου, χρησιμοποιώντας μεγάλα κινούμενα σκίαστρα σε κοινόχρηστους χώρους και υλικά όπως πατημένη γη και ξύλο που αναμειγνύονται οργανικά με το περιβάλλον και ρυθμίζουν το φως.
Αλληλεπίδραση και κοινωνικοποίηση:
Η αρχιτεκτονική των κτιρίων του ιδρύματος είναι σχεδιασμένη για να προωθήσει την αλληλεπίδραση μεταξύ κρατουμένων και κατοικιδίων. Οι όγκοι του πρώτου σταδίου είναι τοποθετημένοι σε γραμμές που θυμίζουν εμπορικό δρόμο, ενώ οι όγκοι του δεύτερου σταδίου δημιουργούν γωνίες και πλατείες που ενθαρρύνουν την κοινωνικοποίηση.
Καθημερινή ζωή:
Η λειτουργία του σωφρονιστικού καταστήματος αντικατοπτρίζει το σκανδιναβικό μοντέλο, με επίκεντρο την επανένταξη. Είναι σχεδιασμένο για κρατούμενους χαμηλού κινδύνου που πλησιάζουν στο τέλος της ποινής τους ή για όσους έχουν επιδείξει καλή συμπεριφορά. Τα δωμάτια των κρατουμένων είναι συμπαγή, δίνοντας προτεραιότητα στην άνεση. Ο χώρος περιλαμβάνει παροχές για το καθορισμένο κατοικίδιο του κρατούμενου. Ο περιορισμένος ιδιωτικός χώρος ενθαρρύνει τους κρατούμενους να χρησιμοποιούν κοινόχρηστους χώρους και εξωτερικούς χώρους.
Στοιχεία έργου
Τίτλος έργου: Σχεδιάζοντας την ενσυναίσθηση:Ένα σωφρονιστικό κατάστημα/καταφύγιο εγκαταλελειμμένων κακοποιημένων κατοικιδίων
Tύπος έργου: Διπλωματική εργασία
Φοιτητής: Αντωνιάδης Στέφανος
Επιβλέπων Καθηγητής: Δημήτριος Γιουζέπας
Έτος: 2023
Πανεπιστημιακό ίδρυμα: Τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών Ξάνθης, Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης
READ ALSO: Τhe Architect Show 5: Futurespective-Βιώσιμες Πρακτικές & Νέα Μοντέλα Ζωής | στις 8 και 9 Δεκεμβρίου 2023